1η ΜΑΗ 2023

Όλοι στην Απεργιακή Συγκέντρωση της 1^η ΜΑΗ μπροστά από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας στις 10:30 π.μ.

Συνάδελφοι η Πρωτομαγιά είναι η δική μας μέρα, των εργατών όλου του κόσμου.

                                                                                                                                                                     

Προχωράμε με αισιοδοξία και ακλόνητη πίστη στον δρόμο που άνοιξαν οι αγώνες  της τάξης μας, οι χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες που θυσιάστηκαν για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για την εργατιά, για την απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά.

Για έναν κόσμο που η ζωή και οι ανάγκες των εργαζομένων δεν θα μπαίνουν στη ζυγαριά κόστους- οφέλους για να θησαυρίζουν μια χούφτα εκμεταλλευτές της δουλειάς και του ιδρώτα μας.

Χαιρετίζουμε τους αγώνες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο κατά της εκμετάλλευσης ενάντια στο χτύπημα της ζωής τους σε όλο τον κόσμο και αντλούμε δύναμη για να συνεχίσουμε ακόμη πιο αποφασιστικά, ακόμη πιο μαζικά, με μεγαλύτερη ορμή για να γίνει το δίκιο μας πράξη!

Οι εργαζόμενοι βγαίνουν στο δρόμο σε μια σειρά χώρες όπως και στη χώρα μας, με τις τεράστιες απεργιακές διαδηλώσεις του Μάρτη για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη.

Στην Ελλάδα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία, την Πορτογαλία των εκατοντάδων χιλιάδων απεργών που με πείσμα κλιμακώνουν τον αγώνα τους, δίνεται η απάντηση σε όλους όσους εγκληματούν απέναντι στις ζωές μας που πασχίζουν να μας πείσουν ότι το απάνθρωπο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι μονόδρομος, που διακηρύττουν ότι θα το εξανθρωπίσουν, ότι θα διορθώσουν τα «κακώς κείμενα», που μας καλούν να μείνουμε «φρόνιμα παιδιά», να αποδεχτούμε όσα αποφασίζουν. Μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι να επιλέγουμε ποιος κυβερνητικός διαχειριστής θα μας «σφάζει  με το γάντι», ποιος θα «μυξοκλαίει» καλύτερα μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες μετά από κάθε έγκλημα που έχουν προδιαγράψει με το αντεργατικό πλαίσιο που υλοποιούν και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν.

Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι, τα εγκλήματα μπορεί να είναι προδιαγεγραμμένα στο σύστημα που υπηρετεί τα κέρδη, αλλά η ζωή μας μπορεί να αλλάξει μέσα από τους αγώνες μας.

Ξέρουμε καλά ότι όσο οι ζωές μας θα θυσιάζονται για τα κέρδη τους, συνεχώς θα μετράμε απώλειες, συνεχώς οι ανάγκες μας θα γίνονται καύσιμη ύλη για τη κερδοφορία τους.

Στην πολύχρονη ιστορία των ταξικών αγώνων η εργαζόμενοι αντιμετώπισαν με επιτυχία «θεούς και δαίμονες», αποσπάσαν κατακτήσεις με τους αγώνες τους. Καμιά κυβέρνηση δεν τους χαρίστηκε. Κανένα αφεντικό δεν τους λυπήθηκε.

Με όπλο τους αντεργατικούς νόμους, χρόνια τώρα, κλέβουν τον ιδρώτα της δουλειάς μας. Όλοι αυτοί, μαζί με τα στηρίγματά τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό, βρίσκονται σταθερά απέναντι στις ανάγκες και τα συμφέροντά μας.

Εμείς, με τον αγώνα μας μπορούμε να επιβάλουμε το δίκιο μας ώστε:

·       Να σταματήσουμε την αρπαγή της λαϊκής κατοικίας με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που νομοθέτησαν οι προηγούμενοι και οι σημερινοί κυβερνώντες.

·       Να μην κλέβουν την ασφάλιση μας και να μας αφήνουν χωρίς σύνταξη ή να μας δίνουν πενταροδεκάρες.

·       Αντί αυτοί να μετράνε κέρδη κι εμείς νεκρούς συναδέλφους και δεκάδες σακατεμένους στους χώρους δουλειάς, που έχουν μετατραπεί σε μια απέραντη «κοιλάδα των Τεμπών» (με 47 νεκρούς εργαζόμενους από τις αρχές του 2023), να προστατεύσουμε τη ζωή μας, με την πάλη μας, να μπορούμε να πηγαίνουμε γεροί και να γυρίζουμε γεροί απ’ τη δουλειά.

·       Να παρθούν μέτρα για την αντισεισμική, αντιπλημμυρική, αντιπυρική προστασία. Να πηγαίνουν τα παιδιά μας σε ασφαλή σχολεία, να μην κινδυνεύουν οι ζωές μας με το πρώτο ψιλόβροχο και να μην φοβόμαστε να μην καούμε κάθε καλοκαίρι. Οι κυβερνώντες μετράνε ως κόστος τα μέτρα ασφαλείας, την ενίσχυση των υποδομών με ανθρώπινο δυναμικό και μέσα.

·       Να μην περιμένουμε τα «κουπόνια» για να πάμε στο supermarket επειδή το μεροκάματο δεν φτάνει ούτε για τα βασικά.

·       Να μην θεωρείται ότι «φταίει η κακιά μας τύχη» και η «κακιά η χώρα» όταν η ζωή μας βρίσκεται σε κίνδυνο και χρειαζόμαστε γιατρούς, νοσοκομεία, αναβαθμισμένες παροχές υγείας, πρόνοιας, πρόληψης και αντί γι’ αυτά να περιμένουμε στην ουρά πολλών μηνών ή να μας πέσει το «λαχείο» για να πληρώσουμε τα αρπακτικά της ιδιωτικής υγείας προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα χειρότερα.

Συνάδελφοι, Η πολιτική που υπηρετεί το σιδερένιο νόμο των κερδών είναι η αιτία για όλα μας τα προβλήματα και δεν διορθώνεται, ούτε εξανθρωπίζεται. Ανατρέπεται με τον αγώνα των πολλών, των εργατών, των λαϊκών στρωμάτων που βιώνουν συνεχώς μεγαλύτερα και πιο οξυμένα προβλήματα. Δεν περιμένουμε κυβερνητικούς μεσσίες και σωτήρες. Τους έχουμε γνωρίσει και ξέρουμε τα προεκλογικά «φούμαρα» που μοιράζουν για να μας κοροϊδέψουν.

