Συνάδελφοι-σσες. Επί μια εξαετία οι εργαζόμενοι βιώνουν την
βαρβαρότητα των χειραγωγούμενων κυβερνήσεων μειοψηφίας. Το πολιτικό προσωπικό
που τις επανδρώνει, προσπαθεί να μας πείσει κρωάζοντας άκομψα και ανεπιτυχώς,
ότι αυτοί που δημιούργησαν τα προβλήματα και τις συνθήκες που μας οδήγησαν στην
οικονομική καταστροφή και τον κοινωνικό μαρασμό, αυτοί οι ίδιοι είναι που
μπορούν και να λύσουν τα «προβλήματα» και να αλλάξουν τις καταστροφικές
συνθήκες.
Οι
αρχιτέκτονες της καταστροφής και τα συνοδοιπορούντα ΜΜΕ, καθημερινά
προσπαθούν να φορτώσουν τις ευθύνες στους πολίτες, που ανελέητα εξαπατούσαν σε
κάθε ευκαιρία, με ψεύδη και υποσχέσεις, φροντίζοντας να οικοδομήσουν γύρω τους
μια εικονική και στρεβλή πραγματικότητα.
Συνεχίζουν
ακόμη και σήμερα, να περιφέρονται από την μία σκορπώντας φόβο, ανασφάλεια,
ενοχές και κάθε λογής εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα και από την άλλη τον εθνικό
πλούτο και τους κόπους ενός ολόκληρου λαού, θησαυρίζοντας οι ίδιοι και τα
συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Αυτοί
είναι, που μέσω των σαρκοφάγων «πολιτικών» τους εκτόξευσαν την ανεργία από το
7% που ήταν το 2008, στο 27% του σήμερα και με το 70% των ανέργων να είναι
δίχως δουλειά πάνω από ένα χρόνο. Οι Έλληνες μετανάστες μέσα σε δύο χρόνια
αυξήθηκαν στο 30%.
Αυτοί
μας οδήγησαν στην πρώτη θέση της ΕΕ, σε φτώχεια και έλλειψη βασικών αγαθών.
Αυτοί είναι που ξεπούλησαν και συνεχίζουν να ξεπουλούν ανενόχλητοι στους
ιδιώτες, έναντι πινακίου φακής, τις δημόσιες υπηρεσίες, τον εθνικό πλούτο και
τα κοινωνικά αγαθά (Ρεύμα, Νερό, Λιμάνια, Παραλίες, Ορυκτό πλούτο, Υγεία,
Παιδεία, Δίκτυα Μεταφορών και Υποδομές). Σύλησαν δίχως τον παραμικρό δισταγμό,
τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τώρα μοιράζουν συντάξεις ελεημοσύνης,
προσβάλλοντας και λοιδορώντας τους απόμαχους της εργασίας.
Αυτή
η αδιέξοδη, κοινωνικά βάρβαρη και αντεργατική πολιτική, συνεχίζεται
ανερυθρίαστα από τους πολιτικούς εξυπηρετητές, καταργώντας εκτός από τα
εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, έναν-έναν όλους τους δημοκρατικούς
θεσμούς και διαδικασίες.
Βάζει στο στόχαστρο το συνδικαλιστικό νόμο, το δημοκρατικότερο νόμο της
Ευρώπης, με στόχο την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, την χειραγώγηση
των συνδικάτων και την κάμψη της όποιας αντίστασης και αντίδρασης των
εργαζομένων.
Ως στόχο πάντα είχαν και έχουν τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές τους
οργανώσεις.
Με κάθε τρόπο προσπαθούν να
μας πείσουν ότι το παράλογο είναι λογικό, ότι το «νόμιμο» είναι και δίκαιο και
ότι ο βίαιος εξαναγκασμός των πολιτών είναι θυσία.
Μετέτρεψαν
το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο. Την χρεοκοπία των τραπεζών φρόντισαν να την
επωμιστεί και να την πληρώσει ο λαός. Οι εργοδότες τυγχάνουν πλέον απεριόριστης
κυβερνητικής προστασίας, μέσω της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων, των
ατομικών συμβάσεων, των χαμηλών βασικών μισθών, την διευκόλυνση των απολύσεων,
την κατάργηση στην πράξη των Κλαδικών ΣΣΕ, την καρατόμηση του Ο.ΜΕ.Δ, την
κατάργηση των επιδομάτων… και ο κατάλογος βαίνει μακρύς!
