23 Σεπ 2019

«Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο» καρμανιόλα για τους εργαζόμενους


         

Ανακοίνωση Απεργίας 24 – 09 – 2019 /  Αρ. Πρωτ.: 23

Το πολυνομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο “ανάπτυξη παντού” είναι νομοσχέδιο-σκούπα για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δίνει γη και ύδωρ στους επενδυτές και γκρεμίζει όσα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα έμειναν όρθια με σκληρό αγώνα, στην περίοδο της κρίσης.          
Είναι φανερό ότι απέναντι στους εργαζόμενους έχει συγκροτηθεί ένα μαύρο μέτωπο κυβέρνησης- υπουργείου εργασίας- εργοδοτικών ενώσεων και των γνωστών εργατοπατέρων στη ΓΣΕΕ για να περάσουν αυτά τα μέτρα χωρίς ουσιαστική ενημέρωση των εργαζομένων, χωρίς αντιστάσεις.
          Το σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη για την υπονόμευση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων δεν έχει προηγούμενο. Θυμίζει τις πιο μαύρες μέρες στην ιστορία του εργατικού κινήματος της χώρας μας. Μετά την ομόφωνη απόφαση των μεγαλύτερων Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, πρωτοβάθμιων συνδικάτων για απεργιακή απάντηση στις 24 Σεπτέμβρη έχει εξαπολυθεί ένα απροκάλυπτο σχέδιο διάλυσης και ακύρωσης των συλλογικών αποφάσεων, χωρίς να τηρούνται ούτε τα προσχήματα.
          Η γνωστή ηγετική ομάδα στη ΓΣΕΕ, ενώ ενημερώθηκε για τα προωθούμενα μέτρα, εξέδιδε δελτία τύπου και έκανε τον “κινέζο” λέγοντας πως δε “βιαζόμαστε να κρίνουμε την κυβέρνηση”. Την στιγμή που ήδη είχαν περάσει μέτρα με τη μορφή του κατ’ επείγοντος, που πλήττουν τους εργολαβικούς εργαζόμενους και την κατάργηση ακόμα και της προσχηματικής διάταξης για την αιτιολόγηση της απόλυσης.
          Με την ανακοίνωση του νομοσχεδίου παρέπεμπαν τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους στη νομική τους υπηρεσία και εξαπέλυαν μια άνευ προηγουμένου επίθεση στις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, με πρωτοφανή υστερία για την μεταπολιτευτική ιστορία της ΓΣΕΕ, λέγοντας ότι η μάχη όλου του προηγούμενου διαστήματος για “συνδικάτα εργατών και όχι των εργοδοτών” ήταν η αιτία που δε θα υπάρχει ενιαία απεργιακή, αγωνιστική απάντηση.
          Όμως τα μεγαλύτερα εργατικά κέντρα μέχρι σήμερα 24, των μεγαλύτερων πόλεων της χώρας, 14 από τις μεγαλύτερες Ομοσπονδίες του Ιδιωτικού τομέα, το σύνολο του Δημόσιου τομέα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία με ομόφωνες αποφάσεις, διαμόρφωσαν με τις συλλογικές τους διαδικασίες ένα πλατύ απεργιακό μέτωπο για τις 24 Σεπτέμβρη, πριν ψηφιστεί δηλαδή το πολυνομοσχέδιο. Οι αποφάσεις αυτές δίνουν και το δικαίωμα περαιτέρω κλιμάκωσης του αγώνα.

Η ζωή ξεπέρασε τους εργατοπατέρες και τους πέταξε στην άκρη!
        Οι εργαζόμενοι τους έχουν καταλάβει, γι’ αυτό και είναι πλήρως απαξιωμένοι. Δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να διαλύσουν τα συνδικάτα, το μεγάλο όπλο της συλλογικής οργάνωσης και πάλης των εργαζομένων το οποίο χτυπιέται και με το πολυνομοσχέδιο.
     Στο υπό διαβούλευση «Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο» περιλαμβάνεται ένα πλήθος διατάξεων που αφορούν τον πυρήνα του συλλογικού και ατομικού εργατικού δικαίου, καθώς και βασικά ζητήματα της συνδικαλιστικής δράσης.
        Οι θεμελιώδεις αρχές της συρροής, της ευνοϊκής ρύθμισης και της επέκτασης υπονομεύονται με όρους κατάργησης διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον πλήρους απορύθμισης χωρίς καθαρούς κανόνες για τους εργαζόμενους αλλά και για τους εργοδότες.
      Τα «εμπόδια» και οι υποχρεώσεις που θεσπίζονται ως πρόσθετες προϋποθέσεις για την προσφυγή στη Διαιτησία καθιστούν ουσιαστικά ανενεργό τον ΟΜΕΔ απαξιώνοντας το πλέον κρίσιμο εργαλείο των εργαζομένων στην επίτευξη συλλογικών συμφωνιών.
   Εάν ψηφιστούν τα προωθούμενα μέτρα, καμία κλαδική, ομοιοεπαγγελματική ή συμφέρουσα επιχειρησιακή ΣΣΕ δεν θα μπορεί να υπογραφεί, ενώ ακόμη και αν υπογραφεί δεν θα δύναται να επεκταθεί, δηλαδή να κηρυχθεί υποχρεωτική σε όλο τον κλάδο. Γι αυτό…

