Παγκόσμια ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία (Σωματείο Εργαζομένων ΤΙΤΑΝ Πάτρας)

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) έχει καθιερώσει την 28η Απριλίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», με στόχο την επικέντρωση του διεθνούς ενδιαφέροντος στα θέματα πρόληψης ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών.

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, έλκει την καταγωγή της από τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Εργατών, που εορτάζεται την ίδια ημερομηνία από το 1984. Η πρωτοβουλία ανήκε στο συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά, οι οποίοι καθιέρωσαν την 28η Απριλίου ως Μέρα Μνήμης Εργατών (Worker's Memorial Day), για να τιμήσουν τους νεκρούς των εργατικών ατυχημάτων. Η 28η Απριλίου επελέγη συμβολικά, επειδή την ημερομηνία αυτή του 1914 ψηφίσθηκε από την Καναδική Βουλή ο νόμος για την αποζημίωση των εργαζομένων από εργατικά ατυχήματα.

Σύντομα ο εορτασμός υιοθετήθηκε από τα συνδικάτα των ΗΠΑ και στη συνέχεια από τη Διεθνή Ένωση Ελεύθερων Συνδικάτων, με το σύνθημα «Να θυμάσαι τους πεθαμένους, να μάχεσαι για τους ζωντανούς». Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (Οργανισμός του ΟΗΕ) υιοθέτησε με τη σειρά της την Ημέρα αυτή και από το 2001 την καθιέρωσε ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», προκειμένου να διευρύνει το περιεχόμενό της με την ιδέα της αειφόρου εργασίας.

       Σύμφωνα με στοιχεία της ΔΟΕ:

• 2.000.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο.
• Σε 270.000.000 υπολογίζονται τα εργατικά ατυχήματα και 160.000.000 τα περιστατικά επαγγελματικών ασθενειών.
• 440.000 εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους από επικίνδυνες ουσίες (100.000 από άσβεστο).
• Ένας εργαζόμενος πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα, 6.000 κάθε ημέρα.
• Το συνολικό κόστος των ατυχημάτων και ασθενειών ανέρχεται ετησίως στο 4% του ακαθάριστου παγκόσμιου προϊόντος.
• Το εργασιακό άγχος προκαλεί καρδιαγγειακές παθήσεις. *

Συμπέρασμα: Η συρρικνωμένη εργασία σκοτώνει πιο πολλούς ανθρώπους απ' ότι οι Πόλεμοι.

Στα χρόνια της κρίσης ο κίνδυνος του ατυχήματος μεγεθύνεται επικίνδυνα. 

Διότι ο φόβος του όλο και πιο πιθανού ενδεχόμενου απώλειας της εργασίας, η οικονομική δυσπραγία, η κυριαρχία του κατευθυνόμενου φόβου, η τερατώδης ανεργία και η φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, επιδεινώνει το εργασιακό άγχος μέσω της κοινωνικής ανασφάλειας και της εξαπλούμενης (ως γάγγραινα) κατάθλιψης στους εναπομείναντες εργαζομένους.

Τα συνδικάτα και οι αρμόδιοι φορείς για την προστασία της υγείας, της τήρησης των κανόνων ασφαλείας και των εργασιακών νόμων, θα πρέπει να εντείνουν τους ελέγχους των συνθηκών εργασίας, ασφάλισης, και υγειονομικής περίθαλψης των εργαζομένων. 

  * Σε δύο μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της ESC παρουσιάστηκαν οι αρνητικές συνέπειες του θυμού και του άγχους. Στην πρώτη, ο Dr Tsai Lallukka (Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, Φινλανδία), παρατήρησε ότι τα άτομα που εργάζονται στο δημόσιο τομέα και κάνουν περισσότερο από τρεις ώρες υπερωρίας την ημέρα ήταν σε αυξημένο κίνδυνο για στεφανιαία νόσο σε σύγκριση με εκείνους που εργάστηκαν χωρίς υπερωρίες.

Σε δύο μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της ESC παρουσιάστηκαν οι αρνητικές συνέπειες του θυμού και του άγχους. Στην πρώτη, ο Dr Tsai Lallukka (Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, Φινλανδία), παρατήρησε ότι τα άτομα που εργάζονται στο δημόσιο τομέα και κάνουν περισσότερο από τρεις ώρες υπερωρίας την ημέρα ήταν σε αυξημένο κίνδυνο για στεφανιαία νόσο σε σύγκριση με εκείνους που εργάστηκαν χωρίς υπερωρίες.

Στη δεύτερη μελέτη, ο Dr Franco Bonaguidi (Ινστιτούτου Κλινικής Φυσιολογίας της Πίζας, Ιταλία) συγκέντρωσε 228 ασθενείς με έμφραγμα του μυοκαρδίου, οι 200 εκ των οποίων ήταν άνδρες, και αξιολόγησε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του θυμού σε επαναλαμβανόμενα καρδιαγγειακά συμβάματα. Κατά τη διάρκεια των 10 ετών, 78,5% των ασθενών που δεν είχαν το προφίλ θυμωμένης -προσωπικότητας ήταν απαλλαγμένοι από τον κίνδυνο ενός νέου εμφράγματος, σε σύγκριση με το 57,4% των ασθενών με προφίλ θυμωμένης προσωπικότητας, που αξιολογήθηκαν από ψυχολογικά ερωτηματολόγια.
Σε πολυπαραγοντικές αναλύσεις, ο θυμός και το άγχος σχετίζονται με σημαντικές διαταραχές που ήταν προάγγελοι των καρδιακών επεισοδίων. Οι ασθενείς με θυμικό και αγχωτικό προφίλ κινδυνεύουν δύο φορές περισσότερο από δεύτερο έμφραγμα του μυοκαρδίου, σε σύγκριση με λιγότερο θυμωμένος ασθενείς. Για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο Dr Bonaguidi είπε ότι ο θυμός είναι χρήσιμος μέχρι ενός σημείου, και μόλις υπερβεί ένα συγκεκριμένο όριο μπορεί να αποσυντονίσει την αιμοδυναμική, νευρική, ενδοκρινολογική εικόνα ενός ατόμου. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε τρόπους ζωής που επιδεινώνουν την καρδιαγγειακή υγεία, όπως η κατανάλωση πολύ φαγητού και αλκοόλ, ως μέσο περιορισμού του άγχους.