Η Απεργία της Πέμπτης στις 16 του Μάρτη, είναι το «φτάνει πια», είναι το «μέχρι εδώ και όχι παραπέρα», είναι το «θα σας πάρει και θα σας σηκώσει».!

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες, οι απεργίες που γίνονται για ζητήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης είναι ιερές, είναι προσκύνημα στους αγώνες που προηγήθηκαν και προπομποί των αγώνων που θα ακολουθήσουν, η Απεργία της Πέμπτης στις 16 του Μάρτη, είναι το «φτάνει πια», είναι το «μέχρι εδώ και όχι παραπέρα», είναι το «θα σας πάρει και θα σας σηκώσει».!

Οι νεκροί στα Τέμπη, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στη Λάρκο κλπ, δεν είναι αποτέλεσμα ατυχήματος ούτε αποτέλεσμα δυστυχήματος, δεν είναι η κακιά η ώρα, ούτε η κακιά η χώρα. Είναι προδιαγεγραμμένες δολοφονίες.

Χθες ήταν όλοι αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι και ανάμεσα στους άλλους είμαστε κι εμείς..! Γιατί όταν αυτοί μετρούν κέρδη, εμείς μετράμε νεκρούς..!

Όταν σκεπάζει τον τόπο ο θρήνος και ξεχειλίζει η οργή, όταν η εργατική τάξη, η νεολαία (τα παιδιά μας), όλος ο λαός είναι στο πόδι, τότε ο αγώνας γίνεται καθήκον. Η απεργία της Πέμπτης είναι σημαντική, έχει συγκεκριμένα αιτήματα που αναφέρονται λεπτομερώς στις ανακοινώσεις του Ε.Κ.Π και της Ομοσπονδίας Τσιμέντων που έχουμε κοινοποιήσει..!

Τα ταξικά συνδικάτα των εργαζομένων στους σιδηρόδρομους, προσπάθησαν να προειδοποιήσουν για το κακό που έρχεται με ανακοινώσεις, απεργίες και κλείσιμο των σιδηροδρομικών γραμμών. Ωστόσο αυτό δεν επετεύχθη, τις απεργίες η «δικαιοσύνη» (ο άλλος πυλώνας της «δημοκρατίας» των ιδιωτικοποιήσεων, των ξυλοδαρμών και των κατασχέσεων), τις έκρινε όλες παράνομες και καταχρηστικές, όπως κάνει με το 95% των απεργιών, εφαρμόζοντας με «ευλάβεια» τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους αυτής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Οι υπαίτιοι, τώρα που τους έπνιξε το αίμα, κλαίνε και οδύρονται, υπόσχονται χάντρες και καθρεφτάκια καθώς αυτομαστιγώνονται, όπως οι ιεροεξεταστές στο μεσαίωνα για να «εξαγνιστούν» πριν κάψουν τις «μάγισσες» και βασανίσουν τους πρωτοπόρους και τους επιστήμονες..!   

Συνάδελφοι -  συναδέλφισσες, δεν θα κοντύνουμε την κοινή μας προσπάθεια και τον κοινό μας αγώνα με ευχαριστίες και πράσινα άλογα, ούτε για τις προηγούμενες ούτε για τις απεργίες που θα ακολουθήσουν. Η απεργία είναι δικαίωμα και καθήκον των εργαζομένων, είναι αγώνας ταξικός…!

Με τους απεργοσπάστες από την άλλη δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα εδώ - λίγα πράγματα - γιατί ξέρουμε καλά πως το φιλότιμο αποκτάται, δεν διδάσκεται..!

Εν προκειμένω – ξεκαθαρίζουμε – με τον όρο «απεργοσπάστης» δεν αναφερόμαστε στον εργαζόμενο που του ασκήθηκε εκβιασμός, ανοικτή ή έμμεση τρομοκρατία, στον ανήμπορο και ξεμοναχιασμένο εργαζόμενο, για τον με το “πιστόλι στον κρόταφο” μισθωτό που νιώθει δικό του τον αγώνα των συναδέλφων του, ακόμα κι όταν ο ίδιος δεν έχει τη δύναμη να πάρει μέρος, αναδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό πόσο σημαντικό είναι και για τα σωματεία του και για τον ίδιο να σταθούν στα πόδια τους, να περιφρουρήσουν τον αγώνα τους. 

Γιατί το να μην περιφρουρείς τον αγώνα σου δεν είναι «συνδικαλιστικός πολιτισμός» είναι εργοδοτικός ενδοτισμός.., οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο έπεσαν μαζί με την πύλη που περιφρουρούσαν..! Η προάσπιση του δίκαιου αγώνα, είναι κορυφαία πράξη πολιτισμού..!

Από την άλλη για τους συνδικαλιστές που τολμούν την απεργοσπασία δεν υπάρχει ελπίδα καμιά, αλλά ούτε και έχουν θέση στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, τους χαρίζουμε σε αυτούς που εξυπηρετούν και να τους χαίρονται κιόλας..!

Αυτοί είναι  απεργοσπάστες κατά συνείδηση και  «ιδεολόγοι» (!),δεν ανήκουν στη κατηγορία των εργαζομένων που λύγισαν στον εξαναγκασμό του «Πολίτη Κέιν». Είναι  εκείνα τα καλοταϊσμένα και πασίγνωστα γιουσουφάκια του «Πολίτη Κέιν». 

Ο Τζακ Λόντον περιέγραψε τον «ιδεολόγο απεργοσπάστη ως εξής: «Αφού ο θεός τελείωσε με τους κροταλίες, τα βατράχια και τις νυχτερίδες, του είχε περισσέψει μια αηδιαστική ουσία με την οποία έφτιαξε τον απεργοσπάστη (scab).

Όταν ο απεργοσπάστης περπατά στον δρόμο, οι άνθρωποι του γυρίζουν την πλάτη, οι άγγελοι κλαίνε στον παράδεισο, ενώ ο Διάολος κλείνει τις πύλες της κολάσεως για να τον κρατήσει μακριά.

Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να γίνει απεργοσπάστης όσο υπάρχει ακόμη μια λιμνούλα με νερό για να πνιγεί και ένα σκοινί για να κρεμαστεί.

Συγκρινόμενος με τον απεργοσπάστη ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ένα πραγματικός κύριος. Αφού πρόδωσε το θεό του είχε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια να απαγχονιστεί. Ο απεργοσπάστης δεν έχει ούτε αυτή.

Ο Ησαύ (ο μεγάλος αδερφός του Ισαάκ) πούλησε τα πρωτοτόκια του (νομικά δικαιώματα κληρονομιάς των πρωτότοκων γιων) για ένα πιάτο φαΐ. Ο Ιούδας πούλησε τον Λυτρωτή του για τριάντα αργύρια. Ο Μπένεντικτ Αρνολντ (στρατηγός της αμερικανικής επανάστασης που αυτομόλησε στους Βρετανούς) το έκανε για μια θέση στον βρετανικό στρατό.

Ο σύγχρονος απεργοσπάστης πουλάει τα πρωτοτόκια, την πατρίδα, τη γυναίκα, τα παιδιά του και τους συνανθρώπους του για μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση από το αφεντικό του ή την εταιρεία του.

Ο Ησαύ πρόδωσε τον εαυτό του, ο Ιούδας τον Θεό του, ο ΄Αρνολντ την πατρίδα του. Ο απεργοσπάστης προδίδει τον Θεό, την πατρίδα, τη γυναίκα, την οικογένεια και την τάξη του».

Για τους «συνδικαλιστές» που ψήφισαν κατά της απεργίας και μας έλεγαν στο διοικητικό συμβούλιο πως δεν «κατεβάζουν» τον κόσμο σε απεργία γιατί φοβούνται πως δεν θα «βγουν», αλλά αυτοί ωστόσο θέλουν διακαώς να διατηρήσουν το 97% επιτυχίας (ένα πρόβλημα στα μαθηματικά το έχουν) της προηγούμενης απεργίας ως διαπραγματευτικό ατού, νιώθουμε μόνο αηδία..!

Αντίθετα για την αγωνία του πρωτοσύγκελου στο Δ.Σ για το πότε βγαίνουμε σε σύνταξη προκειμένου να του επιτραπεί να συνταξιοδοτηθεί  κι αυτός στη συνέχεια.., μπορούμε μόνο να ευχόμαστε να είναι ευχάριστη η μακρά διαμονή του, σκύβοντας με συμπάθεια και οίκτο στο δράμα που βιώνει..!

Είμαστε σίγουροι ότι όλοι αυτοί θα συνεχίσουν να κάνουν τη «δουλειά» που τους ανατέθηκε, όσο όλοι εμείς κάνουμε το καθήκον μας, που δεν είναι άλλο από τη προάσπιση των δικαιωμάτων μας για ένα καλύτερο παρόν και για ένα μέλλον χωρίς εκμεταλλευτές, παρκαρισμένους και κηφήνες.