Διέξοδος για όλους εμάς είναι να έρθουν τα πάνω κάτω. Να γίνουμε εμείς, οι πολλοί, αυτοί που θα αποφασίζουν για την ικανοποίηση των αναγκών και των συμφερόντων μας, για το μέλλον που έχουμε ανάγκη.

Για ένα αύριο που θα μπορούμε να κουμαντάρουμε τον πλούτο που παράγουμε με τη δουλειά μας.

Γι’ αυτό συνεχίζουμε να τροφοδοτούμε με τους αγώνες του σήμερα, το μέλλον που θα περάσει τη ζωή μας σε πραγματικά ανώτερο επίπεδο ευημερίας χωρίς εκμεταλλευτές, χωρίς τα αδιέξοδα και τα προβλήματα που γεννά η σαπίλα όλων αυτών των κηφήνων που συνεστιάζονται μαζί τους, πουλώντας τα εργασιακά δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων, θεωρώντας  ότι οι εργαζόμενοι «απολαμβάνουν διαμέσου των (άεργων) εκπροσώπων τους» καθώς κολυμπούν ασθμαίνοντας στις αστακόμακαρονάδες.

Μόνο το ισχυρό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να ανακόψει τις ορέξεις τους για όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση και φτωχοποίηση των εργαζομένων!

Στον δρόμο των αγώνων, η ελπίδα θα γίνει πράξη και το δίκιο του εργάτη Νόμος.

Αυτό είναι το καθήκον μας, η μεγαλύτερη τιμή σε όσους θυσίασαν τη ζωή τους, άφησαν τα κόκκαλα τους στις εξορίες και στις φυλακές για να προχωρήσει η ζωή προς τα εμπρός!

Στους εργάτες του Σικάγο, στους 200 της Καισαριανής, σε όλους εκείνους που επέλεξαν τον αγώνα απ’ το να μείνουν «ήσυχοι» απέναντι στην καταπίεση και την εκμετάλλευση

.

Η Απεργία της Πέμπτης στις 16 του Μάρτη, είναι το «φτάνει πια», είναι το «μέχρι εδώ και όχι παραπέρα», είναι το «θα σας πάρει και θα σας σηκώσει».!

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνάδελφοι - Συναδέλφισσες, οι απεργίες που γίνονται για ζητήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης είναι ιερές, είναι προσκύνημα στους αγώνες που προηγήθηκαν και προπομποί των αγώνων που θα ακολουθήσουν, η Απεργία της Πέμπτης στις 16 του Μάρτη, είναι το «φτάνει πια», είναι το «μέχρι εδώ και όχι παραπέρα», είναι το «θα σας πάρει και θα σας σηκώσει».!

Οι νεκροί στα Τέμπη, στο Μάτι, στη Μάνδρα, στη Λάρκο κλπ, δεν είναι αποτέλεσμα ατυχήματος ούτε αποτέλεσμα δυστυχήματος, δεν είναι η κακιά η ώρα, ούτε η κακιά η χώρα. Είναι προδιαγεγραμμένες δολοφονίες.

Χθες ήταν όλοι αυτοί, αύριο κάποιοι άλλοι και ανάμεσα στους άλλους είμαστε κι εμείς..! Γιατί όταν αυτοί μετρούν κέρδη, εμείς μετράμε νεκρούς..!

Όταν σκεπάζει τον τόπο ο θρήνος και ξεχειλίζει η οργή, όταν η εργατική τάξη, η νεολαία (τα παιδιά μας), όλος ο λαός είναι στο πόδι, τότε ο αγώνας γίνεται καθήκον. Η απεργία της Πέμπτης είναι σημαντική, έχει συγκεκριμένα αιτήματα που αναφέρονται λεπτομερώς στις ανακοινώσεις του Ε.Κ.Π και της Ομοσπονδίας Τσιμέντων που έχουμε κοινοποιήσει..!

Τα ταξικά συνδικάτα των εργαζομένων στους σιδηρόδρομους, προσπάθησαν να προειδοποιήσουν για το κακό που έρχεται με ανακοινώσεις, απεργίες και κλείσιμο των σιδηροδρομικών γραμμών. Ωστόσο αυτό δεν επετεύχθη, τις απεργίες η «δικαιοσύνη» (ο άλλος πυλώνας της «δημοκρατίας» των ιδιωτικοποιήσεων, των ξυλοδαρμών και των κατασχέσεων), τις έκρινε όλες παράνομες και καταχρηστικές, όπως κάνει με το 95% των απεργιών, εφαρμόζοντας με «ευλάβεια» τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους αυτής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Οι υπαίτιοι, τώρα που τους έπνιξε το αίμα, κλαίνε και οδύρονται, υπόσχονται χάντρες και καθρεφτάκια καθώς αυτομαστιγώνονται, όπως οι ιεροεξεταστές στο μεσαίωνα για να «εξαγνιστούν» πριν κάψουν τις «μάγισσες» και βασανίσουν τους πρωτοπόρους και τους επιστήμονες..!   

Συνάδελφοι -  συναδέλφισσες, δεν θα κοντύνουμε την κοινή μας προσπάθεια και τον κοινό μας αγώνα με ευχαριστίες και πράσινα άλογα, ούτε για τις προηγούμενες ούτε για τις απεργίες που θα ακολουθήσουν. Η απεργία είναι δικαίωμα και καθήκον των εργαζομένων, είναι αγώνας ταξικός…!

Με τους απεργοσπάστες από την άλλη δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα εδώ - λίγα πράγματα - γιατί ξέρουμε καλά πως το φιλότιμο αποκτάται, δεν διδάσκεται..!

Εν προκειμένω – ξεκαθαρίζουμε – με τον όρο «απεργοσπάστης» δεν αναφερόμαστε στον εργαζόμενο που του ασκήθηκε εκβιασμός, ανοικτή ή έμμεση τρομοκρατία, στον ανήμπορο και ξεμοναχιασμένο εργαζόμενο, για τον με το “πιστόλι στον κρόταφο” μισθωτό που νιώθει δικό του τον αγώνα των συναδέλφων του, ακόμα κι όταν ο ίδιος δεν έχει τη δύναμη να πάρει μέρος, αναδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό πόσο σημαντικό είναι και για τα σωματεία του και για τον ίδιο να σταθούν στα πόδια τους, να περιφρουρήσουν τον αγώνα τους. 

Γιατί το να μην περιφρουρείς τον αγώνα σου δεν είναι «συνδικαλιστικός πολιτισμός» είναι εργοδοτικός ενδοτισμός.., οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο έπεσαν μαζί με την πύλη που περιφρουρούσαν..! Η προάσπιση του δίκαιου αγώνα, είναι κορυφαία πράξη πολιτισμού..!

Από την άλλη για τους συνδικαλιστές που τολμούν την απεργοσπασία δεν υπάρχει ελπίδα καμιά, αλλά ούτε και έχουν θέση στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, τους χαρίζουμε σε αυτούς που εξυπηρετούν και να τους χαίρονται κιόλας..!

Αυτοί είναι  απεργοσπάστες κατά συνείδηση και  «ιδεολόγοι» (!),δεν ανήκουν στη κατηγορία των εργαζομένων που λύγισαν στον εξαναγκασμό του «Πολίτη Κέιν». Είναι  εκείνα τα καλοταϊσμένα και πασίγνωστα γιουσουφάκια του «Πολίτη Κέιν». 

Ο Τζακ Λόντον περιέγραψε τον «ιδεολόγο απεργοσπάστη ως εξής: «Αφού ο θεός τελείωσε με τους κροταλίες, τα βατράχια και τις νυχτερίδες, του είχε περισσέψει μια αηδιαστική ουσία με την οποία έφτιαξε τον απεργοσπάστη (scab).

Όταν ο απεργοσπάστης περπατά στον δρόμο, οι άνθρωποι του γυρίζουν την πλάτη, οι άγγελοι κλαίνε στον παράδεισο, ενώ ο Διάολος κλείνει τις πύλες της κολάσεως για να τον κρατήσει μακριά.

Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να γίνει απεργοσπάστης όσο υπάρχει ακόμη μια λιμνούλα με νερό για να πνιγεί και ένα σκοινί για να κρεμαστεί.

Συγκρινόμενος με τον απεργοσπάστη ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ήταν ένα πραγματικός κύριος. Αφού πρόδωσε το θεό του είχε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια να απαγχονιστεί. Ο απεργοσπάστης δεν έχει ούτε αυτή.

Ο Ησαύ (ο μεγάλος αδερφός του Ισαάκ) πούλησε τα πρωτοτόκια του (νομικά δικαιώματα κληρονομιάς των πρωτότοκων γιων) για ένα πιάτο φαΐ. Ο Ιούδας πούλησε τον Λυτρωτή του για τριάντα αργύρια. Ο Μπένεντικτ Αρνολντ (στρατηγός της αμερικανικής επανάστασης που αυτομόλησε στους Βρετανούς) το έκανε για μια θέση στον βρετανικό στρατό.

Ο σύγχρονος απεργοσπάστης πουλάει τα πρωτοτόκια, την πατρίδα, τη γυναίκα, τα παιδιά του και τους συνανθρώπους του για μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση από το αφεντικό του ή την εταιρεία του.

Ο Ησαύ πρόδωσε τον εαυτό του, ο Ιούδας τον Θεό του, ο ΄Αρνολντ την πατρίδα του. Ο απεργοσπάστης προδίδει τον Θεό, την πατρίδα, τη γυναίκα, την οικογένεια και την τάξη του».

Για τους «συνδικαλιστές» που ψήφισαν κατά της απεργίας και μας έλεγαν στο διοικητικό συμβούλιο πως δεν «κατεβάζουν» τον κόσμο σε απεργία γιατί φοβούνται πως δεν θα «βγουν», αλλά αυτοί ωστόσο θέλουν διακαώς να διατηρήσουν το 97% επιτυχίας (ένα πρόβλημα στα μαθηματικά το έχουν) της προηγούμενης απεργίας ως διαπραγματευτικό ατού, νιώθουμε μόνο αηδία..!

Αντίθετα για την αγωνία του πρωτοσύγκελου στο Δ.Σ για το πότε βγαίνουμε σε σύνταξη προκειμένου να του επιτραπεί να συνταξιοδοτηθεί  κι αυτός στη συνέχεια.., μπορούμε μόνο να ευχόμαστε να είναι ευχάριστη η μακρά διαμονή του, σκύβοντας με συμπάθεια και οίκτο στο δράμα που βιώνει..!

Είμαστε σίγουροι ότι όλοι αυτοί θα συνεχίσουν να κάνουν τη «δουλειά» που τους ανατέθηκε, όσο όλοι εμείς κάνουμε το καθήκον μας, που δεν είναι άλλο από τη προάσπιση των δικαιωμάτων μας για ένα καλύτερο παρόν και για ένα μέλλον χωρίς εκμεταλλευτές, παρκαρισμένους και κηφήνες.

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΣΤΙΣ 16 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 10:30 Π.Μ,

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΠΑΝΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ

Το έγκλημα στα Τέμπη δεν θα μείνει αναπάντητο.

Όλες και όλοι στην Απεργία την Τετάρτη 8 Μάρτη, 10:30πμ στην Πλατεία Γεωργίου

Η οργή που νιώθει ο λαός της χώρας μας, μετά το έγκλημα που σημειώθηκε στα Τέμπη και η τεράστια συγκέντρωση εργαζομένων και νεολαίας σε όλες τις πόλεις της χώρας μας αυτές τις ημέρες, ανοίγουν το δρόμο για την κλιμάκωση του αγώνα, ώστε να αποδοθούν οι ευθύνες στους υπαίτιους για τους αδικοχαμένους συναδέλφους σιδηροδρομικούς και τους δεκάδες νέους συνανθρώπους μας.

Το «ποτέ ξανά», που όλοι λέμε, για να γίνει πράξη πρέπει να αναδειχτεί η αιτία της καταστροφής.

Είναι ξεκάθαρο, ότι το κέρδος σκοτώνει. Όσο η προστασία της ζωής θα λογίζεται ως κόστος, τόσο θα μετράμε τραγωδίες.

Αποδεικνύεται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ότι το ξεπούλημα των υποδομών της χώρας σε ιδιώτες υποβάθμισε περαιτέρω τις παρεχόμενες υπηρεσίες, εξαφάνισε την ασφάλεια των εργαζομένων και του λαού που τις χρησιμοποιεί. Αυτές είναι οι συμφωνίες και οι «υποχρεώσεις» στα πλαίσια της ΕΕ.

Υπόλογοι είναι όλοι αυτοί που κυβέρνησαν τα τελευταία 30 χρόνια, που σταδιακά έφεραν το σιδηρόδρομο σε αυτά τα τραγικά αποτελέσματα. Είναι η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, που τώρα υποκριτικά χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» και κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα.

Είναι ένοχοι! Η πολιτική τους εγκληματεί απέναντι στη ζωή μας.

Στην Ελλάδα του 2023, του επιτελικού κράτους και της ψηφιακής μετάβασης, υπάρχουν πολλοί τρόποι να χαθείς άδικα. Από τρένα τυφλά, από λεωφορεία χρέπια, από πλοία καρυδότσουφλα, από σχολεία ετοιμόρροπα, αλλά και χώρους εργασίας, όπου κάθε 4 μέρες έχουμε και ένα θανατηφόρο εργατικό έγκλημα.

Για τους κυβερνώντες, παλιούς και σημερινούς, την μεγαλοεργοδοσία, όλα δικαιολογούνται από την «κακιά στιγμή», από τη «στραβή» που έτυχε στη βάρδιά τους, από το «ανθρώπινο λάθος» που είναι βολικές δικαιολογίες για να κρυφτούν οι δικές τους μεγάλες ευθύνες.

Καλούμε τους οικοδόμους της πόλης μας, να ξεσηκωθούν να απαιτήσουν δικαιοσύνη. Αυτή τη δικαιοσύνη, δεν μπορούν να την δώσουν οι ΕΔΕ στις εταιρίες, που θεωρούν κόστος την ασφάλεια των εργαζόμενων και των επιβατών. Δεν μπορεί να την δώσουν οι επιτροπές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης οι οποίοι γνώριζαν τις ελλείψεις στην ασφάλεια και τις θεωρούσαν θεμιτές στα πλαίσια του ανταγωνισμού. Οι οικοδόμοι της πόλης μας, γνωρίζουμε καλά από την πείρα μας τι πόρισμα τους έχουν παραγγείλει οι ένοχοι να βγάλουν.  Τώρα σαν κλάδος μπορούμε να πάρουμε  θέση και να δυναμώσουμε την αντίσταση μας απέναντι σε ένα σύστημα που ξεχειλίζει από παντού η βρώμα του σάπιου, του ξεπερασμένου. Πάνω σε αυτό τον διαρκή αγώνα, θα καταφέρνουμε να επιβάλλουμε μέτρα προστασία της ζωής μας. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η φωνή μας:

«Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό» και να επιβάλλει αυτό που έχουμε ανάγκη για το σήμερα και για το μέλλον των οικογενειών μας.

Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση στην Πλατεία Γεωργίου

την Τετάρτη 8 Μαρτίου στις 10:30 το πρωί

Η Μεγάλη των εργοδοτικών σχολή..!

Συνάδελφοι –σσες. Το τελευταίο διάστημα περιφέρονται ως επινίκια λάβαρα παραπονιάρικες επιστολές των σωματείων δορυφόρων προς την Ομοσπονδία και καταδότριες προς στην Ένωση Τσιμεντοβιομηχανιών.  

Οι τύποι αυτοί που δεν είναι ικανοί να κλείνουν πύλες, είναι ικανότατοι (μεταξύ πίτας… και οίνου) να ξεπουλούν εργασιακά δικαιώματα προς ίδιον συμφέρον, να λένε στους εργαζόμενους να μην έχουν απαιτήσεις, να κάνουν δημοσίως παράπονα στα αφεντικά ζητώντας τους βοήθεια ενάντια μιας μειοψηφίας που τους «χορεύει στο ταψί» και να παραδίδουν την αλληλογραφία της Ομοσπονδίας στην Ένωση Τσιμεντοβιομηχανιών, ενημερώνοντάς την και ζητώντας βοήθεια. Γιατί μπορεί να υποδύονται τους «συνδικαλιστές» που τα ξέρουν όλα, αλλά για σιγουριά ρωτούν και τα «αφεντικά» τους  αν ισχύει η Σ.Σ.Ε., ή η ενέργεια της εταιρείας να μην εφαρμόζει την Σ.Σ.Ε της Τσιμεντοβιομηχανίας κατά το άρθρο 5, από το 2019. Κατά την γνώμη τους οι Σ.Σ.Ε υπογράφονται για πλάκα και εφαρμόζονται όπως βολεύει τα αφεντικά..!

Στην επιστολή που περιφέρουν, ζητούν από την Ομοσπονδία να πράξει τα δέοντα τρία (3) χρόνια μετά το επίμαχο τηλεφώνημα (*), την ίδια στιγμή που τα φερέφωνα δεν έχουν κάνει τίποτα μέσα σ’ αυτό το διάστημα με το πρόβλημα που εντοπίζεται στο χώρο που δραστηριοποιούνται, καμία επίσημη καταγγελία, καμία ανακοίνωση.., δεν ζητάμε να κλείσουν πύλες αφού δεν τους αρέσει, ζητάμε να χρησιμοποιήσουν την γλώσσα τους που έχουν ταλέντο και να μην ανοίγουν κερκόπορτες! 

Περιμένουν να τους πει η Ένωση, οι  βιομήχανοι, τα μέλη του ΣΕΒ που τάσσεται κατά των Σ.Σ.Ε., ότι δεν νομιμοποιείται η εταιρία να προβαίνει σε τέτοιες ενέργειες, πως κακώς δεν εφαρμόζεται η Σ.Σ.Ε. κατά το άρθρο 5 και έχουν δίκιο οι εργαζόμενοι να διαμαρτύρονται.. τελικά φαίνεται να μην υπάρχουν σαλιγκάρια πίσω από τα λάχανα, αλλά σκουλήκια μέσα..!

Τώρα αν δούμε και την Ένωση Τσιμεντοβιομηχανιών να καταγγέλλει τα μέλη της για αντεργατική συμπεριφορά, τότε το ταξικό σοκ θα είναι δεδομένο, θα δακρύσει και ο Ροβεσπιέρος..!

