Η παγκοσμιοποιημένη
χρηματοοικονομική κρίση, ως αιτία των βίαια μεθοδευμένων απολύσεων στην χώρα
μας, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Τα αίτια είναι
βαθύτερα και πολυδιάστατα και έχουν να κάνουν με μια άλλη κρίση, μια κρίση την
οποία την υφιστάμεθα χρόνια τώρα, με την μόνη διαφορά ότι αυτή δεν μας την
ανακοίνωσαν ποτέ τα ΜΜΕ.
Πρόκειται για αυτήν,
την πολιτικοκοινωνική.
Όλες οι ομάδες τις
κοινωνίας των πολιτών, εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθητές, συνταξιούχοι, κ.ά.
υφίστανται εδώ και πολύ καιρό τον βαμπιρισμό του μεταλλαγμένου κεφαλαίου, και
την ιογενή ασυδοσία του πολιτικού κατεστημένου.
Μέσω της εφιαλτικής
τους συνεργασίας καταστρέφουν ένα-ένα με την σειρά, τα κύτταρα του κοινωνικού
οικοδομήματος, οδηγώντας το κοινωνικό σύνολο στην απόγνωση και την παρακμή.
Στην Ευρώπη, ακόμη
και σ’ αυτήν την Αμερική, οι κυβερνήσεις επιχειρούν μέσω της κρατικής
παρέμβασής των μερικών (έστω) κοινωνικοποιήσεων και δανειοδοτήσεων, να
διασώσουν ότι μπορούν από τα δόντια της σαρκοβόρας παγκοσμιοποίησης.
