Ο αγώνας και η ρήξη είναι πλέον μονόδρομος, ο διάλογος απέτυχε, γαία πυρί μιχθήτω…!

 Ανακοίνωση, Ψηστών - Μυλωνάδων Τσιμεντοβιομηχανιών Ελλάδος 

Στο τσιμεντάδικο της Χαλκίδας, με τα υλικά της ανοχής, της συνενοχής και του συμβιβασμού που προσφέρθηκαν απλόχερα στην πολυεθνική Lafarge από τους μαρμαρωμένους θεσμούς και την οσφυοκεκαμμένη πολιτική ηγεσία, χτίστηκε ένας εποδύνιστος λαβύρινθος.

Όπου κάθε πρώτη του μήνα επί δύο χρόνια, τον επισκέπτεται ο Μινώταυρος ΑΓΕΤ-Ηρακλής για να κατασπαράξει το 5% των εν «ομηρία» τσιμεντάδων, προκειμένου να ικανοποιήσει την κερδοσκοπική του βουλιμία.

Την 1^η του Μάη, ημέρα μνήμης και απόδοσης τιμών στους αγώνες και το  αίμα που προσέφερε το εργατικό κίνημα για να αλλάξει τον κόσμο, αυτή την ημέρα επέλεξε η πολυεθνική τσιμεντοβιομηχανία με τις περισσότερες απολύσεις στην Ελλάδα, για να προσφέρει σπονδή έξι ακόμη εργαζόμενους σε ένα άλλο τέρας το ίδιο αδυσώπητο, αυτό της ανεργίας.

Η επιλογή των εργαζομένων δεν ήταν τυχαία. Επέλεξε την ημέρα αυτή με τον βαθύ συμβολισμό και συγκινησιακή φόρτιση, για να «απολύσει» έξι (6) συνδικαλιστές.

Οι τέσσερις (4) από αυτούς ήταν μέλη του Δ.Σ του κλαδικού σωματείου μας.

Στέλνοντας με τον τρόπο αυτό ένα μήνυμα ισχύος και εργοδοτικού ανενδοτισμού και προς τους εργαζόμενους  των υπολοίπων εργοστασίων που σκεπάζει η σκιά της απειλής της, χρησιμοποιώντας την «δύναμη» του εκβιαστικού παραδειγματισμού.

Κάνοντας έτσι σαφές προς όλους, πως ο διάλογος είναι το μέσω επιβολής των απαιτήσεων του ισχυρού μέσα σε συνθήκες εργασιακής ανελευθερίας, οικονομικού εκβιασμού, ανύπαρκτων εργασιακών δικαιωμάτων και περιφρόνησης των δικαστικών αποφάσεων.

Η μνημονιακή κατοχή, επέστρεψε τα όπλα του φόβου, της βίαιης ανεργίας, του ρεβανσισμού και του έμμεσου και άμεσου  εκβιασμού στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας, προκειμένου να αναχαιτίσει τα αιτήματα των ανθρώπων του μόχθου και της προσφοράς.

Διευκολύνοντας την εργοδοσία να διυλίσει μεγαλύτερο κέρδος από την ανέχεια και την ανάγκη των εργαζομένων των συνήθη αυτών υποζυγίων των κρίσεων, της εργοδοτικής εκμετάλλευσης, της κερδοσκοπίας και των μιζών.

Οι εργαζόμενοι τσιμεντάδες στην Χαλκίδα, ούτε φοβούνται, ούτε υποχωρούν, ούτε ποτέ  θα εγκαταλείψουν τον αγώνα τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλων των τσιμεντάδων και όλων των εργαζομένων της χώρας. Είναι αγώνας κατά των ομαδικών απολύσεων, της αποδόμησης των εργασιακών δικαιωμάτων και ενάντια του εργοδοτικού φαρισαϊσμού και της τρομοκρατίας που ασκεί.

 Είναι χρέος και δικαίωμα όλων μας να συσπειρωθούμε και να βρεθούμε απέναντι σε κάθε απειλή, τρομοκρατία, επίθεση και μεθόδευση ενάντια των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας.

Το Κλαδικό Σωματείο μας, μαζί με την Ομοσπονδία Τσιμέντων και την ΓΣΕΕ, θα πρέπει σαν μια γροθιά, άμεσα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να αντεπιτεθούμε. Nα βρεθούμε απέναντι στην εργοδοτική βαρβαρότητα, με κάθε τρόπο και μέσο.

Γιατί θύμα της δεν είναι μόνο οι τσιμεντάδες της Χαλκίδας, είναι όλοι οι εργαζόμενοι.

Οι επόμενες γενιές θα μας κρίνουν και η ιστορία θα είναι αυτή που επιλέξει το χρώμα της μελάνης που θα τις καταγράψει.

Από εμάς εξαρτάται αν το χρώμα της μελάνης θα είναι το μαύρο.. ας φροντίσουμε το δοχείο της να παραμείνει άδειο!

Ο αγώνας και η ρήξη είναι πλέον  μονόδρομος, ο διάλογος απέτυχε, γαία πυρί μιχθήτω…!