1η Μάη, οδός θυσίας κι αγώνα

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΤΩΝ-ΤΕΧΝΙΤΩΝ & ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΤΣΙΜΕΝΤΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ανακοίνωση 1ης Μάη

Η κοινωνία με μπροστάρη τις δυνάμεις τις εργασίας, αγωνίζονται μέσω μιας διαρκούς και ανολοκλήρωτης διαδικασίας που λέγεται πάλη των τάξεων και  σε διαφορετικής έντασης συνθήκες την κάθε φορά, για να αποτινάξουν από τις πλάτες της ιστορίας και του εργατικού κινήματος, την εκμετάλλευση, τις κατάφωρες αδικίες και την υποταγή (οικονομική και κοινωνική) που επιβάλουν οι λίγοι εις  βάρος των πολλών.
Η 1η Μάη, έχει περίοπτη σημειολογική και ουσιαστική θέση στην ιστορία του εργατικού κινήματός, είναι ο φάρος που δείχνει τον δρόμο της πάλης και του χρέους!

Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν συλληφθέντες κατά την διάρκεια διαδήλωσης. Η διαδήλωση αυτή ήταν η έκφραση της γενικής απεργίας με αίτημα το 8ωρο, στην οποία συμμετείχαν 400.000 εργάτες του Σικάγου και ξεκίνησε την 1η Μάη του 1886.

«Ο κοιμισμένος εργάτης, που απομυζάται από το βαμπίρ του καπιταλισμού, ετοιμάζεται να ξυπνήσει από την αγγελική φιγούρα του Σοσιαλισμού».

Η 1η Μάη κουβαλά στους ώμους της, τις μνήμες του ελληνικού εργατικού κινήματος, τους χιλιάδες νεκρούς των εργατικών αγώνων και των διεκδικήσεων του οκταώρου και των καλύτερων συνθηκών εργασίας.
Κρατά στην αγκαλιά της, την θυσία των εκτελεσθέντων στη διάρκεια της κατοχής στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τον ήρωα της αντίστασης ενάντια στη χούντα, Αλέκο Παναγούλη.

Τα τελευταία χρόνια ενώ οι εργαζόμενοι και οι εκπρόσωποι τους αναπαύονταν  στις δάφνες των νικών που κερδήθηκαν με αίμα και ιδρώτα, κάποιοι άλλοι έστηναν το σκηνικό της κατακρήμνισης του οικοδομήματος των εργασιακών σχέσεων και της αποδόμησης των κεκτημένων, οδηγώντας μας σε ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα, μέσα σε ένα περιβάλλον ιδεολογικής και ταξικής σύγχυσης.

Δεν υπάρχουν πλέον τα «περιθώρια» ούτε έχουμε το δικαίωμα να συνεχίσουμε να παραμένουμε εγκληματικά συγχυσμένοι (κυρίως το συνδικαλιστικό κίνημα), μπροστά στις κραυγές τις εργασιακής εξαθλίωσης και της οικονομικής απραξίας.

Τα δομημένα συμφέροντα των σύγχρονων ιεροεξεταστών και κερδοσκόπων έχουν ένα και μόνο στόχο.

Να μας οδηγήσουν τηρουμένων των αναλογιών, στο παρελθόν, στην προ Σικάγου εποχή.

Επιθυμούν να δουλεύουμε αναντίρρητα για ένα κομμάτι ψωμί, καθιστώντας την δημοκρατία πολιτευτικό μόρφωμα. 

Πρόθεση τους και διακαής πόθος τους, είναι να καταργήσουν συθέμελα το εργατικό δίκαιο και τα κεκτημένα των εργαζομένων (συλλογικές συμβάσεις, οκτάωρο, συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, απελευθέρωση των απολύσεων κ.λ.π).

Προσφέροντας στους θησαυρίζοντες νέα εργοδοτικά προνόμια στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, μετατρέποντας  λαούς, θεσμούς και πολιτισμούς, σε πρώτη ύλη για την κρεατομηχανή της υποταγής, του φόβου, του εύκολου κέρδους, του αήθους πλουτισμού και του δεσποτισμού μιας «μεταλλαγμένης δημοκρατίας» (είσαι ελεύθερος να μιλάς δίχως να ακούγεσαι).

Η οικονομική κρίση, τις συνέπειες της οποίας βιώνει σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα, δεν αποτελεί, «κεραυνό εν αιθρία» (όπως θέλουν ορισμένοι να πιστεύουμε), αλλά το προϊόν της μετεξέλιξης του βιομηχανικού καπιταλισμού και της μετάβασης του κόσμου, από την κοινωνία των λαών στην κοινωνία των τραπεζών, υπό την «σθεναρή» ηγεμονία των χρηματαγορών.

Μια εφιαλτική και δύσκολα ανατρέψιμη μετάβαση, στην τυραννία των δανειστών…!
Από ότι φαίνεται, το μέλλον του συστήματος θα εξαρτηθεί σε σημαντικό βαθμό από τις δυνατότητες των ανθρώπων της εργασίας να συσπειρωθούν, να οργανωθούν αυτόνομα, ανεπηρέαστα από τα κομματικά συμφέροντα  και να αναδείξουν μέσα από τους αγώνες τους νέες συλλογικές ηγεσίες, ικανές να αμφισβητήσουν στην πράξη την επικυριαρχία των οργανωμένων οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων, ανοίγοντας το δρόμο για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία!

Η ανεργία, η ανασφάλεια, η κερδοσκοπία, η διάλυση του κράτους πρόνοιας (ασφαλιστικό), η ακρίβεια, οι τάξεις των νεόπτωχων, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι.

Η φετινή πρωτομαγιά, όπως και όλες οι  προηγούμενες και επόμενες, δεν είναι αργία, είναι απεργία που απαιτεί την συμμετοχή όλων των εργαζομένων.

Είναι ημέρα ξεχωριστή, που προσφέρει την ευκαιρία σε όλους τους εργαζόμενους-ες, να μιλήσουν με την ταξική τους συνείδηση, αποφεύγοντας το αποπροσανατολιστικό πρόσχημα της «αργίας».
Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι σ' αυτούς που έγραψαν την ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος με το αίμα τους, αλλά και προς τις επερχόμενες γενναίες, να πάρουμε στα χέρια μας την πένα που την έγραψε και να συνεχίσουμε να υπηρετούμε και να τιμούμε τις παρακαταθήκες τους!

Οι Αγώνες που δόθηκαν μας ακολουθούν αμείλικτοι και εμείς με την σειρά μας ακολουθούμε ανένδοτα του αγώνες που θα δοθούν, συντροφιά με τους αγώνες που δίνονται…!

Συνάδελφοι-σσες, καλούμαστε να διαδηλώσουμε στις συγκεντρώσεις των ταξικών συνδικάτων σε όλη την Ελλάδα.

Είναι καθήκον τιμής στους αγώνες που έγιναν και των αγώνων που έρχονται.