Γαλλικός «θάνατος» για εκατοντάδες εργαζόμενους ....

Τι κοινό μπορεί να έχει ένας 92χρονος συνταξιούχος αυτοκινητιστής με έναν γαλλικό κολοσσό ο οποίος εξαγόρασε ελληνική τσιμεντοβιομηχανία και στη συνέχεια έκλεισε το εργοστάσιο; Πως μπορεί να εμφανίζεται ως αποστολέας 33.2 εκατομμυρίων ευρώ στο εξωτερικό ένας άνθρωπος ο οποίος έχει περάσει όλη του τη ζωή επάνω από το τιμόνι, δουλεύοντας για το μεροκάματο; Για ποιο λόγο τα φορολογικά του στοιχεία μπλέχτηκαν με εκείνα της εταιρίας Lafarge η οποία εξαγόρασε την ΑΓΕΤ Ηρακλής, αδρανοποίησε το εργοστάσιο της Χαλκίδας και έκτοτε απομακρύνει σταδιακά τους εργαζόμενους;

        Το ρεπορτάζ που φιλοξενείται στο περιοδικό «Αντίποινα» δεν αφορά μια ακόμη ιστορία καθημερινής τρέλας ή ένα απλό σκάνδαλο διαφθοράς. Αφορά τις ζωές εκατοντάδων εργαζομένων της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ η οποία εξαγοράστηκε από την γαλλική Lafarge η οποία με τη σειρά της -στη συνέχεια- έκλεισε το εργοστάσιο της Χαλκίδας για να κάνει δουλειές αλλού.

Στις 28 Μαρτίου 2014 η Κεντρική Υπηρεσία του ΣΔΟΕ διαπίστωσε ότι ο 92χρονος Γ.Κ. (τα πλήρη του στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση των «Α») δεν είναι το πρόσωπο που απέστειλε στο εξωτερικό την περίοδο 2010-2012 33.2 εκατομμύρια ευρώ. Οι λίστες του υπουργείου Οικονομικών με τα 52.000 πρόσωπα ή εταιρίες που έβγαλαν τα χρήματα από την Ελλάδα την περίοδο που η κρίση της χτυπούσε για τα καλά την πόρτα, τον εμφάνιζαν ως εκατομμυριούχο. Η πραγματικότητα όμως απείχε παρασσάγγας από την εικόνα που σχηματίσθηκε στις ελεγκτικές Αρχές εξαιτίας των φορολογικών στοιχείων που χρησιμοποιήθηκαν από συγκεκριμένο πιστωτικό ίδρυμα. Αποδείχθηκε ότι ο συνταξιούχος αυτοκινητιστής ουδέποτε έβγαλε χρήματα στο εξωτερικό για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν αδύνατο να κερδίσει τόσα χρήματα όσες κούρσες και αν έκανε στα 50 χρόνια που κρατούσε το τιμόνι στα χέρια του. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την Π.Δ. η οποία εμφανιζόταν ότι είχε βγάλει οκτώ εκατομμύρια ευρώ. Τι είχε συμβεί;

Τα κλεμμένα ΑΦΜ........

Οι δυο περιπτώσεις συγκαταλέγονται σε εκείνες που απασχολούν έντονα το ΣΔΟΕ και τις άλλες αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών οι οποίες το τελευταίο διάστημα προσπαθούν να βγάλουν άκρη με το ποιοι φυγάδευσαν τα χρήματα στο εξωτερικό την περίοδο 2010-2012. Τα ονόματά τους είναι δυο ακόμη στη «λίστα» των ανύπαρκτων εκατομμυριούχων. Ανθρώπων της βιοπάλης που εμφανίστηκαν στις επίσημες καταστάσεις του ΥΠΟΙΚ να εμβάζουν δεκάδες εκατομμύρια σε απίθανα μέρη του εξωτερικού. Είχε προηγηθεί η στρατιωτικός από τη Θεσσαλονίκη με τα 44 εκατομμύρια ευρώ, ο γεωργός από την Κρύα Βρύση, ο ιδιοκτήτης διαμερισμάτων από τη Σκιάθο, ο άνεργος από την Αθήνα και μερικοί ακόμη. Συνολικά όλα αυτά τα πρόσωπα εμφανίζονταν να έβγαλαν περισσότερα από 70 εκατομμύρια ευρώ, με ορισμένους να έχουν ακόμη και μηδενική φορολογική δήλωση. Από τους ελέγχους όμως διαπιστώθηκε ότι κανείς από τους φερόμενους ως εκατομμυριούχους δεν είχε σχέση με το… έγκλημα. Αντίθετα, τα φορολογικά τους στοιχεία είχαν χρησιμοποιηθεί για να εμβασθούν δεκάδες εκατομμύρια από Ναυπηγεία, εφοπλιστές ακόμη και τράπεζες. «Πρόκειται περί λάθους», απάντησαν στο ΣΔΟΕ τα πιστωτικά ιδρύματα από τα υποκαταστήματα των οποίων εστάλησαν τα ποσά.

