23 Ιαν 2009

Πογκρόμ «εθελουσίων» απολύσεων




Η παγκοσμιοποιημένη χρηματοοικονομική κρίση, ως αιτία των βίαια μεθοδευμένων απολύσεων στην χώρα μας, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Τα αίτια είναι βαθύτερα και πολυδιάστατα και έχουν να κάνουν με μια άλλη κρίση, μια κρίση την οποία την υφιστάμεθα χρόνια τώρα, με την μόνη διαφορά ότι αυτή δεν μας την ανακοίνωσαν ποτέ τα ΜΜΕ.

Πρόκειται για αυτήν, την πολιτικοκοινωνική.

Όλες οι ομάδες τις κοινωνίας των πολιτών, εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθητές, συνταξιούχοι, κ.ά. υφίστανται εδώ και πολύ καιρό τον βαμπιρισμό του μεταλλαγμένου κεφαλαίου, και την ιογενή ασυδοσία του πολιτικού κατεστημένου.
Μέσω της εφιαλτικής τους συνεργασίας καταστρέφουν ένα-ένα με την σειρά, τα κύτταρα του κοινωνικού οικοδομήματος, οδηγώντας το κοινωνικό σύνολο στην απόγνωση και την παρακμή.

Στην Ευρώπη, ακόμη και σ’ αυτήν την Αμερική, οι κυβερνήσεις επιχειρούν μέσω της κρατικής παρέμβασής των μερικών (έστω) κοινωνικοποιήσεων και δανειοδοτήσεων, να διασώσουν ότι μπορούν από τα δόντια της σαρκοβόρας παγκοσμιοποίησης.

Ένα Οργουελικό δημιούργημα της οσφυοκαμπτικής συμπεριφοράς των ίδιων των κυβερνήσεων, οι οποίες ανερυθρίαστα έδεσαν τους πολίτες των χωρών τους στο μεσαιωνικό άρμα της μεσαιωνικής παγκοσμιοποίησης.
Ένα άρμα που το κουβαλούν η εκμετάλλευση, ο ρατσισμός, η επιλεκτική δημοκρατία και ο απεμπολισμός των εργατικών κατακτήσεων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η εν Ελλάδι πελατειακή κυβέρνηση του αστυνομικό – θρησκευτικού κράτους, αφού με μεγάλη επιτυχία κατάφερε να καταστρέψει το ασφαλιστικό σύστημα των εργαζομένων, την παιδεία, τις δημόσιες επιχειρήσεις και τον φυσικό πλούτο του τραγικού αυτού τόπου, τώρα προσπαθεί με την ίδια αποτελεσματικότητα να αντιμετωπίσει την ορατή πλέον χρηματοοικονομική κρίση, με ασπιρίνες και προσευχές.

Σεμνά και ταπεινά χρήζει αρμόδιους για τον ιερό αυτό σκοπό του εξορκισμού, τους εν «αγίου όρους» εκπροσώπους της (λογιστές).
Και ενώ οι κυβερνητική πολιτική είναι απασχολημένη με το να αντιμετωπίζει τα ζητήματα που προκύπτουν, με την γνωστή σε όλους φειδώ και αποτελεσματικότητα της, τα κατά τόπους μαγαζάκια του τρόμου βρίσκουν χώρο να εκμεταλλευτούν το υπάρχον (τεχνητά) ζοφερό κλίμα, προκειμένου να μεταφέρουν το κόστος της «κρίσης» στους εργαζομένους και γιατί όχι, να κερδίσουν κι απ’ αυτή.

Η διεθνής χρηματοοικονομική κρίση για τα μαγαζάκια αυτά και τους τυχοδιώχτες ιδιοκτήτες τους, αποτελεί ανέλπιστη «πρόφαση και δικαιολογία» προκειμένου να καλλιεργήσουν κλίμα αβεβαιότητας, εργασιακής και οικονομικής τρομοκρατίας, άλλα και ευκαιρίας επίσπευσης των σχεδίων τους.

Όλοι αυτοί σκιές, που εφορμούν από την «κόλαση του Δάντη», Προσπαθούν εκμεταλλευόμενοι τις διαμορφούμενες συνθήκες, να αναζητήσουν φτηνότερη σάρκα και περισσότερα κέρδη στην «υπό-αναπτυσσόμενη» ανατολή, σε ‘κείνο το απέραντο κρεματόριο της φτηνής παιδικής εργασίας και του δουλεμπορίου.
Τα νοσηρά σχέδια των σύγχρονων εφιαλτών, με πρόσχημα την «κρίση», έχουν αρχίσει εδώ και πολύ καιρό να εφαρμόζονται στον πολυπαθή νομό Αχαΐας (ή καλύτερα Ανεργίας), με πογκρόμ απολύσεων.

Πρόσφατα θύματα τέτοιων μακάβριων, ανάλγητων και αλαζόνων εργοδοτικών συμπεριφορών είναι οι 120 εργαζόμενοι της εταιρίας Frigoglass στην Κ. Αχαΐα, που απολύονται υπό το πέπλο των «εθελούσιας εξόδου» ή του ηθελημένου εκβιασμού – δεν έχει και μεγάλη διαφορά.

Η επιτάφια αυτή απόφαση της (πολύ πιθανά μεταναστεύουσας) εταιρίας, έρχεται να βάλει την ταφόπλακα στην ήδη ψυχορραγούσα περιοχή της Κ. Αχαΐας.
Το σωματείο των εργαζομένων της Α.Ε ΤΙΤΑΝ στην Πάτρα, εκφράζοντας την θέληση των εργαζομένων που εκπροσωπεί, αποφάσισε να συμπορευθεί με τις αποφάσεις του Εργατικού Κέντρου της Πάτρας και της ΓΣΕΕ και να σταθεί αλληλέγγυα δίπλα στους εργαζόμενους της Frigoglass και τις αποφάσεις τους, συνοδοιπορώντας τους αγώνες τους, έως την τελική δικαίωση τους.

Με την απόφαση μας αυτή εκφράζουμε την έντονη και ριζική μας διαφωνία στην μικρόψυχη και κοινωνικά ανεύθυνη απόφαση της εταιρίας Frigoglass, που επιχειρεί την εξόντωση όλων εκείνων των εργαζομένων πού την κατέστησαν ικανή να δραστηριοποιηθεί εντός και εκτός των συνόρων. Την καλούμε να αναθεωρήσει αυτήν αντεργατική και αντικοινωνική απόφαση της, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Η σπορά ανέμων υπό τέτοιες συνθήκες καθιστά το θέρος ανεξέλεγκτο.
Καλούμε επίσης την αρμόδια υπουργό απασχόλησης να βάλει τέρμα, σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε στην περιοχή μας, με την μη έγκριση των 120 ομαδικών απολύσεων της Frigoglass.
Το σύνολο των εργαζομένων του νομού απαιτούν εδώ και τώρα από την κυβέρνηση, την εκπόνηση πακέτου μέτρων στήριξης της οικονομίας και των θέσεων εργασίας της περιοχής, και όχι ψίχουλα επιδομάτων ανεργίας και προσλήψεων στο δημόσιο.

Τα 28 δις € των Ελλήνων πολιτών υποτίθενται ότι διατίθενται προκειμένου να ορθοποδήσει η ελληνική οικονομία, να ενισχυθεί η παραγωγική βάση και η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και όχι για να ενισχυθεί η κερδοφορία των τραπεζών για να σωθούν οι τραπεζίτες.
Αγαπητή σεμνή και ταπεινή πολιτεία κωφών και αόμματων, το επικίνδυνο ντόμινο που ξεκινά υπό την αιγίδα σου και από μια ήδη επιβαρημένη περιοχή ανέργων, είναι σίγουρα ικανό να προκαλέσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις και με μεγάλη ταχύτητα, σε πολλά και διαφορετικά σημεία.

Διαχειριστείτε τους ανέμους που εδώ και καιρό σπέρνετε πριν μας παρασύρουν οι θύελλες που είστε ανίκανοι να θερίσετε.
Όταν ένα καράβι καταποντίζεται, καταποντίζεται για όλους τους επιβαίνοντες, εκτός βέβαια από τα ποντίκια που το εγκαταλείπουν πρώτα.
Είπατε κάτι;
Αγγελόπουλος Γιώργος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας

Επιστροφή

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ "ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ" Εδάφιον 20

"...εγκατέστησαν πολίτευμα που να εκπαιδεύη τους πολίτας έτσι ώστε να θεωρούν την ακολασίαν δημοκρατίαν, την παρανομίαν ελευθερίαν, την αυθάδειαν ισονομίαν και την εξουσίαν του να κάμνη κανείς αυτά ευδαιμονίαν..."

Ουμπέρτο Εκο: Περί Δημοκρατίας

“Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει”.

“Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο…”