Kανένας εργαζόμενος δεν έχει σήμερα την πολυτέλεια να πιστεύει ότι θα τη γλιτώσει από τη γενικευμένη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Η ίδια η πείρα δείχνει ότι κανείς δεν εξαιρείται από τη βαρβαρότητα που φέρνει η στρατηγική του κεφαλαίου:
- Η «μερική απασχόληση» ξεκίνησε πριν από μερικές δεκαετίες, για «κάποια τμήματα των εργαζομένων», και πολλοί έλεγαν τότε ότι σε πιο παραδοσιακούς κλάδους δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Σήμερα αποτελεί την πλειοψηφία των νέων συμβάσεων, κάτι που έγινε «κανονικότητα» επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
- Όταν οι μισθοί μειώνονται σε έναν κλάδο, πολύ σύντομα παρασύρουν και τους υπόλοιπους.
- Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε εργολαβίες και δεν πληρώνονται με βάση τις συμβάσεις που κυριαρχούν σε μια επιχείρηση, από εξαίρεση έγιναν κανόνας!
Το νέο νομοσχέδιο δίνει μάλιστα τη δυνατότητα ακόμα και για «σπαστές υπερωρίες» στους 4ωρίτες εργαζόμενους, με «πρόσθετη αμοιβή» 12%. Γιατί ένας εργοδότης (π.χ. σε μεγάλα σούπερ μάρκετ) να προσλάβει εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης (με 8ωρο) όταν θα μπορεί να έχει 4ωρίτες, να τους βάζει για δουλειά όλη μέρα, ανάλογα με την «ένταση της δουλειάς», και να τους αμείβει πολύ φθηνότερα;
Μήπως η 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, για την οποία θα αρκεί πια μια «σύσταση» του εργοδότη προς τον εργαζόμενο, αφορά μια μερίδα της εργατικής τάξης και όχι κάθε εργαζόμενο; Είναι δυνατόν η επιμήκυνση του απλήρωτου χρόνου εργασίας να αφήσει έστω και έναν εργαζόμενο ανεπηρέαστο; Η «ευέλικτη δουλειά» πλέον εξαπλώνεται σε κάθε κλάδο, όλο και περισσότερες επιχειρήσεις ξεφορτώνονται μόνιμο προσωπικό και γενικεύονται οι εργολαβίες, με τα λεγόμενα «δουλεμπορικά γραφεία» να κάνουν χρυσές δουλειές, αξιοποιώντας όλες τις διευκολύνσεις που τους παρείχαν οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.
Για όλους λοιπόν χτυπάει η καμπάνα... Το ίδιο το περιεχόμενο του νομοσχεδίου, όπως και η ευρωενωσιακή Οδηγία την οποία έρχεται να εφαρμόσει, κάνουν καθαρό ότι θα ακολουθήσει τα ανελέητο ξεζούμισμα των εργαζομένων, η ένταση της εκμετάλλευσης, μεγάλωμα της απλήρωτης εργασίας..!
Όσο κι αν η εργασιακή ζούγκλα είναι ήδη εδώ για μια σειρά κλάδους, το μόνο σίγουρο είναι ότι το νομοσχέδιο φέρνει μια σειρά «τομές», καταρχήν στο ωράριο, αφού πλέον καταργείται ακόμα και ο «ελάχιστος όρος» για τη «διευθέτηση», μετατρέποντάς την σε «ατομική συμφωνία» για κάθε εργαζόμενο με τον εργοδότη του. Δεν είναι τυχαίο το ότι μέχρι σήμερα αυτή η εργασιακή ζούγκλα δεν είναι το ίδιο «άγρια» σε όλους τους κλάδους. Εκεί όπου τα συνδικάτα είναι πιο ισχυρά, εκεί όπου οι εργαζόμενοι είναι πιο οργανωμένοι, η εργοδοσία συναντά περισσότερα εμπόδια για να εφαρμόσει το ήδη υπάρχον αντεργατικό πλαίσιο.
Το κυριότερο όμως, όπως έχει αποδειχθεί, είναι ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι διαρκείας, δεν έχει τέλος. Αντίθετα, με τα νέα μέτρα ανοίγει η πόρτα για τα επόμενα ακόμα χειρότερα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν ότι η σχετική Οδηγία της ΕΕ που προβλέπει τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας («οδηγία - Φρανκενστάιν») έχει ακόμα «πολύ ψωμί», που μέχρι στιγμής δεν έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία. Με το νομοσχέδιο ενσωματώνονται πλευρές που μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν εφαρμόσει. Μένουν όμως τα επόμενα, όπως η διάκριση «ενεργού - ανενεργού χρόνου», η «ρήτρα αυτοεξαίρεσης», όλα εκείνα τα μέτρα που συνδυαστικά μετατρέπουν το 8ωρο και τη μέρα ανάπαυσης σε σπάνιες εξαιρέσεις.
Το κυριότερο λοιπόν είναι ότι όσοι πιστεύουν πως η κατάσταση αυτή είναι προσωρινή και θα περάσει τρέφουν ψεύτικες ελπίδες, η τάση είναι να γίνει όλη τους η ζωή λάστιχο, να ζήσουν όλα τους τα χρόνια με «διευθέτηση», με ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με χαμηλούς μισθούς, με τον ατομικό τους χρόνο πλήρως υποταγμένο στην εργοδοσία.
Η «μεγάλη εικόνα» όμως δείχνει ότι ο μόνος «αστάθμητος παράγοντας» που μπορεί πράγματι να βάλει εμπόδια στην πολιτική αυτή είναι η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση. Το μοναδικό που υπολογίζουν η κυβέρνηση και η εργοδοσία είναι ακριβώς η πάλη των εργαζομένων, η συσπείρωσή τους στα σωματεία, η επιθετική διεκδίκηση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους. Αν αυτό δεν ευσταθούσε, τότε δεν θα περιλάμβαναν στο νομοσχέδιο που κάνει τη ζωή και τη δουλειά λάστιχο διατάξεις περιορισμού του απεργιακού δικαιώματος και της συνδικαλιστικής δράσης.
Αυτό που πρέπει σήμερα να κυριαρχήσει στους χώρους δουλειάς είναι το με ποιους όρους θα γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική αυτή η δράση. Πώς θα αγκαλιάσει κάθε χώρο δουλειάς, πώς θα γίνει ακόμα πιο μαζική και επιθετική απέναντι σε κυβέρνηση και εργοδοσία. Να δουν οι εργαζόμενοι τα όπλα που έχουν να αξιοποιήσουν σε αυτήν τη μάχη, όπως είναι η πρόταση των συνδικάτων για κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου των τελευταίων χρόνων, που μπορεί να ανοίξει ακόμα καλύτερα τη συζήτηση στους χώρους δουλειάς.
Όλοι στην απεργιακή μάχη, για την επιτυχία της απεργίας και της απεργιακής συγκέντρωσης στις 10 Ιούνη, στις 10:00πμ μπροστά από το Εργατικό Κέντρο Πάτρας.
Ο μόνος τρόπος για να πάει στα σκουπίδια το αντεργατικό έκτρωμα είναι ο αγώνας των εργαζομένων και το γνωρίζουν, γι αυτό και περιλαμβάνουν στο νομοσχέδιο που κάνει τη ζωή και τη δουλειά λάστιχο, διατάξεις περιορισμού του απεργιακού δικαιώματος και της συνδικαλιστικής δράσης.
