|
Χριστίνα Φιλίππα |
Με θλίψη διάβασα σήμερα ως πολίτης αυτής
της δύσμοιρης χώρας , την συνέντευξη της περιφερειάρχου Αττικής κας Ρένας
Δούρου με σκοπό την υποστήριξη των θέσεων της Περιφέρειας Αττικής
σχετικά με τους καθαρισμούς των ρεμάτων δια της επεμβάσεως βαρέων
μηχανημάτων στην κοίτη τους. γεγονός που επιστήμονες, περιβαλλοντικές
οργανώσεις και πολίτες με στοιχεία υποστηρίζουν ότι θα προκαλέσει την
καταστροφή τους.
Και τι μας λέει η κα Δούρου εν έτει
2015;
«Προκειμένου να προστατευτούν
ανθρώπινες ζωές και περιουσίες από τα εντεινόμενα ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω
και της κλιματικής αλλαγής, είμαστε υποχρεωμένοι να προβούμε σε ορισμένες
αναγκαστικές παραδοχές που διασφαλίζουν τους πολίτες και τις περιουσίες τους
πέρα από ιδεοληψίες και ανούσιες θεωρητικές προσεγγίσεις. Ενδεικτικά, δεν είναι
δυνατόν να βάζουμε στην ίδια ζυγαριά τους συμπαθείς και απαραίτητους για ένα
οικοσύστημα γυρίνους με την προστασία της ανθρώπινης ζωής δεδομένου ότι
παράλληλα διασφαλίζεται και η προστασία του οικοσυστήματος, σημειώνει με
νόημα».
Θεωρίες και
ψευτοδιλήμματα άλλων εποχών και άλλων πολιτικών χώρων, που μας έφεραν εδώ που
φτάσαμε, τα οποία αποκήρυσσε η αριστερά.
Υποτίθεται ότι για το
χώρο της “αριστεράς” –τουλάχιστον-, το επίδικο θέμα δεν είναι αν προέχει
να σώσουμε τον άνθρωπο ή τους γυρίνους –απλοϊκό, αφελές και παιδαριώδες
το δίλημμα- αλλά να «σώσουμε» τον πλανήτη -και τα επιμέρους οικοσυστήματα- που
φιλοξενεί ανθρώπους και γυρίνους μαζί, και ότι αποτελεί αντιεπιστημονική παρεκτροπή
το να θεωρούμε ότι, εντός του οικοσυστήματος θα σωθεί ο άνθρωπος όταν θα έχουν
εξαφανιστεί τα άλλα όντα.
|
Πικροδάφνη,φωτ.Μιχάλης Κωτσάκης |
Και επειδή υπάρχει μία σύγχυση στις
διατυπώσεις των απόψεων στο δημοσίευμα, απαραίτητο είναι κατ' αρχήν να
διευκρινίσουμε για ποιες περιουσίες που κινδυνεύουν ακριβώς μιλάμε.
Γιατί η «περιουσία» που κινδυνεύει
είναι τα παντός είδους αυθαίρετα κτίσματα δίπλα και πάνω στο ρέμα.
Άρα των αυθαιρέτων τη διάσωση υπονοεί το
δημοσίευμα τα οποία δεν αγγίζει καν και τα οποία είναι υπαίτια
για τις «στενώσεις της διατομής» και δεν τις «επιβάλει η
φύση» αλλά οι καταπατήσεις, τα μπαζώματα και τα αυθαίρετα κτίσματα
μέσα και πάνω στο «φρύδι» των ρεμάτων.
Όσον αφορά στην κλιματική
αλλαγή να επισημάνουμε ότι από τα βασικότερα μέτρα προσαρμογής στην
κλιματική αλλαγή είναι η προστασία των υγροτοπικών οικοσυστημάτων των ρεμάτων
(Ο ρόλος των υγροτόπων ως ασπίδας στην κλιματική αλλαγή και ως οικοσυστημάτων η
διατήρηση των οποίων απαιτεί μέτρα προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή (βλ.
Εκτίμηση Τρωτότητας υγροτόπων της Αττικής στην κλιματική αλλαγή και
σχέδιο δράσης ,ΕΚΒΥ, Νοέμβριος 2014).
Η διάσωση και προστασία
του περιβάλλοντος και του οικοσυστήματος, του οποίου μέρος είμαστε και οι
άνθρωποι, δεν είναι θέμα συμπάθειας και αντιπάθειας ειδών.
Και εφόσον θεωρεί η Περιφέρεια
απαραίτητη την χλωρίδα και την πανίδα ως στοιχείο του οικοσυστήματος δεν
μπορεί συγχρόνως να αντιλαμβάνεται την προστασία της ως «εμμονή» «ιδεοληψία»
και «ανούσιες θεωρητικές προσεγγίσεις». Αποφασίστε!
Όσο για το παράδειγμα του γυρίνου έχει
πολύ ενδιαφέρον η έκφραση συμπάθειας και είναι πολύ κολακευτικό για
τον γυρίνο, φαντάζομαι.
Προφανώς να εικάσουμε ότι για κάποιο
άλλο είδος της πανίδας η χλωρίδας που δεν σας είναι συμπαθές, δεν θα τεθεί
καν ζήτημα διάσωσης;
Η φύση και η σημασία της υπόκειται στις
αισθητικές προτιμήσεις μας, δηλαδή….;
Κατανοώ, οι «συμπαθείς γυρίνοι»
δεν ψηφίζουν…. ας τους πάρει το ποτάμι.
|
Πικροδάφνη,φωτ.Μιχάλης Κωτσάκης |
Ας μας πληροφορήσει, τέλος, η Περιφέρεια τα εξής:
Με ποιες μελέτες περιβαλλοντικές γίνονται οι καθαρισμοί με μεγάλα
μηχανήματα οι οποίες αποδεικνύουν ότι δεν θα προκαλέσουν ζημιές στο
οικοσύστημα;
Με ποιο τρόπο (μεθοδολογία) γίνεται η επέμβαση με μεγάλα
μηχανήματα (μπουλντόζες κλπ) ώστε να διασφαλίζεται επιπλέον, η μη αλλοίωση της
παροχετευτικότητας του ρέματος ( υδραυλική διατομή, κατά μήκος κλίση κλπ);
Επίσης έχει εκπονηθεί σχέδιο αποκατάστασης (σε συνεργασία με ειδικούς
επιστήμονες) των ζημιών που θα προκαλέσουν στο οικοσύστημα τού ρέματος,
από τις βάναυσες και καταστροφικές αυτές εργασίες;
|
Πικροδάφνη,φωτ.Μιχάλης Κωτσάκης |
«Αυτό που έχει σημασία στη διάσωση του κόνδορα και των ομοειδών
του, δεν είναι τόσο ότι έχουμε ανάγκη τους κόνδορες, όσο το ότι έχουμε ανάγκη
εκείνα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για τη σωτηρία τους, διότι
τα ίδια ακριβώς απαιτούνται και για τη δική μας σωτηρία”. Από το βιβλίο
«Η ωραιότερη ιστορία των φυτών» (εκδ. Κριτική, 2000), που μου σύστησε
ένας καλός φίλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου