ΣΤΙΣ 7 ΟΚΤΩΒΡΗ «ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ»

 

Το Συνδικάτο Οικοδόμων με τις συνεχείς του παρεμβάσεις και την υλοποίηση της σημερινής 24ωρης απεργίας στο εργοτάξιο που δραστηριοποιείται η κατασκευαστική εταιρεία «ΤΟΜΗ» του ομίλου «ΕΛΛΑΚΤΩΡ», για την κατασκευή του κτηρίου των «Οικονομικών Επιστημών» στο Πανεπιστήμιο Πατρών στο Ρίο, ανάγκασε την εργοδοσία να καταβάλει τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους που παρέμεναν απλήρωτοι μέχρι σήμερα.

Οι προσπάθειες των εργαζομένων και του Συνδικάτου κατάφεραν μια νίκη ακόμη  απέναντι στην πάγια εργοδοτική τακτική, της εκμετάλλευσης, του εκβιασμού και των απειλών προς τους εργαζόμενους.

Οι εργοδότες δεν  αρκούνται πια στα ατροφικά μεροκάματα, στα μειωμένα ένσημα, στην εντατικοποίηση της εργασίας, και τις απλήρωτες υπερωρίες, θέλουν επιπλέον την πλήρη υποταγή των εργαζομένων, την άνευ όρων «συναίνεση» τους..!

Είναι γνωστό ότι συχνά  αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους όταν τελειώνουν την δουλειά για την οποία προσλήφθηκαν, με την «υπόσχεση» ότι θα εργαστούν και στο επόμενο κατασκευαστικό έργο αν είναι «συναινετικοί» και δεν γκρινιάζουν για τα «λίγα» χρωστούμενα και τα εις βάρος του παζάρια.., δεν είναι ξένη  πλέον  προς τους εργαζόμενους, η τακτική που κρύβεται πίσω από τη φράση, «στο επόμενο έργο  θα τα βρούμε..».

Την ίδια τακτική αντιμετωπίσαμε και στο έργο της «ΕΡΓΟΣΕ», στο Ακταίο Πατρών.

Οι  εργοδότες όλο και περισσότερο αποθρασυνόμενοι και αξιοποιώντας βουλιμικά το τεράστιο νομοθετικό οπλοστάσιο που τους εξασφάλισε αυτή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, εκβιάζουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν ακόμη χειρότερους όρους δουλειάς.   

Οι οικοδόμοι έχουν πείρα από αγώνες και γνωρίζουν πως η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη με το κεφάλαιο και τις πολύχρωμες κυβερνήσεις που το στηρίζουν και μπαίνουν εμπόδιο στις διεκδικήσεις των εργαζομένων με κάθε λογής κατασταλτικούς και φιλεργοδοτικούς μηχανισμούς, αποδομώντας πρόθυμα και τα ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα που έχουν μείνει ακόμη όρθια.

Οι εργαζόμενοι στις κατασκευές έχουν εμπιστοσύνη στα Συνδικάτα τους και τα συνδικάτα έχουν πίστη στις δυνάμεις τους και στους εργαζόμενους. Είναι σίγουρο πως θα καταγραφούν και άλλες νίκες, πως θα έρθει η μέρα που η εργατική τάξη θα πάρει την υπόθεση στα χέρια της.

Γνωρίζουμε πως αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς και απαιτούνται να γίνουν πιο θαρραλέα βήματα, αλλά ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα είναι η μοναδική επιλογή.