15 Ιουλ 2011

ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΛΩΣΣΑΣ



«Λεξικό»... 
Ο καπιταλισμός δεν είναι καπιταλισμός. Είναι η «οικονομία της ελεύθερης αγοράς»...
Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ιμπεριαλισμός. Είναι «παγκοσμιοποίηση»...
Οι βομβαρδισμοί λαών δεν είναι βομβαρδισμοί. Είναι «προληπτική δράση»...
Οι δολοφονίες αμάχων δεν είναι δολοφονίες. Είναι «παράπλευρες απώλειες»...
Η απόλυση και η ανεργία δεν είναι απόλυση ούτε ανεργία. Είναι «εργασιακή εφεδρεία»...
Η μισο-ανεργία δεν είναι μισο-ανεργία. Είναι «απασχολησιμότητα»...
Ο εργασιακός μεσαίωνας δεν είναι εργασιακός μεσαίωνας. Είναι «εκ περιτροπής εργασία»...
Οι μίζες δεν είναι μίζες. Είναι «χορηγίες»...
Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου δεν είναι ξεπούλημα. Είναι «αξιοποίηση»...
Η ιδιωτικοποίηση δεν είναι ιδιωτικοποίηση. Είναι «μετοχοποίηση»...
Η μετατροπή της χώρας σε ενέχυρο και σε υποθήκη δεν είναι ενέχυρο ούτε υποθήκη. Είναι «εμπράγματη εγγύηση»...
Η καταστροφή κεφαλαίου δεν είναι καταστροφή κεφαλαίου. Είναι «κούρεμα»...
Η στάση πληρωμών δεν είναι στάση πληρωμών. Είναι «πιστωτικό γεγονός»...
Η πτώχευση δεν είναι πτώχευση. Είναι «επιλεκτική χρεοκοπία»...
Αυτοί οι "κύριοι" που κυβερνούν και η "νέα τάξη πραγμάτων" που τους χρησιμοποιεί για να κυβερνούν, θα έχουν - αργά ή γρήγορα - να αναμετρηθούν με ένα λαό που κανένα καθεστωτικό «λεξικό» και καμία πλύση εγκεφάλου δε θα του αλλάξει άποψη για τις έννοιες που κρύβουν οι λέξεις.....,   γιατί δεν έχετε καθόλου «τσίπα», «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια» γαϊδουριά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας

Επιστροφή

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ "ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ" Εδάφιον 20

"...εγκατέστησαν πολίτευμα που να εκπαιδεύη τους πολίτας έτσι ώστε να θεωρούν την ακολασίαν δημοκρατίαν, την παρανομίαν ελευθερίαν, την αυθάδειαν ισονομίαν και την εξουσίαν του να κάμνη κανείς αυτά ευδαιμονίαν..."

Ουμπέρτο Εκο: Περί Δημοκρατίας

“Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει”.

“Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο…”