Η
Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ, όπου οι τράπεζες και οι εργοδότες δεν
αναλαμβάνουν κανένα επιχειρηματικό ρίσκο και κίνδυνο, αντ' αυτών, όλα τα
οικονομικά βάρη τα επωμίζονται βιαίως τα συνήθη υποζύγια, οι φορολογούμενοι και
οι εργαζόμενοι.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, στις 27 του Νοέμβρη απεργούμε,
αντιστεκόμαστε και αντιδρούμε κατά των αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων και
πολιτικών, που συντηρούν τον εργασιακό μεσαίωνα, με την ανεργία να παραμένει σε
εφιαλτικά επίπεδα, το κοινωνικό κράτος να μετατρέπεται σε φιλανθρωπικό, με τον
κόσμο της μισθωτής εργασίας να συνεχίζει να σηκώνει στις πλάτες του για
πολλοστή φορά τα βάρη της κρίσης και των ελλειμμάτων για τα οποία δεν
ευθύνεται.
Ο κλάδος μας, έχει πολλούς
λόγους για να δώσει το παρόν του σ’ αυτόν τον αγώνα.
Οι
εργαζόμενοι που έχουν απομείνει στα εργοστάσια, εργάζονται μειωμένοι και
εντατικοποιημένοι, εντός ενός βαρέου και ανθυγιεινού περιβάλλοντος, βλέποντας
τις αποδοχές τους κάθε χρόνο να μειώνονται δραματικά.
Οι συνάδελφοί μας στο
εργοστάσιο της Χαλκίδας εδώ και 19 μήνες συνεχίζουν να απολύονται άδικα και
καταχρηστικά, εκδιώχνονται από
ένα εργοστάσιο όπου η πολυεθνική ιδιοκτήτρια του, διατηρεί στο ακέραιο
όλες τις άδειες λειτουργίας του εν ισχύ.
Απολύονται
με τις ευλογίες του κυβερνητικού προστατευτισμού υπέρ των βιομηχάνων και με
βάση εκείνο το αντεργατικό μέτρο, που θέλει να απολύονται το 5% των εργαζομένων
κάθε μήνα, μέχρι και τον τελευταίο εργαζόμενο. Και παρόλα αυτά οι συνάδελφοί
μας στην Χαλκίδα επιμένουν να αντιστέκονται σθεναρά, με αξιοπρέπεια και
αγωνιστικότητα, προσφέροντας σε όλους μας ελπίδα, κουράγιο και δύναμη.
Οι εργαζόμενοι στον κλάδο της τσιμεντοβιομηχανίας, από τα τέλη του 2012 έως
σήμερα, εργαζόμαστε δίχως κλαδική σύμβαση. Η κλαδική μας σύμβαση
βρίσκεται εν ομηρεία στα χέρια των τσιμεντοβιομηχάνων, οι οποίοι διατηρούν
αδιάλλακτη θέση, επιμένοντας στην κατάργηση όλων των θεμελιωδών εργασιακών
κεκτημένων του κλάδου. Στηριζόμενοι προκλητικά και αταλάντευτα στην
«δυνατότητα» που τους προσφέρουν οι μνημονιακοί νόμοι, και ο κυβερνητικός
εργοδοτικός προστατευτισμός.
Καλούμαστε όλοι οι
εργαζόμενοι του κλάδου, να συσπειρωθούμε μαζί με τους συναδέλφους μας των άλλων
κλάδων εργασίας, σε ένα αγωνιστικό παρόν, για ένα ανθρώπινο μέλλον. Θα βρεθούμε
όλοι μαζί, την Πέμπτη 27 Νοέμβρη και ώρα 11:00, στην πλατεία Κλαυθμώνος και στα
Εργατικά Κέντρα των πόλεων.
«Διαχρονικά η εργατική τάξη τα φίδια τα είχε στον κόρφο της, γι αυτό και
βρέθηκε σε έναν κόσμο φυλακή, όπου θεωρείται «τρομοκρατία» το να
σκέπτεσαι λεύτερα.»
Για
την διοίκηση
Ο
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο
Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΧΑΝΤΖΙΑΡΑΣ
ΕΥΑΓΓ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Χ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου