Χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι και οι εκπρόσωποι τους,
κάθε 1η του Μάη γιορτάζουν και απεργούν εις μνήμη των αγώνων και των
θυσιών που έγιναν η αφετηρία να οργανωθούν, έτσι ώστε να μπορέσουν αντιμετωπίσουν
και να αποτινάξουν την εκμετάλλευση και τις κατάφωρες αδικίες εις βάρος τους.
Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν συλληφθέντες κατά την
διάρκεια διαδήλωσης.
Η διαδήλωση αυτή ήταν η έκφραση της γενικής απεργίας με
αίτημα το 8ωρο, στην οποία συμμετείχαν 400.000 εργάτες του Σικάγου και ξεκίνησε
την 1η Μάη του 1886.
Τα τελευταία χρόνια ενώ οι εργαζόμενοι και οι
εκπρόσωποι τους αναπαύονται στις δάφνες των νικών που κερδήθηκαν με το αίμα και
τον ιδρώτα των πατέρων τους, κάποιοι άλλοι έστηναν το σκηνικό της κατακρήμνισης
του οικοδομήματος των εργασιακών σχέσεων και της αποδόμησης των κεκτημένων,
οδηγώντας μας (όλους) σε ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, μέσα από ένα περιβάλλον
ιδεολογικής και πολιτιστικής σύγχυσης.
Συνάδελφοι-σσες, η 1η Μάη, αν
συνεχίσουμε να παραμένουμε εγκληματικά συγχυσμένοι (κυρίως οι συνδικαλιστές),
θα φαντάζει σε λίγο αδύναμο παιδικό τραγούδι μπροστά στις ηχηρές κραυγές τις
εργασιακής εξαθλίωσης και της οικονομικής απραξίας.
Τα δομημένα συμφέροντα των
σύγχρονων ιεροεξεταστών κερδοσκόπων έχουν ένα και μόνο στόχο.
Να μας φέρουν στην προ Σικάγου εποχή. Να δουλεύουμε
αναντίρρητα για ένα κομμάτι ψωμί, καθιστώντας την δημοκρατία πολίτευμα μόρφωμα,
εφόσον ούτε την οικονομική δυνατότητα θα έχουμε να βρούμε το δίκιο μας, μα ούτε
και το νομικό πλαίσιο θα υπάρχει για κάτι τέτοιο.
