Η ημέρα την γυναίκας, να είναι κάθε μέρα..

«Εργατική Συσπείρωση»

Ανακοίνωση

Η 8 του Μάρτη είναι ημέρα μνήμης, δεν πρόκειται για μια γενική κι ανώδυνη γιορτή που αφορά τη γυναίκα, είναι μία αιματοβαμμένη σελίδα αγώνων του εργατικού κινήματος που πρωτοστάτησαν εργάτριες.

Είναι επέτειος μιας στιγμής σύγκρουσης των γυναικών εργατριών, αναπόσπαστου μέρους των δυνάμεων της εργασίας, που έχει τις ρίζες της σε μια σημαντική στιγμή του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, στην απεργία των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857.

Οι εργαζόμενες στα κλωστοϋφαντουργεία και στον ιματισμό –στα τότε ραφτάδικα– εναντιώθηκαν στην εργοδοσία και στο κράτος της (σε εποχές που ο συνδικαλισμός θεωρούνταν παράνομος).

Η σύγκρουση αυτή ήταν μάλιστα τόσο σφοδρή, ώστε εξελίχτηκε σε αιματηρή αντιπαράθεση.

Οι εργάτριες διεκδικούσαν βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ίσο ωράριο, ίση αμοιβή, σε σχέση με τους άντρες στους ίδιους κλάδους εκείνης της εποχής.

Πρόκειται για έναν σταθμό στην ταξική πάλη του εργατικού κινήματος μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Αρκετά χρόνια αργότερα, η Κλάρα Τσέτκιν –μια μεγάλη επαναστάτρια στην ιστορία του τότε πολιτικού εργατικού κινήματος, ζήτησε από το Συνέδριο των Σοσιαλιστριών που έγινε το 1910, να καθιερωθεί η συγκεκριμένη μέρα ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.

Κλάρα Τσέτκιν: Συνομιλία με τον Λένιν για το «ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΖΗΤΗΜΑ»

Η ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας είναι ταξική, η κοινωνική ανισοτιμία απορρέει από τις σχέσεις του κεφαλαίου με την μισθωτή εργασία. Οι ανισοτιμία που προέρχεται από τις σχέσεις αυτές, προβάλλεται έντεχνα από τα ΜΜΕ  ως ανισοτιμία των δύο φύλλων αποκρύπτοντας τις πραγματικές αιτίες εκμετάλλευσης, ανδρών και γυναικών, που οδηγούν σε κοινωνικές ανισοτιμίες, διακρίσεις και διαχωρισμούς.

Η σημερινή ημέρα αγώνα των γυναικών, είναι ημέρα περηφάνιας για όλους τους εργαζόμενους. Η κάθε μέρα είναι, ένας αδιάκοπος αγώνας των δύο αλληλοσυμπληρούμενων και ισότιμων φύλλων, απέναντι στην κοινωνική και οικονομική ανισότητα... 

Η 8 του Μάρτη είναι μία αιματοβαμμένη σελίδα αγώνων του εργατικού κινήματος, στο οποίο πρωτοστάτησαν εργάτριες.

Οι άνδρες και οι γυναίκες καθημερινά αγωνίζονται χέρι - χέρι, ενάντια σε κάθε αδικία και ανισότητα. Οποιοσδήποτε διαχωρισμός τούς, έχει σκοπό το κέρδος, που προέρχεται μέσω της βιομηχανίας των ανισοτήτων, της εργασιακής εκμετάλλευσης και των διαχωρισμών, σε ράτσες, φύλλα, κοινωνικές ομάδες, και θρησκείες...

Είμαστε αυτές κι εμείς, μαζί, απέναντι στην κοινή μας εκμετάλλευση από τους επικυρίαρχους του κέρδους, της υποταγής, των σφαγών, της πείνας, του διαίρει και βασίλευε...!

Στην εργατική τάξη δεν ανήκουν μόνο όσοι δουλεύουν χειρωνακτικά, όπως συνήθως λανθασμένα διατυπώνεται, αλλά ανήκουν όλο και μεγαλύτερα τμήματα όσων δουλεύουν και πνευματικά ή και μόνο πνευματικά. Κριτήριο της ταξικής κατάταξης δεν αποτελεί το αντικείμενο της εργασίας, αλλά η σχέση παραγωγής με την οποία ασκείται το συγκεκριμένο αντικείμενο, αν δηλαδή υπεισέρχεται σε αυτό η σχέση κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας, αν εμφανίζονται οι δύο πόλοι του εργοδότη και του εργαζόμενου.

Η συμβολή της γυναίκας στην κοινωνία, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να περιοριστεί και να χωρέσει σε μια ημέρα.  Η προσφορά της και ο αγώνας της είναι καθημερινός, όπως καθημερινός είναι και ο αγώνας των ανδρών. Στην εποχή μας οι ανισότητες που εφαρμόζονται και στα δύο φύλλα, δεν προέρχονται από το ένα προς το άλλο, αλλά προέρχονται μέσα από την υπάρχουσα κοινωνική ανισότητα, γέννημα και θρέμμα μια άλλης χειρότερης και δαιδαλώδους ανισότητας, της οικονομικής ανισότητας..!

Όλοι αυτοί που τάχα κόπτονται για την γυναίκα και τα δικαιώματα της, πνίγοντας την μέσα σε μια παγκόσμια ημέρα, είναι όλοι αυτοί που φροντίζουν μέρα με την ήμερα, να κάνουν την ζωή της χειρότερη.

Αυτοί που της μειώνουν την σύνταξη, την οδηγούν στην ανεργία και στην εργασιακή εκμετάλλευση, αυτοί που όταν κυοφορεί την ζωή την απολύουν, που της ζητούν να στερηθεί το δικαίωμα της στην μητρότητα προκειμένου να εργαστεί για 586 ευρώ, αυτοί που διαλύουν το κοινωνικό κράτος, για να την αναγκάσουν να επιδοθεί στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, προκειμένου να μπορέσει να φροντίσει τα παιδία της και παράλληλα να συμπληρώσει το αναιμικό οικογενειακό εισόδημα, αυτοί που της στερούν το δικαίωμα στην δημόσια υγεία, αυτή που την εκμεταλλεύονται για να πουλήσουν τα προϊόντα τους… αυτοί που στέλνουν τις βόμβες να σκάσουν πάνω από το κεφάλι της και δολοφονούν τα παιδιά της…!

    

Κανείς δεν έχει ανάγκη μια παγκόσμια ημέρα, όλοι έχουν ανάγκη των σεβασμό των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων που περιγράφονται στην χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, το σεβασμό και την υλοποίηση των με αγώνες, αίμα και ιδρώτα κεκτημένων τους, στην εργασία, τη μόρφωση και την εξέλιξη τους, κοινωνικά, οικονομικά, επαγγελματικά και  μορφωτικά…!

Αν θέλεις να θάψεις και να λησμονηθεί κάτι για 364 ημέρες, κάντο παγκόσμια ημέρα. Σε καμία παγκόσμια ημέρα, δεν νομοθετήθηκε κάτι υπέρ της «τιμώμενης» γυναίκας…!