Έχουν κυλήσει 36 χρόνια από το έπος του Πολυτεχνείου.
Τα ιδανικά της
ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης και της αγάπης για τη ζωή και τον
άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά, επίκαιρα και αναλλοίωτα, όλα αυτά τα χρόνια.
Η κοινωνία μας από τότε (1973) μέχρι σήμερα (2009)δεν κατάφερε ακόμη να
δώσει λύσεις στα περισσότερα από τα αιτήματα εκείνης της εποχής, όπως δεν
κατάφερε να δώσει και απαντήσεις και στους περισσότερους από τους
προβληματισμούς που γέννησε η θυσία εκείνων των ημερών.
Το αίτημα της εποχής εκείνης για ουσιαστική δημόσια παιδεία, τέτοια που
να δίνει τις ίδιες δυνατότητες και προοπτικές σε όλους τους πολίτες, και στην
κοινωνία γενικότερα, παραμένει ακόμη και σήμερα κενό γράμμα.
Ο κοινωνικός ιστός
με ότι αυτόν τον συνθέτει (πολιτισμός, συμμετοχή στις κοινωνίες των πολιτών,
αγώνες, ανάπτυξη κ.ά) "χάρη" στην υποβαθμισμένη και ανούσια δημόσια
παιδεία, αποδυναμώνεται σταθερά. Η ποιότητα της πολιτικής και ηθικής
αξιολόγησης των συμβάντων και των φαινομένων σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο,
γίνεται ανεπαρκώς, ωθούμενοι σε λανθασμένες αποφάσεις και καθημερινές
πρακτικές.
Η χωλή παιδεία βοήθα στην αλλοίωση των πατροπαράδοτων εθνικών στόχων και
στην σταδιακή κατακρήμνιση των οφελών που έχουν αποκομιστεί κατά καιρούς από
τους πολυάριθμους αγώνες και θυσίες στο μακρύ διάβα της ελληνικής ιστορίας.