Το επαναλαμβανόμενο λάθος, παύει να είναι λάθος απαντούν από την πλευρά τους οι ελεγκτές οι οποίοι μέχρι στιγμής έχουν εντοπίσει 10 ίδιες περιπτώσεις. Πόσο δε μάλλον από τη στιγμή που ακόμη και για έμβασμα 300 ευρώ τα πιστωτικά ιδρύματα ζητούν τα πλήρη στοιχεία της ταυτότητας του αποστολέα.

Πλήρωναν τα προμερίσματα

Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση του αυτοκινητιστή είχε συμβεί ένα ακόμη λάθος. Από τη δημοσιογραφική έρευνα όμως προέκυψε ότι δεν επρόκειτο για ένα τυχαίο λάθος, καθώς τα φορολογικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν αποδείχτηκε ότι άνηκαν στην εταιρία Lafarge η οποία είχε εξαγοράσει την ΑΓΕΤ Ηρακλής και στη συνέχεια έκλεισε -τον Μάρτιο του 2013- το εργοστάσιο απολύοντας, σταδιακά, τους υπαλλήλους της!

Μάλιστα τα έγγραφα-ντοκουμέντα τα οποία βρίσκονται στη διάθεση των «Α» αποδεικνύουν ότι τα 33.2 εκατομμύρια ευρώ, δεν αφορούσαν το κομπόδεμα του συνταξιούχου αυτοκινητιστή, αλλά την πληρωμή προμερίσματος και την διανομή αποθεματικού από φορολογητέα ύλη προηγούμενων χρήσεων! Ποια είναι όμως η Lafarge και ποια πολιτική ακολουθεί μέχρι σήμερα;

Λουκέτο και απολύσεις!

Στην περίπτωση του γαλλικού κολοσσού που φρόντισε να εμβάσει 33.2 εκατ. στο εξωτερικό συναντά κανείς μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Το εργοστάσιο έχει κλείσει από τον Μάρτιο του 2013, ωστόσο οι εργαζόμενοι παραμένουν στις θέσεις τους, πληρώνονται, απολύονται και… αποζημιώνονται. Πρόκειται για επιχειρηματικό παράδοξο ή υπάρχουν και κάποια «ψιλά» γράμματα που μπορούν να δώσουν ικανοποιητικές απαντήσεις; 

Η διοίκηση της βιομηχανίας από την ημέρα που ανακοίνωσε το λουκέτο έχει σταματήσει την παραγωγή τσιμέντου. Ωστόσο πληρώνει τους εργαζομένους της, απολύοντας κάθε μήνα το μέγιστο αριθμό που προβλέπεται από το 5% του ορίου ομαδικών απολύσεων. Από τους 236 εργαζόμενους που εργάζονταν στη βιομηχανία το Μάρτιο του 2012, πλέον έχουν απομείνει σχεδόν 100 και κάθε μήνα απολύονται βάσει της σχετικής ποσόστωσης. Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, ο όρος «λουκέτο» δεν είναι ο πλέον κατάλληλος, καθώς ουσιαστικά πρόκειται για αδρανοποίηση του εργοστασίου.

Τα σενάρια για προσωρινή μόνο αδρανοποίηση της βιομηχανίας με σκοπό να απολύσει όλους τους εργαζομένους, επαναπροσλαμβάνοντας τους εν συνεχεία έναντι πινακίου φακής, αφού έχουν πρώτα υλοποιηθεί οι μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης που αφορούν στα μισθολογικά – εργασιακά, καθίστανται ακόμα πιο πιθανά εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι το Δεκέμβριο του 2013 η επιχείρηση κατέθεσε νέες αιτήσεις αδειοδότησης για το λιμένα Χαλκίδας και τα λατομεία της περιοχής, από όπου αντλούνται τα υλικά για την παραγωγή τσιμέντου.

Για ποιο λόγο μία τσιμεντοβιομηχανία που έχει ήδη κλείσει να ενδιαφέρεται για έργα που έχουν δρομολογηθεί για το μέλλον; Το ερώτημα μοιάζει σχεδόν ρητορικό στον εκπρόσωπο των εργαζομένων, Κώστα Κουλουρίδη, με τον οποίον μίλησαν τα «Α».

«Είναι εμφανές ότι η Lafarge αποφάσισε απλά να απολύσει τους εργαζόμενους για να τους ξαναπροσλάβει με φθηνότερα μεροκάματα, καθώς είναι εμφανές ότι η επιχείρηση ενδιαφέρεται τα μάλα για τα έργα που έχουν δρομολογηθεί» είπε.

Σε αυτό το σημείο βέβαια γίνεται εμφανής και η παντελής απουσία κρατικής μέριμνας, καθώς το υπουργείο Ανάπτυξης, υπό τον Κ. Χατζηδάκη, το Δεκέμβριο προικοδότησε με τις σχετικές αδειοδοτήσεις στην Lafarge, χωρίς ωστόσο να θέσει κανέναν όρο άμεσης επαναλειτουργίας στην εταιρία που είχε ήδη κλείσει εδώ και σχεδόν 9 μήνες.

Την ίδια ώρα, μία είδηση των τελευταίων ημερών, εκείνη της εξαγοράς της Lafarge από την ελβετική Holcim, μέσα από την οποία θα δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος κολοσσός στον κλάδο, μπορεί να απαντήσει στα ερωτήματα που προκύπτουν για την επόμενη ημέρα της βιομηχανίας της Χαλκίδας. 

Η συγκεκριμένη εξαγορά, έχει ήδη τεθεί στο μικροσκόπιο πολλών κατά τόπους επιτροπών ανταγωνισμών και αντιμονοπωλιακών αρχών, καθώς σε πολλές χώρες αναμένεται να κατέχει έως και το 70% της αγοράς. Αποτέλεσμα είναι σε πολλές περιπτώσεις ο υπό ίδρυση κολοσσός της τσιμεντοβιομηχανίας να αναγκαστεί από τις ρυθμιστικές αρχές να προχωρήσει στη διάθεση ορισμένων εργοστασίων τσιμέντου και εγκαταστάσεων διανομής προκειμένου να λάβει την έγκρισή των ελεγκτικών αντιμονοπωλιακών αρχών».

Παράγοντες της αγοράς σημειώνουν χαρακτηριστικά στα «Α» ότι οι «μεγάλοι παίχτες» στον κλάδο τηρούν στάση αναμονής μέχρι να ανοίξει η αγορά για την ανοικοδόμηση των χωρών της Βόρειας Αφρικής μετά την Αραβική Άνοιξη, καθώς η ζήτηση σε πρώτες ύλες στην περιοχή αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο της οικονομικής τους δραστηριότητας. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η χρήση της μονάδας παραγωγής της Χαλκίδας για το εν λόγω εγχείρημα αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη και συμφέρουσα επιλογή, καθώς η ποιότητα του τσιμέντου που παράγει θεωρείται από τις καλύτερες στην Ευρώπη, ενώ συγχρόνως είναι εξαιρετικά φθηνό και η μονάδα παραγωγής βρίσκεται αρκετά κοντά, γεγονός που μειώνει περαιτέρω το μελλοντικό κόστος της πρώτης ύλης λόγω των μειωμένων μεταφορικών εξόδων.

Όπως γίνεται εύκολα λοιπόν αντιληπτό η πανάκεια της οικονομικής κρίσης δεν καθίσταται ικανή να απαντήσει στα φλέγοντα ερωτήματα για το κλείσιμο του εργοστασίου της Χαλκίδας. Αποτελεί μία ιδανική και πολύ «βολική» για τη διοίκηση λύση, το εργοστάσιο να αποτελέσει κατόπιν σχεδίου και διαβουλεύσεων εδώ και καιρό των δύο εταιριών στο πλαίσιο της εξαγοράς, μία από τις «Ιφιγένειες» για την ολοκλήρωση του επιχειρηματικού «γάμου». Έχοντας αρχικά αδρανοποιήσει τη μονάδα και απολύσει τους εργαζόμενους, η εταιρία που θα το αγοράσει από το νέο σχήμα Holcim – Lafarge για να πάρει το πράσινο φως της επιτροπής ανταγωνισμού και της Κομισιόν, θα έχει τη δυνατότητα να το θέσει σε λειτουργία όταν ανοίξει η αγορά της Βόρειας Αφρικής, πάνω σε τελείως διαφορετικά ωστόσο εργασιακά και μισθολογικά δεδομένα.

Φυσικά πρώτα από όλα είχε φροντίσει να αδειάσει τους τραπεζικούς λογαριασμούς της στην Ελλάδα και να τα βγάλει στο εξωτερικό…

Πηγή