Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;

«Εργατική Συσπείρωση»

Ανακοίνωση

Συνάδελφοί, σσες, ο δισταγμός, ο εφησυχασμός κι ο φόβος των πολλών, γεννά αδίστακτους και τυράννους.

Εχθές με την δύση του ηλίου και καθώς άρχισαν να πέφτουν οι σκιές, οι 8 από τους 9 του προηγούμενου διοικητικού συμβουλίου συναντήθηκαν στον χώρο του σωματείου, τον οποίο θεωρούν στάνη τους, προκειμένου να αποφασίσουν ομόφωνα την εξαίρεση μου από το ανοικτό ενωτικό ψηφοδέλτιο, που αυθαίρετα  μετέτρεψαν σε παραταξιακό.

Κι αυτό διότι δεν ανέχονται μέσα στο Δ.Σ, άλλη λέξη απ’ το «μάλιστα».

Το σκοτάδι μέσα από το δωμάτιο δεν μπορείς να το αδειάσεις με κουβάδες, αρκεί να ανοίξεις μια μικρή τρύπα για να μπει αχτίδα φωτός να το διώξει…!

Ο “πρόεδρος” του προηγούμενου Δ.Σ, στην απολογιστική Γενική Συνέλευση (κατά την οποία δεν υπήρξε έκθεση της αγνοημένης ελεγκτικής επιτροπής) είπε από βήματος ότι: «θα υπάρχει μόνο ένα ψηφοδέλτιο όπως κάναμε πάντα», η δήλωση αυτή είχε ένα και μόνο στόχο, να ροκανιστεί ο χρόνος μέχρι τις εκλογές προκειμένου να μην δοθεί η ευκαιρία να συγκροτηθεί άλλο ψηφοδέλτιο, ικανό να αναδείξει διαφορετικές φωνές κι απόψεις μέσα στο Δ.Σ του σωματείου, να μην υπάρξουν επ’ ουδενί εστίες αξιοπρέπειας, διφωνίας και αντίστασης.

Επιλέγουν προσεκτικά τους νέους υποψηφίους που θα συμμετάσχουν στο παραταξιακό ψηφοδέλτιο «ΕΝΟΤΗΤΑ-ΠΡΟΟΔΟΣ» (αλήθεια, πρόοδος ποιανού), όχι βέβαια με στόχο να εκλεγούν οι επιλεγμένοι, ούτε προς όφελος του σωματείου, αλλά ως «βαποράκια» ψήφων και μονωτές διαρροών, μια και αυτοί που είναι να εκλεγούν έχει αποφασισθεί και δρομολογηθεί καιρό τώρα η εκλογή τους… και μαζί μ’ αυτούς έχουν επιλεγεί κι αυτοί που προσφέρουν πρόθυμα υπηρεσίες, αυτοί που μπήκαν στο σωματείο τάχα ως «αντιπολίτευση» και κατέληξαν νεροκουβαλητές του «μάλιστα» και του «φταίνε οι εργαζόμενοι». 

Η επόμενη ψηφοθηρική κίνηση τους θα είναι τα “ραντεβού” με όσους θεωρούν αντιδραστικούς για να τους πείσουν ή να τους συνετίσουν, δεν έχει και μεγάλη σημασία ο τρόπος, ο στόχος είναι να μην μείνει τίποτα έξω από το μαντρί και διαπιστώσει ότι ο λύκος είναι μύθος..! 

  

Είναι δε ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όσοι υπογράφουν δηλώσεις υποταγής στο τέλος γίνονται «βασιλικότεροι του βασιλέως»,  οι γενίτσαροι για παράδειγμα ήταν φανατικότεροι και αγριότεροι των εκπαιδευτών τους..!

Μια τέτοια «δήλωση» υποταγής ζήτησαν κι από εμένα αναφορικά με την Κλαδική ΣΣΕ. Το γεγονός ότι γράφω αυτό το κείμενο, είναι απόρροια της άρνησης μου να υπακούσω και η αιτία της προσπάθειας τους να με υπονομεύσουν στα πηγαδάκια και στα ιδιαίτερα ραντεβού. Η καταστροφή της προσωπικότητας και η χάλκευση λόγων και έργων είναι παλιές μέθοδοι, ο Γκεμπελισμός σε περιόδους κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών κρίσεων παίρνει τ’ απάνω του…!

   

Όταν σε ένα Δ.Σ δεν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ιδέες, αυτό είναι ένα επικίνδυνο Δ.Σ που δαιμονοποιεί την δημοκρατία και την πολυφωνία, είναι ένα Δ.Σ με μονάρχη, που απαιτεί υποταγή και φερέφωνα αναμετάδοσης της θέλησης του, άλλωστε απ’ το κοπάδι μόνο ο βοσκός κερδίζει, τα τσοπανόσκυλα δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο… συνεχίστε..!

Έτσι λοιπόν…

Όσοι περιμένουν να τους λύσουν τα προβλήματα και να αγωνιστούν για τα όλο και πιο πολύ αποδομούμενα δικαιώματα τους,  αυτοί που  είπαν ΝΑΙ στην κλαδική Σ.Σ.Ε της συνδικαλιστικής ντροπής, με τις τριετίες μειωμένες κατά 20% και παγωμένες (σε ένα μισθό χιλίων ευρώ η μείωση είναι 28,57% από την περικοπή των τριετιών), με  μειωμένο το δραχμικό επίδομα (17%) και που διαχωρίζει τους εργαζόμενους σε παλιούς και νέους, αυτοί θα περιμένουν αέναα.

Όσοι περιμένουν απ’ αυτούς που συνεργάστηκαν με τους αντίστοιχους αρχοντοσυνδικαλιστές της ΑΓΕΤ και έκαναν παράπλευρες εξωθεσμικές διαβουλεύσεις  με τις εταιρίες εν αγνοία του Δ.Σ και του Γενικού Γραμματέα της Ομοσπονδίας (όπως οι ίδιοι παραδέχθηκαν στην ολομέλεια της ομοσπονδίας), προκειμένου να συμφωνήσουν σε μια Σ.Σ.Ε που δεν θα οδηγήσει κανένα νέο εργαζόμενο στην ανώτερη συνταξιοδοτική κλάση και που εκ των πραγμάτων καταργεί στην πράξη το κεκτημένο της τελευταίας πενταετίας, θα περιμένουν άδικα!

Όσοι πιστεύουν ότι αυτή η ομοσπονδία που απαρτίζεται από ότι πιο «υπάκουο» έχει να επιδείξει το συνδικαλιστικό κίνημα, η οποία στην θέση του Γενικού Γραμματέα έχει τοποθετήσει στέλεχος των κεντρικών γραφείων, είναι ικανή να φέρει στις επόμενες διαπραγματεύσεις (τον Νοέμβριο του 2016) καλύτερα αποτελέσματα από τα προηγούμενα, δίχως να υπάρχει στην διαπραγματευτική της ομάδα ψήγμα αντίστασης και ότι δεν θα παραδώσει μέρος, ή όλο το επίδομα ενίσχυσης της καλοκαιρινής αδείας, αυτοί πιστεύουν λάθος..!

Οι συνδικαλιστές που δίνουν, παίρνουν, νόμος απαράβατος κι όταν δεν έχουν και το άγχος της επόμενης εκλογής γίνονται ακόμη πιο ανοιχτοχέρηδες..

Το τίμημα του αγώνα, «της ανυπακοής» και των προσπαθειών που κατέβαλα όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να βρεθώ εκτός εκτελεστικής της Ομοσπονδίας. 

Και θα ήμουν εντελώς έξω από αυτή, αν δεν είχα παρέμβει σε μια παρόμοια νυχτερινή σύναξη και δεν είχα την βοήθεια λίγων άλλα έντιμών συνδικαλιστών.

Η προσπάθεια της αποπομπής μου επαναλαμβάνεται και στο δικό μας σωματείο, απ’ τον ίδιο ενορχηστρωτή των συνάξεων. Στην σύναξη αυτή των σκιών τα πράγματα ήταν χειρότερα, δεν βρέθηκε ούτε ένας έντιμος συνδικαλιστής.

Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι κάποιοι βέλαζαν υπαγορεύοντας σκέψεις και πράξεις, πρόσφατα μάθαμε ότι χλευάζουν κι από πάνω.. ίδιοι άνθρωποι, ίδιες τακτικές!

Σε καμία εκλογική διαδικασία μέχρι σήμερα, δεν ζήτησα από συνάδελφο να με ψηφήσει γιατί πιστεύω στην ελεύθερη και μη χειραγωγημένη κρίση των ανθρώπων και γιατί από πεποίθηση δεν πρόκειται να ανταλλάξω μια ψήφο με μια υπόσχεση, διευκόλυνση ή χάρη, ότι σου δίνεται ως «διευκόλυνση» και προνόμιο πρέπει μετά να το επιστρέψεις πίσω πολλαπλά ως υποχώρηση. Τις διευκολύνσεις του συνδικαλιστή και τα προνόμια τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι και πάντα με απώλεια δικαιωμάτων, εισοδημάτων και κατακτήσεων.

Αυτό που ζητώ από τους συναδέλφους πάντα, είναι να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους και να γίνουν ιδιαίτερα «ενοχλητικοί», κυρίως προς τους συνδικαλιστές, να μετέχουν στα κοινά και να μην ναρκώνονται από πολύξερους ημιμαθείς πολυλογάδες, φαύλους και εμποράκους υποσχέσεων. Ζητώ να καταλάβουν ότι οι συνελεύσεις είναι δικές τους, για να μιλούν αυτοί και όχι μονοπωλιακά και ατελείωτα, εργατοπατέρες σε διατεταγμένη υπηρεσία!

   

Θεωρώ αναγκαίο περισσότερο από ποτέ (κυρίως από νέους συναδέλφους), να επανδρωθεί το ανοιχτό σε όλους ψηφοδέλτιο «Εργατική Συσπείρωση» και μέσω αυτού να χτίσουν το εργασιακό τους μέλλον, αφήνοντας μια γενναία συνδικαλιστική παρακαταθήκη αλληλεγγύης σ’ αυτούς που θα ακολουθήσουν.

Γιατί η πρωτοβάθμια συνδικαλιστική δράση, είναι το όχημα για λάβει κανείς ενεργά μέρος στο εργατικό κίνημα και την πολιτική δράση και από υπήκοος να γίνει πολίτης.

Δεν έχει μεγάλη σημασία για μένα αν εκλεγώ, ή όχι, σημασία έχει να πέσει ο σπόρος και με υπομονή να περιμένει την βροχή για να βλαστήσει. Η επιτυχία απαιτεί επίπονη προετοιμασία και πρέπει να γίνει τώρα.

Το ευτυχές  γεγονός ότι δεν είμαι  πλέον μέλος αυτής της ομάδας των ψιθύρων και των λυκοφιλιών, αλλά μέρος μια ευρύτερης προσπάθειας που με τον καιρό θα καρπίσει, μου δίνει το δικαίωμα να εκφράζω ελεύθερα την γνώμη μου. Όταν κάτι γκρεμίζεται είναι καλό να μην είσαι μέσα, κι έτσι μαζί μου φεύγουν και οι ιστοσελίδες (http://tsimentas.blogspot.com - http://www.tsimentas.com/ ) και το e-mail tsimentas@gmail.com  όπου μέσα από αυτές θα δημοσιοποιείται η αλήθεια.

Αρχή γενομένης από την ανακοίνωση αυτή και την επτασέλιδη καταγγελία παραίτησης μου από την Ομοσπονδία, για λόγους ευθιξίας και αηδίας. Η οποία ποτέ δεν κοινοποιήθηκε στα σωματεία από την Ομοσπονδία όπως είχα ζητήσει.

Οι καιροί αναμφίβολα είναι δύσκολοι και απαιτούν αγώνες και θυσίες κι όλα αυτά δεν υπάρχει κανείς να τα κάνει για λογαριασμό μας, πρέπει να τα κάνουμε εμείς. Ο συνδικαλιστής όπως και ο ηθοποιός πρέπει άφοβα να εκτίθενται στο κοινό, γιατί και οι δύο οφείλουν ήθος και πρέπει να το αποδίδουν αγόγγυστα.

Σημασία πρωταρχικά έχει ο πυρήνας των αξιών, της εξέλιξης και της δημοκρατίας, που δεν είναι άλλος απ’ τον άνθρωπο, οι καρέκλες και τα αξιώματα είναι άψυχα, οι άνθρωποι τους προσδίδουν την αξία που οι ίδιοι κουβαλούν στην καρδιά και στο μυαλό και μετατρέπουν τις θέσεις και τα αξιώματα, άλλοτε σε ανεξαρτησία κι άλλοτε σε υποταγή.., όμως το κεφάλι που σκύβει δίνει καλό στόχο στο σπαθί..!

Ότι κερδήθηκε με την εργατική συσπείρωση και τους αγώνες, χάθηκε μέσα σε έναν ατέρμονο διάλογο και στις «καλές προθέσεις» των εργοδοτών.

«Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοι;»

Αγγελόπουλος Χ. Γεώργιος

Υπεύθυνος ψηφοδελτίου «Εργατική Συσπείρωση»