Απεργία 2 Οκτώβρη 2019

Συνάδελφοι–σσες στην τσιμεντοβιομηχανία και Συνάδελφοι εργαζόμενοι στους εργολάβους, το παρόν και το μέλλον μας είναι κοινό, κοινά είναι επίσης τα προβλήματα και οι αγωνίες μας, γι’ αυτό δεν μπορεί να μην είναι κοινοί και οι αγώνες μας..!

Η απεργία της 24^ης Σεπτέμβρη, με την μαζική συμμετοχή των εργαζομένων σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα, έδωσε την κατεύθυνση της συνέχισης και της κλιμάκωσης του αγώνα.

Απαντάμε στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης με όπλο μας την ίδια μορφή πάλης που θέλουν να καταργήσουν, με τα συνδικάτα μας και την απεργία.

Απεδείχθη σε πανελλήνιο επίπεδο, πως η εργατική τάξη κατάφερε με επιτυχία να αναχαιτίσει τις  αφιλότιμες προσπάθειες της «συνδικαλιστικής μαφίας» και όλων εκείνων των δυνάμεων που κινήθηκαν διασπαστικά εις βάρος των εργαζομένων.

Όλοι αυτοί σήμερα βρίσκονται πλέον σε τέτοια συνδικαλιστική σήψη, που ακόμη κι αν δεν τους βλέπεις, μπορείς να τους μυρίσεις..!

Το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα είναι  αρκετά έμπειρο, ώστε με ευκολία να μπορεί να αντιμετωπίζει τα κουτοπόνηρα επιχειρήματα τους, τα σαθρά τους διλλήματα και τους κάθε λογής εκβιασμούς και εκφοβισμούς προς τους ανθρώπους του μόχθου..!

Όσοι ψιθυρίζοντας προφασίζονται το «δικαίωμα» στην εργασία για να κρύψουν την απεργοσπαστική  υποτροπή τους, θα πρέπει να είναι και σε θέση να απαντήσουν στους χαμηλά αμειβόμενους, με ελαστικές σχέσεις εργασίας συναδέλφους, τι είναι αυτό που νομιμοποιεί τους απεργοσπάστες, να υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα του συλλογικού αγώνα των άλλων, καθώς και το δικαίωμα των ανέργων στην εργασία, αποδεχόμενοί με την στάση τους, όλα όσα συμβαίνουν εις βάρος των συναδέλφων τους.

Αυτοί που καταδέχονται να βάλουν στην τσέπη τους το μεροκάματο της ντροπής και αυτοί που τους το δίνουν, ομογνωμούν και συμφωνούν σιωπηρά, στην εφαρμογή των αντεργατικών αποφάσεων..!

Οι πρώτοι αποδέχονται όλα τα εις βάρος τους αντεργατικά μέτρα και συμπεριφορές και οι δεύτεροι να τα εφαρμόζουν.  Δηλαδή, σφάξε με Αγά μου ν’ αγιάσω..!

Ωστόσο το εργατικό κίνημα δεν το χαρακτηρίζει ο ρεβανσισμός και η υστεροβουλία, έχει καθαρούς στόχους, στέρεες ιδεολογικές καταβολές και ανυποχώρητη αγωνιστική πορεία. Δεν χαρίζει τους εργαζόμενους που λάθεψαν στην εργοδοσία και στην «συνδικαλιστική μαφία», τους καλεί κάθε φορά να αναθεωρήσουν την στάση τους και  να αγωνιστούν στο πλευρό των συναδέλφων τους.

Το πολυνομοσχέδιο σκούπα για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, δίνει γη και ύδωρ στους επενδυτές και γκρεμίζει όσα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα έμειναν όρθια με σκληρό αγώνα, στην περίοδο της κρίσης, με παράλληλο τσάκισμα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.

Είναι φανερή πλέον η απόφαση τους να μπει στο γύψο το συνδικαλιστικό κίνημα, η συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση των εργαζομένων.

Η ανάπτυξη τους γκρεμίζει ότι άφησε όρθιο η κρίση τους!

Μετά από 10 χρόνια κρίσης και τριών μνημονίων, που σαν οδοστρωτήρας πέρασαν πάνω από τις ζωές μας και μας ανάγκασαν να πληρώσουμε την κρίση τους, έρχονται τώρα να μας χρεώσουν για άλλη μια φορά και πιο ακριβά, την ανάπτυξή τους.

Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο προβλέπει:

• Το οριστικό ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων. Για την όποια επέκτασή τους, προστίθεται και ο όρος να υπάρχει «τεκμηρίωση των επιπτώσεων στην ανταγωνιστικότητα του κλάδου». Αυτό σημαίνει νέα συμπίεση των μισθών.
• Την ενίσχυση ξανά των ενώσεων προσώπων, που η σύμβαση που θα υπογράφουν θα υπερισχύει της κλαδικής. Να θυμίσουμε ότι πάνω από 1.500 τέτοιες ενώσεις στήθηκαν από τους εργοδότες τα έτη 2012 – 2013, για να κατεβάσουν τους μισθούς στο ύψος του κατώτερου και τα 586 ευρώ.
• Τοπικές κλαδικές συμβάσεις που θα υπερισχύουν έναντι κλαδικών συμβάσεων. Δηλαδή, ακόμα μεγαλύτερη μείωση των ήδη συμπιεσμένων άθλιων μισθών. Ο μέσος μισθός είχε επίσημα μειωθεί πάνω από 25%, τώρα θέλουν να τον πάνε ακόμα παρακάτω!
• Την θέσπιση «ηλεκτρονικού μητρώου» και καθιέρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες.
• Κατάργηση και του ελάχιστου δικαιώματος για μονομερή προσφυγή στον ΟΜΕΔ.
• Συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων!
• Υπονομεύει την πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης με το πλαφόν 12% που βάζει δήθεν για καταπολέμηση της μερικής απασχόλησης.
• Ορίζει τον υπουργό Εργασίας ως «ανώτατο άρχοντα», για να παρεμβαίνει όποτε αυτός νομίζει στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Δηλαδή, ο Γ. Βρούτσης, ο γνωστός υπουργός Εργασίας, με τις γνωστές αντεργατικές περγαμηνές από την προηγούμενη θητεία του, θα υπερβαίνει των καταστατικών των σωματείων, τις συλλογικές αποφάσεις τους για αγωνιστικές κινητοποιήσεις, για απεργίες. Θα μας φακελώνει όπως νομίζει, θα δίνει τα στοιχεία των συνδικάτων όταν θέλει, θα απαγορεύει με εμπόδια τη συλλογική δράση και τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων, θα μετατρέπει εν ολίγοις τα καταστατικά των σωματείων σε «κουρελόχαρτα».
• Θεσπίζει ηλεκτρονικό μητρώο και καθιερώνει ηλεκτρονική ψηφοφορία και με Υπουργικές Αποφάσεις θα καθορίζονται οι «λεπτομέρειες», που μόνο τέτοιες δεν είναι. Δηλαδή, κάθε θέμα σχετικά με τη δημιουργία του Μητρώου και τι στοιχεία θα περιλαμβάνει, τη δημοσιότητα αυτών των στοιχείων, κάθε τεχνική λεπτομέρεια, τη διασπορά αυτών των πληροφοριών, τους όρους προστασίας αυτών των ευαίσθητων δεδομένων.

 Όλα αυτά που αναφέρονται πιο πάνω θα τους σταλούν πίσω πεσκέσι, μαζί με όλα αυτά που 10 χρόνια δρομολόγησαν εις βάρος μας, την Τετάρτη 2 Οκτώβρη και ώρα 10:30 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας.

Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, ζωής με δικαιώματα!

Όλοι στον αγώνα, όλοι στην απεργία!