23 Ιουν 2016

Οι 10 ανατροπές που έρχονται στα εργασιακά

O διάλογος κυβέρνησης και δανειστών για τις αλλαγές στα εργασιακά έχει ξεκινήσει και το φθινόπωρο αναμένονται οι κρίσιμες αποφάσεις.
Η κυβέρνηση μπορεί από την πλευρά της να αρνείται πως θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σε μειώσεις μισθών και κατάργηση επιδομάτων, ωστόσο οι δανειστές φαίνεται πως θα πιέσουν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Πάντως όπως τονίζει της η ΕΝΥΠΕΚΚ (Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε με το τρίτο Μνημόνιο (νόμος 4336/2015) την υποχρέωση να επανεξετάσει το σύνολο των θεσμών της αγοράς εργασίας.
«Από τις μνημονιακές δεσμεύσεις, αλλά και από μεταγενέστερα κείμενα των δανειστών στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης, γίνεται σαφές πως οι δανειστές έχουν καταλήξει σε δέκα (10) μέτρα γενικευμένης και καθολικής παρέμβασης στην αγορά εργασίας με στόχο την ολοσχερή ανατροπή όλων όσων ίσχυαν μέχρι τώρα στη χώρα» επισημαίνει η Ένωση.

Αναλυτικά οι 10 βόμβες των δανειστών στα εργασιακά:
1. Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού (Δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων και επίδομα αδείας). Το αν θα αφορά μόνο τους νεοπροσλαμβανόμενους ή και τους ήδη εργαζόμενους είναι αντικείμενο της διαπραγμάτευσης!

2. Μείωση του κατώτατου μισθού από 1-1-2017 (κάτω από τα 586 € που ισχύει σήμερα για τους έχοντες ηλικία άνω των 25 ετών και κάτω από τα 510 € για τους έως 25 ετών).
Σύμφωνα με μνημονιακή δέσμευση (ν. 4172/2013 άρθρο 103) ο νέος νομοθετημένος κατώτατος μισθός θα ισχύσει από 1-1-2017.

3. Κατάργηση όλων των προσαυξήσεων-επιδομάτων («ΑΠΟ-επιδοματοποίηση» του μισθού).

4. Αμετάβλητο μισθό για όλον τον εργασιακό βίο («σύστημα “καθαρού” μισθού»-«single minimum wage system»). Δηλαδή -σύμφωνα με το σύστημα αυτό που υποστηρίζεται κυρίως από το ΔΝΤ- ο μισθωτός του Ιδιωτικού Τομέα θα λαμβάνει (χωρίς προσαυξήσεις και επιδόματα) τον ίδιο μισθό κατά την είσοδο στην εργασία και κατά την έξοδο από αυτήν!

5. Νομοθετημένο από την κυβέρνηση (και όχι συμφωνημένο από τη ΓΣΕΕ) κατώτατο μισθό κατ’έτος. Κατώτατος μισθός εκτός του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων προβλέπεται ήδη από το άρθρο 103 του ν. 4172/2013!

6. Δυνατότητα συνομολόγησης κατώτατου μισθού, κατώτερου μέσα από τις ατομικές συμβάσεις εργασίες(ΑΣΕ) με παράκαμψη των ΣΣΕ. Το μέτρο αυτό αποτελεί την απόλυτη ανατροπή στο μισθολόγιο του Ιδιωτικού Τομέα και οδηγεί στη βίαιη καταβύθιση των σημερινών μισθών!

7. Κατάργηση γενικώς της μετενέργειας των ΣΣΕ. Είναι γνωστή η εμμονή των δανειστών στη σύντμηση ή/και κατάργηση του χρόνου μετενέργειας των ΣΣΕ.

8. Πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων (χωρίς όρια και χωρίς διοικητικό βέτο). Η επιμονή των δανειστών θα είναι τώρα ισχυρότερη, αφού ο Γενικός Εισαγγελέας ενώπιον της ΔΕΕ εισηγήθηκε ουσιαστικά την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων!

9. Κατάργηση των συνδικαλιστικών διατάξεων (ν. 1264/1982) για τις διευκολύνσεις, τις άδειες και την προστασία των συνδικαλιστών από απολύσεις-μεταθέσεις, καθώς και αλλαγή ολόκληρου του θεσμικού πλαισίου για τις απεργίες.

10. Γενικευμένη ευελιξία (flexibility) και ευελισφάλεια (flexicurity) της αγοράς εργασίας με τη θέσπιση και επέκταση όλων των «νέων» μορφών «μικρο-εργασίας» (φτηνής και απροστάτευτης εργασίας), όπως:

α.Mini jobs, midi jobs, mini geld, labor franchising, teleworking.
β.«Συμβάσεις μηδενικών ωρών» ή «έκτακτης ανάγκης» («zero hour contracts»).
γ.«Συμβάσεις λίγων ωρών» («low hour contracts»).
δ.«Συμβάσεις με το τηλέφωνο» («on–call contracts»).
ε.«Λευκές συμβάσεις» («white contracts»).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας

Επιστροφή

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ "ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ" Εδάφιον 20

"...εγκατέστησαν πολίτευμα που να εκπαιδεύη τους πολίτας έτσι ώστε να θεωρούν την ακολασίαν δημοκρατίαν, την παρανομίαν ελευθερίαν, την αυθάδειαν ισονομίαν και την εξουσίαν του να κάμνη κανείς αυτά ευδαιμονίαν..."

Ουμπέρτο Εκο: Περί Δημοκρατίας

“Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει”.

“Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο…”