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
  • Καθολική επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων χωρίς προαπαιτούμενα και αστερίσκους, που   οδηγούν στην πλήρη ασυδοσία.
  • Κατάργηση της Π.Υ.Σ  6 /2012
  • Δικαίωμα καθαρής και μονομερούς προσφυγής στην Διαιτησία του ΟΜΕΔ ώστε να συνεχισθεί απρόσκοπτα ο κομβικός ρόλος του ΟΜΕΔ στην υπογραφή συλλογικών συμφωνιών.
  • Κατάργηση των Ενώσεων Προσώπων και της δυνατότητάς τους να υπογράφουν επιχειρησιακές συμφωνίες σε βάρος των εργαζομένων χωρίς τους εργαζόμενους.
  • Αποτελεσματικό έλεγχο της παραβατικότητας στο ωράριο εργασίας
  • Απαρέγκλιτη τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων, σεβασμό στους εργαζόμενους, εξασφάλιση σε όλους ασφαλείς συνθήκες εργασίας και εργασιακό περιβάλλον δίχως αποκλεισμούς, ρεβανσισμούς, εκφοβισμούς, διασυρμούς και εκβιασμούς.                                                        
          Οι κυβερνώντες ξεστομίζουν γελοία επιχειρήματα για να κρύψουν τον πραγματικό τους στόχο.
          Τα γελοία που ξεστομίζουν και οι τωρινοί και οι προηγούμενοι κυβερνώντες, ότι δεν μπορούν να αποφασίζουν τα εκλεγμένα Διοικητικά Συμβούλια των συνδικαλιστικών οργανώσεων για όλους ή ότι στις Γενικές Συνελεύσεις «αποφασίζει μία μειοψηφία», αποτελούν πρόκληση.
          Με βάση το καταστατικό των περισσότερων συνδικάτων, τα σωματεία κάνουν τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο Γενικές Συνελεύσεις, επιπλέον κάνουν έκτακτες συνελεύσεις όποτε θεωρούν σκόπιμο, ενώ αν το Διοικητικό Συμβούλιο δεν συγκαλεί συνέλευση για κάτι που ορισμένοι εργαζόμενοι θεωρούν σκόπιμο και επείγον να γίνει, με το μάζεμα υπογραφών του 1/5 των μελών μπορεί άμεσα να συγκληθεί Γενική Συνέλευση.
          Εκεί ο καθένας εργαζόμενος ή ακόμα και ομάδα εργαζομένων μπορούν να βάλουν ζήτημα για το Διοικητικό Συμβούλιο και αν επιθυμούν και έχουν την πλειοψηφία μπορούν να τους καθαιρέσουν, να προκηρύξουν εκλογές και να βγάλουν αυτούς που επιθυμούν.
          Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει με αυτούς που μας κυβερνούν, οι οποίοι εκλέγονται από μία ισχνή μειοψηφία, αποκτούν όμως απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή με βάση την ενισχυμένη αναλογική, τα διάφορα «μπόνους» κ.ο.κ., για να τσακίζουν το λαό έχοντας και το θράσος να επικαλούνται την ψήφο του.
          Τα όσα λέει η κυβέρνηση, ότι θέλει να κάνει ηλεκτρονικά τα μητρώα των σωματείων, δεν είναι παρά μία επικοινωνιακή απάτη.
          Τα μητρώα είναι ηλεκτρονικά, κανένα σωματείο δεν τα σκαλίζει στην πέτρα. Το νομοσχέδιο, με τη δημιουργία στο υπουργείο Εργασίας του «Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων», ανοίγει το δρόμο για να παραδίδονται στην εργοδοσία.
          Αυτά που επικαλείται η εργοδοσία, μέσω της συνδικαλιστικής μαφίας στη ΓΣΕΕ, ότι έτσι θα καταπολεμηθεί η νοθεία και θα αποκαλυφτούν οι νόθοι είναι ανέκδοτο.
          Το μόνο που θα κάνει το νομοσχέδιο με τα ηλεκτρονικά μητρώα και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες είναι να διευκολύνει π.χ. τους μεγαλεμπόρους των σούπερ μάρκετ, από εκεί που υποχρέωναν τους εργαζόμενους να πάνε οι ίδιοι να ψηφίσουν συγκεκριμένα διευθυντικά στελέχη σε συγκεκριμένα «σωματεία» - μηχανισμούς, όπως με αδιάσειστα στοιχεία αποκαλύφθηκε, από εκεί που ήταν υποχρεωμένοι να ναυλώνουν αυτοκίνητα για μεταφορά, πλέον θα κάνουν το ίδιο πολύ πιο άνετα:
          Θα ψηφίζει μαζικά και αποφασιστικά για όλους ο διευθυντής ανθρώπινου δυναμικού... ηλεκτρονικά!
          Για όλα αυτά  και πολλά άλλα, την Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου απεργούμε και καλούμε όλους τους εργαζόμενους στην μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στις 10:30 πμ το πρωί μπροστά στο Εργατικό Κέντρο της Πόλης.  Απαιτούμε να αποσύρει τώρα η κυβέρνηση το αντεργατικό πλαίσιο του «Αναπτυξιακού Πολυνομοσχεδίου» που οδηγεί στην κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, εγκαθιδρύοντας το δίκαιο των εργοδοτών.        
      

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας

Επιστροφή

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ "ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ" Εδάφιον 20

"...εγκατέστησαν πολίτευμα που να εκπαιδεύη τους πολίτας έτσι ώστε να θεωρούν την ακολασίαν δημοκρατίαν, την παρανομίαν ελευθερίαν, την αυθάδειαν ισονομίαν και την εξουσίαν του να κάμνη κανείς αυτά ευδαιμονίαν..."

Ουμπέρτο Εκο: Περί Δημοκρατίας

“Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει”.

“Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο…”