Το ότι είναι συνδικαλιστικά ανακόλουθοι το ξέρουμε, αλλά ότι θα προβούν και σε αυτή την ενέργεια δεν το φανταζόμασταν, δηλαδή να παραδώσουν την αλληλογραφία που είχαν με την Ομοσπονδία Τσιμέντων και την γνωμοδότηση του δικηγόρου της Ομοσπονδίας στην ένωση χωρίς να έχουν καμία αρμοδιότητα, γνωρίζοντας ότι με τη ‘Ένωση μιλά και διαπραγματεύεται η Ομοσπονδία, τα πρωτοβάθμια σωματεία είναι που διαπραγματεύονται με τον εργοδότη τους και μόνο αν χρειαστεί η Ομοσπονδία επεμβαίνει επικουρικά..!

Δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα, έκαναν ντου στον πατσά.., θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την Ένωση να τους απαντά, αγνοώντας και απαξιώνοντας την ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ..!

Κανένα πρωτοβάθμιο σωματείο δεν νομιμοποιείται να παραδίδει την αλληλογραφία που έχει με την Ομοσπονδία στους εργοδότες και να λειτουργεί εις βάρος των σωματείων του κλάδου και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κοινοποιώντας  διαπραγματευτικά όπλα, σ’ αυτούς που λειτουργούν εις βάρος των εργαζομένων, ωφελούμενοι των αντεργατικών νόμων που εφαρμόζουν με ζήλο και κατά το δοκούν, των οποίων την ψήφιση απαιτούν από τις εξυπηρετικότατες αστικές κυβερνήσεις, μέσω των οργανώσεων τους.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση η εργοδοτική «συνδικαλιστική» αναλγησία και η εργοδοτική αδιαλλαξία βάλουν κατά εργαζομένων που έχουν παραδώσει και την τελευταία ικμάδα της εργασιακής τους δύναμης προς όφελος του εργοδότη (του κάθε εργοδότη) κάτω από δύσκολες συνθήκες, βάλουν κατά των εργαζομένων που  οδεύουν προς την σύνταξη, οι περισσότεροι με σοβαρά προβλήματα υγείας, τσακισμένοι από τις εργασιακές συνθήκες.  

Με τις επιστολές αυτές προσπαθούν να παρασύρουν τους εργαζόμενους σε λανθασμένα συμπεράσματα αποποιούμενοι τις δικές τους ευθύνες.., είναι ικανοί για όλα, δεν έχουν συνειδησιακούς φραγμούς, δεν σταματούν πουθενά, αυτοί οι μικροαστοί αλαζόνες, οι πλαστογράφοι της αλήθειας και έμποροι των εργασιακών δικαιωμάτων, τολμούν  να σαρκάζουν τον υγιή συνδικαλισμό, την περιφρούρηση των απεργιών, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων εκείνων που τους πνίγει η ακρίβεια και τα μεροκάματα της φτώχειας..!

 

Αυτοί που:

1.   σε κάθε ευκαιρία κομπάζουν ότι έχουν επιβάλει την ενημέρωση, ότι δεν κάνει τίποτα η εταιρία χωρίς να τους ενημερώσει και πως καταφέρνουν να λύνουν τα προβλήματα προς όφελος των εργαζομένων χωρίς να ανεβαίνουν στα κάγκελα όπως κάποιοι άλλοι (αυτό κι αν το βλέπουμε, είναι φως φανάρι)..!  Όμως στην επιστολή τρικάκι γράφουν ότι από το 2019 συμβαίνει να μην εφαρμόζεται η Σ.Σ.Ε, που σημαίνει πως όχι μόνο δεν τους ενημερώνουν, αλλά τους αγνοούν και επιδειχτικά από πάνω.., και αντί να ενημερώσουν τις Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων και να προχωρήσουν σε συνδικαλιστικές παρεμβάσεις όπως κάνουν τα συνδικάτα που τιμούν την ύπαρξή τους, αυτοί ασχολούνται με ρεβανσισμούς, αποκλεισμούς, με δημιουργικές παρεμβάσεις στα πρακτικά, με δικαστικές επιθέσεις κατά συνδικαλιστών, διαλύοντας την Ομοσπονδία από την οποία τώρα ζητούν συνδρομή, μοιράζοντας χάντρες και καθρεφτάκια, για να μπορούν ανεμπόδιστα να διαιρούν και να βασιλεύουν, βγάζοντας στο γιουσουρούμ τα εργασιακά δικαιώματα..!

2.   προσπαθούν να ρίξουν το βάρος της ευθύνης στην Ομοσπονδία από την οποία είχαν αποχωρήσει και τώρα μας λένε ότι ικανοποιήθηκαν και επαναπαυτήκαν στην απάντηση που πήρε μέσω τηλεφώνου κάποιος συνδικαλιστής από  έναν θεσμό που πολεμούσαν και δεν αποδέχονταν. Ωστόσο τα φαινόμενα της μη εφαρμογής της Σ.Σ.Ε., λάμβαναν χώρα εκεί που δραστηριοποιούνται συνδικαλιστικά αυτοί και θα έπρεπε όχι μόνο να αποταθούν εγγράφως στην Ομοσπονδία ζητώντας τα αυτονόητα, αλλά πρώτα απ’ όλα προς τον εργοδότη τους ζητώντας εξηγήσεις και στην συνέχεια να ενημερώσουν τις γενικές συνελεύσεις..! Στο σεμινάριο που έκαναν για το συνταξιοδοτικό Γιάννηδες πήγαν, Γιαννάκηδες γύρισαν..!

3.   τόλμησαν να παρασύρουν το Δ.Σ που πραγματοποιήθηκε στις 02-02-2022 με ψευδείς αναφορές για την στάση της Ομοσπονδίας, είπαν πως έχουν ζητήσει και περιμένουν από την Ομοσπονδία να τους στείλει την γνωμοδότηση του δικηγόρου της και την απάντηση της Ένωσης για να δούνε τι θα κάνουν (όλοι έχουμε δει τι κάνουν εδώ και χρόνια). Όμως την γνωμοδότηση η Ομοσπονδία την είχε στείλει από τις 20-01-2022.  Σύμφωνα με την πρακτική τους θεωρούν πως δικαίωμα να ενημερωθεί για το περιεχόμενο της γνωμοδότησης έχει η Ένωση (και ποιος ξέρει ποιοι άλλοι, φεϊγβολάν την έκαναν), αλλά δεν έχουν οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι..!

4.    το 2018, όταν η εταιρία αρνούνταν να καταβάλει το επίδομα ενίσχυσης της άδειας κατάφεραν και έστειλαν αίτημα στην Ομοσπονδία να πάρει θέση και να δράσει σχετικά, κάτω από την πίεση των εργαζομένων, γιατί πως να το κάνουμε χωρίς τον εργάτη, γρανάζι δεν γυρνά, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση έκριναν πως δεν υπήρχε λόγος, γιατί αφενός δεν υπήρχαν αντιδράσεις, αφετέρου ο κάθε τσοπάνης έχει εξασφαλίσει πλέον το μαλλί, το κρέας και το γάλα του και για τους υπόλοιπους, γαία πυρί μιχθήτω..!

Και για να τελειώνουμε, η Ομοσπονδία έχει ευθύνες για πολλά θέματα, τεράστιες ευθύνες, στις οποίες εμπλέκονται και όλοι αυτοί οι όψιμοι κατήγοροί της που στο πρόσφατο παρελθόν κινούσαν τα νήματα και έστηναν παγίδες.., οι ποιητές των καταραμένων τόπων.! Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε καταγγείλει και θα το κάνουμε ξανά..! Καμία Ομοσπονδία δεν μπορεί να εμποδίσει το πρωτοβάθμιο σωματείο να κινηθεί συνδικαλιστικά και να ζητήσει νομική συνδρομή, τα χρήματα των εργαζομένων δεν γεμίζουν τα ταμεία των σωματείων για την αγορά ειδών προικός, για άλλους λόγους γίνεται..!

Τόλμησαν να πουν στο συμβούλιο ότι δεν κινούνται νομικά (αυτοί που δεν κινούνται ούτε συνδικαλιστικά), μη τυχόν βάλουν σε περιπέτειες και άλλους χώρους δουλειάς..! Λες και έχουν όλοι την ίδια ΣΣΕ, λες και στηρίζονται πάνω τους οι εργαζόμενοι της «ΛΑΡΚΟ», της COSCO, και των “e-food” κλπ,  για τους αγώνες των οποίων, δεν βγάλατε μια ανακοίνωση συμπαράστασης τόσο εσείς όσο και η Ομοσπονδία.

Έχουν οι άλλοι χώροι κοινή Σ.Σ.Ε με εσάς, ενδιαφέρεστε εσείς για το εργατικό κίνημα που στην Γενική Συνέλευση χτυπιόσαστε να εφαρμόσετε πρώτοι τον νόμο έκτρωμα, τον «νόμο Χατζηδάκη», που μέχρι και η ΓΣΕΕ των εργοδοτών κατήγγειλε, έτσι για τους τύπους και πήγε στα δικαστήρια, ή ενδιαφέρεστε για τους εργαζόμενους των άλλων τσιμεντοβιομηχανιών που θάβετε σε κάθε ευκαιρία.;

Οι ευθύνες στον συνδικαλισμό δεν μοιράζονται χριστιανικά 50 – 50, τα εργοδοτικά σωματεία αυτό προσφέρουν, τον θάνατο του βατράχου στο καυτό νερό, όσοι τα επιλέγουν ξυπνούν μια μέρα και δεν τους έχει μείνει τίποτα..!

Ο Μπρεχτ γελάει με τους καλοπληρωμένους άεργους Папараченго που τον επικαλούνται και  την ίδια στιγμή ζητούν από τους εργαζόμενους που δεν μειώθηκε το εισόδημα τους να βάζουν πλάτη, αυτοί που η γλώσσα τους έχει κρεμάσει μέχρι τα υποδήματα που γυαλίζουν..!

 * Η Ομοσπονδία αναφέρει ότι το «συμβάν» της γνωστοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2020 τηλεφωνικά και ότι οι συνδικαλιστές του Τιτάνα δεν είχαν καμία παρουσία, ήταν εξαφανισμένοι, πλην ενός ο οποίος το έθεσε στο συμβούλιο εκτός ημερήσιας διάταξης..! 

Λάστιχο ωράριο, Λάστιχο ζωή

Kανένας εργαζόμενος δεν έχει σήμερα την πολυτέλεια να πιστεύει ότι θα τη γλιτώσει από τη γενικευμένη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Η ίδια η πείρα δείχνει ότι κανείς δεν εξαιρείται από τη βαρβαρότητα που φέρνει η στρατηγική του κεφαλαίου:

• Η «μερική απασχόληση» ξεκίνησε πριν από μερικές δεκαετίες, για «κάποια τμήματα των εργαζομένων», και πολλοί έλεγαν τότε ότι σε πιο παραδοσιακούς κλάδους δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Σήμερα αποτελεί την πλειοψηφία των νέων συμβάσεων, κάτι που έγινε «κανονικότητα» επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
• Όταν οι μισθοί μειώνονται σε έναν κλάδο, πολύ σύντομα παρασύρουν και τους υπόλοιπους.
• Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε εργολαβίες και δεν πληρώνονται με βάση τις συμβάσεις που κυριαρχούν σε μια επιχείρηση, από εξαίρεση έγιναν κανόνας!

Το νέο νομοσχέδιο δίνει μάλιστα τη δυνατότητα ακόμα και για «σπαστές υπερωρίες» στους 4ωρίτες εργαζόμενους, με «πρόσθετη αμοιβή» 12%. Γιατί ένας εργοδότης (π.χ. σε μεγάλα σούπερ μάρκετ) να προσλάβει εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης (με 8ωρο) όταν θα μπορεί να έχει 4ωρίτες, να τους βάζει για δουλειά όλη μέρα, ανάλογα με την «ένταση της δουλειάς», και να τους αμείβει πολύ φθηνότερα;

Μήπως η 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, για την οποία θα αρκεί πια μια «σύσταση» του εργοδότη προς τον εργαζόμενο, αφορά μια μερίδα της εργατικής τάξης και όχι κάθε εργαζόμενο; Είναι δυνατόν η επιμήκυνση του απλήρωτου χρόνου εργασίας να αφήσει έστω και έναν εργαζόμενο ανεπηρέαστο; Η «ευέλικτη δουλειά» πλέον εξαπλώνεται σε κάθε κλάδο, όλο και περισσότερες επιχειρήσεις ξεφορτώνονται μόνιμο προσωπικό και γενικεύονται οι εργολαβίες, με τα λεγόμενα «δουλεμπορικά γραφεία» να κάνουν χρυσές δουλειές, αξιοποιώντας όλες τις διευκολύνσεις που τους παρείχαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.

