Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού κατά της χουντικής τυραννίας, το Νοέμβριο του 1973.

Το Πολυτεχνείο ήταν η κορυφαία εκδήλωση της επτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μία από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας.

Ο Αγώνας και τα αιτήματα εκείνου του αγώνα είναι πάντα επίκαιρα και απαιτητά.

Παιδεία, Υγεία, δουλειά, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη αποτελούν διαχρονικά αιτήματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Εργαζόμενοι, σπουδαστές και νεολαία συνεχίζουν τον αγώνα και τις διεκδικήσεις για Ειρήνη, Δημοκρατία, Ισονομία, Ανεξαρτησία.

Τα εργασιακά, οικονομικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις, αμφισβητήσεις και ανατροπές, εντείνοντας τις ανισότητες και τις αδικίες.

Σήμερα το μήνυμα και οι αγώνες της εξέγερσης του πολυτεχνείου είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ.

Στην εποχή μας ο άνθρωπος έχει πάρει την θέση των πρώτων υλών, στην χοάνη της αδηφάγας κρεατομηχανής της παγκοσμιοποίησης.

Τα κεκτημένα εργασιακά και δημοκρατικά μας δικαιώματα αναπαζαρεύονται κατά την διαδικασία της μεγιστοποίησης των κερδών μιας χούφτας ανθρώπων της πολιτικής και του πλούτου.

Τα καταληστεμένα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, το σαθρό σύστημα ασφάλισης, ο βιασμός της δημόσιας και δωρεάν παιδείας είναι μερικά από τα προβλήματα που θα απασχολούν εργαζόμενους και νεολαία καθημερινά από σήμερα και πέρα σε εθνικό επίπεδο.

Ιδού η Ρόδος !

Ο πραγματολογικός χαρακτήρας της πρότασης που ακολουθεί, εξαρτάται από το ουτοπικό της περιεχόμενο.

Η προσήλωση στο αποτέλεσμα και την αποτελεσματικότητα, της τεχνοκρατικού χαρακτήρα αντίληψης του management, αποτελεί αναμφισβήτητα ‘ ταμπού ’, που αγγίζει τα όρια στο να αποτελεί θέσφατο, και σαν τέτοιο επισύρει την νέμεση της αποξήρανσης του από τις επιρροές της ψυχοδυναμικής δημιουργικότητας, που σε τελευταία ανάλυση αποτελεί την πραγματική και αστείρευτη πηγή του πλούτου, ενώ φαίνεται να αποτελεί πρόσκαιρα, διακριτικό χαρακτηριστικό του πλουτισμού.

Αυτό στην απλή γλώσσα των μαθηματικών μπορεί να σημαίνει ότι δύο και δύο, σαφώς μπορούν να κάνουν όσο και πέντε μείον ένα. Το αποτέλεσμα επετεύχθη ποσοτικά, πλην όμως ποιοτικά το χάσμα φαντάζει αγεφύρωτο.

Σίγουρα μια απλή και μόνο επισκόπηση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας στην ελληνική και επίκαιρη πραγματικότητα ( εργασιακά, συνταξιοδοτικά, εισοδηματική πολιτική ), θα καταδείξει την σαφή επιλογή του παραγωγικού κόσμου, και των εχόντων τα κατευθυντικά πηδάλια της ελληνικής οικονομικής ζωής, στην εύκολη άδικη και στείρα πρακτική του πέντε μείον ένα, και ότι η δημιουργική άνοιξη του δύο και δύο, παραμένει στη ζωή και τις επιδιώξεις του κόσμου της εργασίας, σε βαθμό ρομαντικής θεώρησης της πραγματικότητας και των αναμνήσεων του παρελθόντος.

Το μήνυμα είναι σαφές. Έχουμε απαίτηση και υποχρέωση να είμαστε και να παραμείνουμε αποτελεσματικοί, όσο και δημιουργικοί με όραμα και αναπτυξιακή δυναμική, πέρα από μια μίζερη, φοβική, και αμυντική, γραφειοκρατικού τύπου διαχείριση των απλών οικονομικών μαθηματικών, που σαν στόχο έχουν τον καρπό, αδιαφορώντας για το δέντρο.

Ο κόσμος της εργασίας απευθύνει την πρόσκληση – πρόκληση, σε ευήκοα και διορατικά ώτα:

Να κινηθούμε στο πνεύμα της προσθετικής επάξιας δημιουργίας.

Ιδού η Ρόδος !

Δημοσιεύθηκε από τον εργαζόμενο «ΕΠΙΚΟΥΡΟ»

Προάγγελος του ατυχήματος ο κίνδυνος και η επικινδυνότητα.

Δημοσιεύθηκε από τον εργαζόμενο: “Τίμαιο”

Η μέχρι τώρα αντιμετώπιση των ατυχημάτων στους χώρους εργασίας , εμφανίζει μια νοοτροπία λογιστική, η όποια έχει να κάνει με το ποιος χρεώνεται το ατύχημα, καθώς και με ποιος το πιστώνεται κάθε τόσο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στο ατύχημα συντομότερα, με μαθηματική ακρίβεια. Διότι όπως είναι φυσικό κανείς δεν θέλει να χρεωθεί την εγκυμοσύνη του και τον τοκετό του.