5 Ιουλ 2016

Όταν κλειδώνει ένα σωματείο, ξεκλειδώνει μια «Κερκόπορτα». - Εργοδοτικός Συνδικαλισμός


Συνάδελφοι, σσες.
Η συνδικαλιστική πλειοψηφία συνεχίζει να παραπαίει ασθμαίνουσα μεταξύ προκλητικών και συκοφαντικών συμπεριφορών.
Να υπονομεύει και να εμποδίζει την συνδικαλιστική δράση των συνδικαλιστών που εκλέχθηκαν με τον  συνδυασμό μας, να αποδομεί το καταστατικό του Σωματείου, να καταλύει την δεοντολογία  και να γράφει στα παλιά τους τα παπούτσια την εντολή και το μέλλον των εργαζομένων.
Εκ των γεγονότων είμαστε πεπεισμένοι, ότι τελώντας υποβασταζόμενοι στα δεκανίκια που τους παρέχονται από τους «συνδικαλιστές» περιηγητές  των απανταχού Γενικών Συνελεύσεων, κλειδοκράτορες, παρακολουθητές και απολογιολάγνοι δεσμοφύλακες, εξακολουθούν να αυτοκρατορίζουν και να «κακοποιούν» τον σκοπό του σωματείου, προσπαθώντας να αποκομίσουν εκείνα τα  ταπεινά και ανεδαφικά οφέλη που χαρακτηρίζουν τον παρεκκλίνοντα «συνδικαλισμό» και τα συν αυτώ .

Οι συμπαθητικοί κατά τα άλλα  δεκανικιοφόροι, αυθαίρετα και ετσιθελικά, αποφάσισαν να αποκλείσουν δυο από τους  συνδικαλιστές του σωματείου, απ’ τις συναντήσεις που προγραμματίζουν με τους εργαζόμενους στα τμήματα, έπειτα από μυστικές παραταξιακές συναντήσεις (εντός των νάιλον τειχών του σωματείου απ’ το οποίο έχουμε αποκλεισθεί). Τις εργασιακές αυτές συνάξεις, άλλοτε τις «εκτελούν» μόνοι τους και άλλοτε με την διοίκηση του εργοστασίου.

Κατά την γνώμη μας οι «για την τιμή των άσφαιρων και στραβόκανων όπλων», αναποτελεσματικές συνδικαλιστικές συναντήσεις, οργανώνονται αφενός εν αγνοία των αποκλεισμένων συνδικαλιστών (οι οποίοι κατά παράβαση δεν ενημερώνονται για τους λόγους που προκαλούνται) και αφετέρου, υλοποιούνται εν κρυπτό δίχως ανακοίνωση ή άλλου τύπου ενημέρωση.

Πιστεύουμε ότι αυτές μεθοδεύονται «αθόρυβα» και με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην γίνονται αντιληπτές από τους αποκλεισμένους συνδικαλιστές, εξορκίζοντας έτσι την απρόβλεπτη παρουσία τους, εμποδίζοντας την συνδικαλιστική τους δράση και στραγγαλίζοντας την αμφίδρομη πληροφόρηση μεταξύ αυτών και των εργαζομένων.
  
Όταν κλειδώνει ένα σωματείο, ξεκλειδώνει μια «Κερκόπορτα».
   
Είναι να αναρωτιέται κανείς, τι στο καλό μπορεί να φοβάται μια ισχυρή πλειοψηφία από μια «ισχνή μειοψηφία»  και προβαίνει σε αποκλεισμούς, ιδιαίτερα όταν η μειοψηφία (που σε αντίθεση με την πλειοψηφία) βρίσκεται σε δυσμένεια, αποκλεισμένη από τους δυνατούς λύτες και τους χώρους συνάθροισης τους..;
Τι μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση μια πλειοψηφία έμπειρων και καταρτισμένων συνδικαλιστών, η οποία όπως συχνά πυκνά κομπάζει δημόσια και στις Γενικές συνελεύσεις, ότι παίρνει 10 προβλήματα και τα λύνει και τα 10 κι ότι μπροστά στην δεινή διαπραγματευτική της ικανότητα, κάνουν πίσω ο - οι «απέναντι» και αναλαμβάνουν οι δεύτεροι τη τάξη να τους αντιμετωπίσουν…; «Ουάου..!»

Το  κατ’ επίφαση δε «επιχείρημα» τους, ότι οι συναντήσεις γίνονται με τους «υπεύθυνους» των τμημάτων και τον πρόεδρο του σωματείου, είναι ισχνό και ανεδαφικό, διότι δεν υπάρχει καμία τέτοια απόφαση και σωστά δεν υπάρχει (κι αν υπάρχει ξεχάστε τη), εφόσον δεν νομιμοποιείται καμία πλειοψηφία να πάρει την οποιαδήποτε απόφαση αποκλεισμού των εκλεγμένων μελών του σωματείου.

Θεωρούμε ότι ο αποκλεισμός των συνδικαλιστών απ’ τον οιονδήποτε χώρο σωματείου είναι ελάσσονος σημασίας μηχανορραφία, σε σχέση με αυτή του αποκλεισμού τους από τα προβλήματα των εργαζομένων.., κι όταν αυτό μεθοδεύεται από συνδικαλιστές, τότε κατά την γνώμη μας πρόκειται για μια φαιά αντιδημοκρατική ενέργεια, μιας επικίνδυνα αυταρχικής πλειοψηφίας.
Οι υπεύθυνοι των τμημάτων δεν είναι όργανο του σωματείου που μπορεί να αντικαθιστά από τις συναντήσεις, ή τα συμβούλια τα υπόλοιπα εκλεγμένα μέλη, διότι αυτές είναι μη θεσμοθετημένες δομές, οι οποίες έχουν οριστεί για να συγκεντρώνουν και να καταγράφουν προβλήματα ή παραλήψεις στα τμήματα και να τα μεταφέρουν στο σύνολο του Δ.Σ.

Κατά συνέπεια δεν μπορούν να υποκαταστήσουν, ή να αντικαταστήσουν κανένα μέλος του Δ.Σ απ’ τον οποιοδήποτε θεσμικό του ρόλο και συνδικαλιστική δράση.
Οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να απευθυνθούν και να παρευρεθούν σε οποιοδήποτε εργασιακό χώρο, είτε κληθούν, είτε πρωτόβουλα.

Για να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι, αλλά και για να μαθαίνουν και οι «παράγοντες» του αποκλεισμού, θεσμός είναι το Σωματείο, θεσμικό όργανό το Διοικητικό του Συμβούλιο και θεσμικά πρόσωπα τα μέλη που το επανδρώνουν και έχουν τοποθετηθεί σ’ αυτό κατ’ εντολή των εργαζομένων, έπειτα από εκλογές.
Έτσι ορίζει, ο νόμος, το καταστατικό και αυτό είναι.

Όλα τα υπόλοιπα κατά την άποψη μας είναι εκ του πονηρού, εξυπηρετούν άλλες καταστάσεις και ουδόλως την εύρυθμη λειτουργία του Σωματείου και τους εργαζόμενους.

Επίσης από το Καταστατικό δεν προβλέπεται, η σύσταση και η ύπαρξη «εκτελεστικής επιτροπής», καλό είναι οι συγχυσμένοι, να μην συγχέουν τα όργανα των δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, με αυτές των πρωτοβάθμιων και τα συνδικαλιστικά Δ.Σ με τα όποια άλλα…!

Πιστεύουμε πως οποιεσδήποτε ενέργειες αντιτίθεται στην δημοκρατική έκφραση και συνδικαλιστική δράση, επιτίθενται  στον συνδικαλιστικό νόμο και στο καταστατικό, είναι παράνομες και καταχρηστικές και ως τέτοιες θα αντιμετωπίζονται…!

Φυσικά δεν περιμένουμε καμία ευφυή συμπεριφορά και αξιοπρέπεια,  από φάλτσους που φαντασιώνονται να παίζουν κιθάρα σε κωφάλαλους, έχοντας την απαίτηση κι από πάνω, να τους ακούσουν εκστασιασμένοι..!

«ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας

Επιστροφή

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ "ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ" Εδάφιον 20

"...εγκατέστησαν πολίτευμα που να εκπαιδεύη τους πολίτας έτσι ώστε να θεωρούν την ακολασίαν δημοκρατίαν, την παρανομίαν ελευθερίαν, την αυθάδειαν ισονομίαν και την εξουσίαν του να κάμνη κανείς αυτά ευδαιμονίαν..."

Ουμπέρτο Εκο: Περί Δημοκρατίας

“Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει”.

“Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο…”