Για όλους λοιπόν χτυπάει η καμπάνα... Το ίδιο το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, όπως και η ευρωενωσιακή Οδηγία την οποία έρχεται να εφαρμόσει, κάνουν καθαρό ότι θα ακολουθήσει τα ανελέητο ξεζούμισμα των εργαζομένων, η ένταση της εκμετάλλευσης, μεγάλωμα της απλήρωτης εργασίας..!

Όσο κι αν η εργασιακή ζούγκλα είναι ήδη εδώ για μια σειρά κλάδους, το μόνο σίγουρο είναι ότι το νομοσχέδιο φέρνει μια σειρά «τομές», καταρχήν στο ωράριο, αφού πλέον καταργείται ακόμα και ο «ελάχιστος όρος» για τη «διευθέτηση», μετατρέποντάς την σε «ατομική συμφωνία» για κάθε εργαζόμενο με τον εργοδότη του. Δεν είναι τυχαίο το ότι μέχρι σήμερα αυτή η εργασιακή ζούγκλα δεν είναι το ίδιο «άγρια» σε όλους τους κλάδους. Εκεί όπου τα συνδικάτα είναι πιο ισχυρά, εκεί όπου οι εργαζόμενοι είναι πιο οργανωμένοι, η εργοδοσία συναντά περισσότερα εμπόδια για να εφαρμόσει το ήδη υπάρχον αντεργατικό πλαίσιο.

Το κυριότερο όμως, όπως έχει αποδειχθεί, είναι ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι διαρκείας, δεν έχει τέλος. Αντίθετα, με τα νέα μέτρα ανοίγει η πόρτα για τα επόμενα ακόμα χειρότερα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν ότι η σχετική Οδηγία της ΕΕ που προβλέπει τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας («οδηγία - Φρανκενστάιν») έχει ακόμα «πολύ ψωμί», που μέχρι στιγμής δεν έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία. Με το νομοσχέδιο ενσωματώνονται πλευρές που μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν εφαρμόσει. Μένουν όμως τα επόμενα, όπως η διάκριση «ενεργού - ανενεργού χρόνου», η «ρήτρα αυτοεξαίρεσης», όλα εκείνα τα μέτρα που συνδυαστικά μετατρέπουν το 8ωρο και τη μέρα ανάπαυσης σε σπάνιες εξαιρέσεις.

Το κυριότερο λοιπόν είναι ότι όσοι πιστεύουν πως η κατάσταση αυτή είναι προσωρινή και θα περάσει τρέφουν ψεύτικες ελπίδες, η τάση είναι να γίνει όλη τους η ζωή λάστιχο, να ζήσουν όλα τους τα χρόνια με «διευθέτηση», με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με χαμηλούς μισθούς, με τον ατομικό τους χρόνο πλήρως υποταγμένο στην εργοδοσία.

 Η «μεγάλη εικόνα» όμως δείχνει ότι ο μόνος «αστάθμητος παράγοντας» που μπορεί πράγματι να βάλει εμπόδια στην πολιτική αυτή είναι η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση. Το μοναδικό που υπολογίζουν η κυβέρνηση και η εργοδοσία είναι ακριβώς η πάλη των εργαζομένων, η συσπείρωσή τους στα σωματεία, η επιθετική διεκδίκηση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους. Αν αυτό δεν ευσταθούσε, τότε δεν θα περιλάμβαναν στο νομοσχέδιο που κάνει τη ζωή και τη δουλειά λάστιχο διατάξεις περιορισμού του απεργιακού δικαιώματος και της συνδικαλιστικής δράσης.

Αυτό που πρέπει σήμερα να κυριαρχήσει στους χώρους δουλειάς είναι το με ποιους όρους θα γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική αυτή η δράση. Πώς θα αγκαλιάσει κάθε χώρο δουλειάς, πώς θα γίνει ακόμα πιο μαζική και επιθετική απέναντι σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Να δουν οι εργαζόμενοι τα όπλα που έχουν να αξιοποιήσουν σε αυτήν τη μάχη, όπως είναι η πρόταση των συνδικάτων για κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου των τελευταίων χρόνων, που μπορεί να ανοίξει ακόμα καλύτερα τη συζήτηση στους χώρους δουλειάς.

Όλοι στην απεργιακή μάχη, για την επιτυχία της απεργίας και της απεργιακής συγκέντρωσης στις 10 Ιούνη, στις 10:00πμ μπροστά από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας. 

Ο μόνος τρόπος για να πάει στα σκουπίδια το αντεργατικό έκτρωμα είναι ο αγώνας των εργαζομένων και το γνωρίζουν, γι αυτό και περιλαμβάνουν στο νομοσχέδιο που κάνει τη ζωή και τη δουλειά λάστιχο, διατάξεις περιορισμού του απεργιακού δικαιώματος και της συνδικαλιστικής δράσης.

Όλοι στην Απεργία στις 6η Μάη, ο αγώνας μας «μπουρλότο» στα σχέδια τους.

Συνάδελφοι-σσες, υπόθεση κάθε σωματείου που σέβεται τους εργαζόμενους και τον ταξικό του ρόλο, είναι η προετοιμασία της απεργίας στις 6 Μάη, όπως κάνουν την περίοδο αυτή εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις.., μέσα από γενικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στους χώρους εργασίας..!

Η αντίσταση που προβάλουν οι εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να φέρει νόμο που στέλνει τις εργασιακές σχέσεις και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες πίσω στον 19^ο αιώνα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξέγερση των εργατών στο Σικάγο το 1886 για την καθιέρωση του οχτάωρου.., αγώνας που έγινε τραγούδι, τραγούδι που βάφτηκε με αίμα: «Σκοπεύουμε ν' αλλάξουμε τα πράγματα. Όχι πια να μοχθούμε απ' τα χαράματα, ίσα - ίσα μόνο για να ζούμε, να μην έχουμε ποτέ μια ώρα για να σκεφτούμε»

Η Κυβέρνηση, ο ΣΕΒ, η εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τα τσιράκια τους, καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να φέρουν εμπόδια στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων εφαρμόζοντας φτηνά ημερολογιακά τρικ και χρησιμοποιώντας επιχειρήματα του συρμού, γιατί γνωρίζουν πως είναι αδύναμοι μπροστά στην οργή των εργαζομένων..!