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΙΣ 16 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 10:30 Π.Μ,

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ

Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα μείνει αναπάντητο.

Όλες και όλοι στην Απεργία την Τετάρτη 8 Μάρτη, 10:30πμ στην Πλατεία Γεωργίου

Η οργή που νιώθει ο λαός της χώρας μας, μετά το έγκλημα που σημειώθηκε στα Τέμπη και η τεράστια συγκέντρωση εργαζομένων και νεολαίας σε όλες τις πόλεις της χώρας μας αυτές τις ημέρες, ανοίγουν το δρόμο για την κλιμάκωση του αγώνα, ώστε να αποδοθούν οι ευθύνες στους υπαίτιους για τους αδικοχαμένους συναδέλφους σιδηροδρομικούς και τους δεκάδες νέους συνανθρώπους μας.

Το «ποτέ ξανά», που όλοι λέμε, για να γίνει πράξη πρέπει να αναδειχτεί η αιτία της καταστροφής.

Είναι ξεκάθαρο, ότι το κέρδος σκοτώνει. Όσο η προστασία της ζωής θα λογίζεται ως κόστος, τόσο θα μετράμε τραγωδίες.

Αποδεικνύεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ότι το ξεπούλημα των υποδομών της χώρας σε ιδιώτες υποβάθμισε περαιτέρω τις παρεχόμενες υπηρεσίες, εξαφάνισε την ασφάλεια των εργαζομένων και του λαού που τις χρησιμοποιεί. Αυτές είναι οι συμφωνίες και οι «υποχρεώσεις» στα πλαίσια της ΕΕ.

Υπόλογοι είναι όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τα τελευταία 30 χρόνια, που σταδιακά έφεραν το σιδηρόδρομο σε αυτά τα τραγικά αποτελέσματα. Είναι η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, που τώρα υποκριτικά χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» και κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα.

Είναι ένοχοι! Η πολιτική τους εγκληματεί απέναντι στη ζωή μας.

Στην Ελλάδα του 2023, του επιτελικού κράτους και της ψηφιακής μετάβασης, υπάρχουν πολλοί τρόποι να χαθείς άδικα. Από τρένα τυφλά, από λεωφορεία χρέπια, από πλοία καρυδότσουφλα, από σχολεία ετοιμόρροπα, αλλά και χώρους εργασίας, όπου κάθε 4 μέρες έχουμε και ένα θανατηφόρο εργατικό έγκλημα.

Για τους κυβερνώντες, παλιούς και σημερινούς, την μεγαλοεργοδοσία, όλα δικαιολογούνται από την «κακιά στιγμή», από τη «στραβή» που έτυχε στη βάρδιά τους, από το «ανθρώπινο λάθος» που είναι βολικές δικαιολογίες για να κρυφτούν οι δικές τους μεγάλες ευθύνες.

Καλούμε τους οικοδόμους της πόλης μας, να ξεσηκωθούν να απαιτήσουν δικαιοσύνη. Αυτή τη δικαιοσύνη, δεν μπορούν να την δώσουν οι ΕΔΕ στις εταιρίες, που θεωρούν κόστος την ασφάλεια των εργαζόμενων και των επιβατών. Δεν μπορεί να την δώσουν οι επιτροπές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης οι οποίοι γνώριζαν τις ελλείψεις στην ασφάλεια και τις θεωρούσαν θεμιτές στα πλαίσια του ανταγωνισμού. Οι οικοδόμοι της πόλης μας, γνωρίζουμε καλά από την πείρα μας τι πόρισμα τους έχουν παραγγείλει οι ένοχοι να βγάλουν.  Τώρα σαν κλάδος μπορούμε να πάρουμε  θέση και να δυναμώσουμε την αντίσταση μας απέναντι σε ένα σύστημα που ξεχειλίζει από παντού η βρώμα του σάπιου, του ξεπερασμένου. Πάνω σε αυτό τον διαρκή αγώνα, θα καταφέρνουμε να επιβάλλουμε μέτρα προστασία της ζωής μας. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η φωνή μας:

«Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό» και να επιβάλλει αυτό που έχουμε ανάγκη για το σήμερα και για το μέλλον των οικογενειών μας.

Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση στην Πλατεία Γεωργίου

την Τετάρτη 8 Μαρτίου στις 10:30 το πρωί