Όσες φορές και να ανεβοκατεβάσουν τις «επαναστατικές» τους ανακοινώσεις οι «διευκολυντές», βάζοντας στην θέση τους πασχαλινά αυγά και πουλάκια, δεν θα καταφέρουν ανακόψουν το ποτάμι που φουσκώνει..! Αυτές οι τακτικές τους ανακαλούν στη μνήμη των εργαζομένων σκοτεινές εποχές, μέρες ντροπής, θυμίζουν τους λοχαγούς που όταν τους ξέφευγε μη λογοκριμένη είδηση στην ΥΕΝΕΔ και το αντιλαμβάνονταν στον αέρα, στην θέση της έριχναν γρήγορα – γρήγορα το «πουλί».. της χούντας..! Πιο κάτω δεν έχει.., τράπηκε και η ντροπή ! (βλέπε εικόνα στο τέλος)

Μετά από την αχρήστευση της Ομοσπονδίας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, από «συνδικαλιστές» που εντέλλονται και άρα ανίκανους να εκπροσωπήσουν τους εργαζόμενους και να οδηγήσουν την Ομοσπονδία στο ταξικό της προορισμό που είναι να προασπίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων στον κλάδο.

Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο έχουν καθήκον να παρευρίσκονται στην συγκέντρωση του ΕΚΠ την Πέμπτη 6^η Μάη και ώρα 10:30..!

Στην συγκέντρωση ενός Εργατικού Κέντρου που παλεύει με πάθος δίπλα από τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, απαλλαγμένου από συνδικαλιστικά τρωκτικά που ροκανίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, κερδίζουν απ’ το ξεπούλημά τους, βάζοντας ενέχυρο το μέλλον τους..! Μην επιτρέπετε  στους «κηφήνες» να σας αποπροσανατολίζουν και να σας απενεργοποιούν συνδικαλιστικά. Οι εργαζόμενοι που δεν συμμετέχουν στα συνδικάτα τους, δεν αγωνίζονται και αναθέτουν το παρόν και το μέλλον τους σε τυχοδιώχτες, εφησυχαστές και μικρεμπόρους ελπίδων, είναι εύκολη βορά..!

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, η κυβέρνηση ετοιμάζεται άμεσα να νομοθετήσει ένα αντεργατικό τερατούργημα που φέρνει τις «ανατροπές του αιώνα» στα εργασιακά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση.

Μετά τα αντεργατικά μέτρα της περιόδου των μνημονίων, που ψήφισαν και διατήρησαν όλες οι κυβερνήσεις...

Μετά τις νέες μορφές εκμετάλλευσης που δοκιμάστηκαν ή γενικεύτηκαν την περίοδο της πανδημίας...

Τώρα η κυβέρνηση καταργεί το 8ωρο, που κατακτήθηκε το 1920, παρουσιάζοντάς το ως «πρόοδο»!

Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους για μια ορισμένη χρονική περίοδο μέχρι 10 ώρες τη μέρα. Βασικό στοιχείο της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας είναι ότι οι επιπλέον ώρες εργασίας δεν αμείβονται, αλλά ανταλλάσσονται με μειωμένες ώρες και ρεπό. Η «διευθέτηση» αυξάνει τον απλήρωτο χρόνο της εργασίας προς όφελος του εργοδότη.

Μέχρι σήμερα η εφαρμογή της «διευθέτησης» γινόταν με Συλλογική Σύμβαση.

Ήταν κι αυτό ένα από τα «χρυσωμένα χάπια», που αξιοποίησε τότε η ηγεσία της ΓΣΕΕ για να περάσει ο νόμος της «διευθέτησης» με τις λιγότερες αντιδράσεις. Τώρα αυτό θα γίνεται με ατομική «συμφωνία». Το πόσο δουλεύουν οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, αμείβονται και ξεκουράζονται θα καθορίζεται από την ατομική συμφωνία κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου με την εργοδοσία.

Εύλογα θα αναρωτιέστε «και τι μπορώ να κάνω απέναντι σε αυτά;»

Την απάντηση θα τη βρείτε - κυριολεκτικά - στο ίδιο το νομοσχέδιο, όπου προβλέπονται επιπλέον ασφυκτικοί περιορισμοί στη συνδικαλιστική δράση και πιο συγκεκριμένα στο απεργιακό δικαίωμα.

Αν ο συλλογικός αγώνας, η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργιακοί αγώνες ήταν «χωρίς αποτέλεσμα», γιατί η κυβέρνηση και η μεγάλη εργοδοσία κόπτονται να τα βάλουν στον «γύψο»;

Γιατί αυτός είναι ο φόβος τους!

Για την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και το κεφάλαιο «σύγχρονος εργαζόμενος» είναι αυτός που δεν θα προστατεύεται από Συλλογικές Συμβάσεις και που οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από «ατομική διαπραγμάτευση». Θα αμείβεται με ψίχουλα, θα δουλεύει απλήρωτα 10ωρα και Κυριακές. Θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι οργανωμένος σε συνδικάτα.

Το αντεργατικό τερατούργημα δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Εντάσσεται στον στρατηγικό στόχο της εργοδοσίας για πιο φτηνή κι ευέλικτη εργατική δύναμη.

Το κεφάλαιο έχει στραμμένη την προσοχή του στην εργάσιμη μέρα, επειδή η παραγωγή της υπεραξίας συντελείται μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο. Γι' αυτό στοχεύει πάντα στη διεύρυνση των ορίων του εργάσιμου χρόνου. Ταυτόχρονα, «εξοικονομεί» και εργατικά χέρια, επιβάλλοντας σε λιγότερους να κάνουν την ίδια δουλειά που κανονικά θα έκαναν περισσότεροι.

Για αυτό απαιτούμε να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά!

Και  διεκδικούμε:

• Σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, με μείωση του εργάσιμου χρόνου. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.
• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις χωρίς καμία εμπλοκή του κράτους.
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση δικαιωμάτων.
• Προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, με ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων.
• Την κατοχύρωση της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, κόντρα συνολικά στην κρατική, εργοδοτική παρέμβαση και καταστολή.

Η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια των εργαζομένων της χώρας, σε όλους τους λαούς.

Μένουμε ενωμένοι, δυνατοί, δεν κάνουμε βήμα πίσω από τα δικαιώματά μας, τις διεκδικήσεις!

 

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά, 6 ΜΑΗ – ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ – ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