«Έγγραφη επίπληξη»

«Εργατική Συσπείρωση»

Ανακοίνωση

Συνάδελφοι – σσες.

Είχαμε την τιμή να ασχοληθούμε με συγκεκριμένο «προϊστάμενο», ο οποίος επιμένει ανερυθρίαστα, κατ’ επανάληψη και υποτροπή, να χρησιμοποιεί την θέση που του εμπιστεύθηκαν,   προκειμένου να ασκήσει ψυχολογική πίεση και να θρέψει το τέρας του φόβου που καθιστά τον άνθρωπο ευκολοδιαχειρίσιμο, τραυματίζοντας κάθε φορά την προσωπικότητα  συγκεκριμένου προσώπου, που έχει την «τύχη» να υφίσταται ανελλιπώς το ξεδίπλωμα των «δεινών» διοικητικών του «ικανοτήτων».

Οι συμπεριφορές του εν λόγω «κυρίου», δεν προκαλούν μόνο ψυχικό άλγος στο πρόσωπο που τις υφίσταται, αλλά έχουν και σωματικές επιπτώσεις, οι οποίες εκδηλούνται, είναι προσδιορισμένες και επαρκώς ιατρικά καταγεγραμμένες. 

Η συμπεριφορά και η ποιότητα της συνεργασίας του είναι γνωστή σε όσους έχουν την «τιμή» να την κοινωνούν.

Γνωστή αλλά και ανομολόγητη, εφόσον η ομολογία της αλήθειας σε συγκεκριμένες συνθήκες έχει «υψηλό κόστος»…, δεδομένου ότι σ’ αυτόν τον τόπο κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες διοίκησης, οργάνωσης και διαχείρισης, αξία (ως φαίνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων) δεν έχουν οι ικανότητες, οι γνώσεις και το ήθος, αλλά η συνενοχή, η σιωπή, ο συνασπισμός των ανικάνων και το ατομικό συμφέρον, με κάθε ηθικό κόστος.

Η απάντηση του συνδικαλισμού, σε τέτοια φαινόμενα και συμπεριφορές, πρέπει να είναι, είναι και θα είναι, ανάλογη των συμπεριφορών και των τακτικών αυτών, τίποτα λιγότερο.  Δουλειά Του είναι να φέρνει στο φως ότι κρύβεται στις σκιές και να το μεγεθύνει, για να είναι ορατό από παντού κι απ’ όλους. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και οι δυνάμεις της εργασίας, για κάθε Κρέοντα γενούν μία Αντιγόνη και για κάθε Γιάννη Αγιάννη, ένα Βίκτωρ Ουγκώ ..!

Έχουμε δει εργαζόμενους να καλούνται σε έγγραφη απολογία αορίστως και στο έγγραφο της κλήσης να μνημονεύεται και το άρθρο που περιγράφει την ποινή με την οποία θα τιμωρηθούν. Τους γνωστοποιείται ότι θα τιμωρηθούν, πριν καν απολογηθούν. Να «τιμωρούνται» εν αδίκω, μέσω απαρχαιωμένων εσωτερικών κανονισμών, οι οποίοι προβλέπουν ως φαίνεται, ποινές και παραπτώματα μόνο για συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων.

Από την άλλη βλέπουμε να στηρίζονται, ενισχύονται και επιβραβεύονται ενέργειες που γίνονται εις βάρος των εργαζομένων, από εκείνους που  κινούνται στον αστερισμό του απυρόβλητου.

Ευτυχώς δεν είναι όλοι ίδιοι, γεγονός που συνιστά ελπίδα.

Πολλοί είναι αυτοί που επέλεξαν την αξιοπρέπεια, κερδίζοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό μέσω της συμπεριφοράς και του ήθους τους και όχι μέσω του φόβου και των απειλών.

Που καταλαβαίνουν ότι τον σεβασμό τον κερδίζεις δεν τον απαιτείς, ούτε τον επαιτείς από βήματος με κακομοιριά, ικανοποιώντας τα χαμηλότερα ένστικτα και προθέσεις, γλείφοντας και υπηρετώντας. Ντροπή, πέρασαν χιλιάδες χρόνια για να σταθεί ο άνθρωπος όρθιος..! 

Είναι η δεύτερη φορά που καταγγέλλεται, η παραβατική συμπεριφορά του συγκεκριμένου προσώπου, η πρώτη αναφορά στην συμπεριφορά αυτή ήταν προφορική και δεν έφερε αποτελέσματα, υποτροπίασε και αποθρασύνθηκε.

Είτε γιατί αντί να του γίνει παρατήρηση, επιβραβεύθηκε, είτε γιατί είναι ανεπίδεκτος βελτίωσης.

Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν είναι υποχρεωτικό όλοι να ασχολούνται με την διοίκηση ας κάνουν κάτι άλλο, ας ασχοληθούν για παράδειγμα με την φωτογραφία, ή με ότι άλλο θεωρούν ότι έχουν ταλέντο, γιατί στην διοίκηση δεν..!

Όπως και να ‘χει, ευχόμαστε να μην υπάρξει τρίτη φορά, ας δει την παρούσα ανώνυμη ανακοίνωση ως ευκαιρία, την επόμενη αναφορά που θα βρεθούμε στην δυσάρεστη θέση να γράψουμε, οφείλουμε η καταγγελία να είναι επώνυμη, διότι θα ακολουθήσει την οδό προς τους δημόσιους οργανισμούς, τους θεσμικούς φορείς και τον τύπο, γιατί είναι συνδικαλιστική υποχρέωση μας.

Η δύναμη των εργαζομένων εδώ και χρόνια βαίνει μειούμενη, συγχωνεύονται και καταργούνται τμήματα και βάρδιες, ωστόσο οι περισσότερες εργασίες, παραμένουν και μοιράζονται στους εναπομείναντες, οι οποίοι με πολύ κόπο και προσπάθεια προσπαθούν να αντεπεξέλθουν.

Τα όρια των ανθρώπων είναι συγκεκριμένα και μετρήσιμα, έρχεται η στιγμή που δεν μπορούν να τα καταφέρουν, δηλαδή η στιγμή που θα πρέπει έμπρακτα να αναγνωρίσουν κάποιοι και να επιβραβεύσουν την προσπάθεια των ανθρώπων αυτών, αντί να προσπαθούν μέσω των συμπεριφορών που περιγράφηκαν πιο πάνω, να τους πιέσουν να κάνουν περισσότερα απ’ όσα είναι δυνατόν να γίνουν.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ζητά στον εργαζόμενο να βάζει πλάτη, να υπερβάλει εαυτό καθ’ όλο τον εργασιακό του βίο, είναι πολλά τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την εποχή των γαλερών και των φυτειών, αυτά έχουν περάσει ανεπιστρεπτί…!

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό απ’ όλους, ότι τα σωματεία δεν είναι ούτε Μ.Κ.Ο, ούτε ευαγή ιδρύματα…, και οι συνδικαλιστές που σέβονται τον εαυτό τους δεν είναι διευκολυντές και  οικόσιτα, έχουν συγκεκριμένα καθήκοντα στον χώρο που λειτουργούν, τα οποία περιγράφονται επαρκώς στο καταστατικό των σωματείων τους.

Η συνδικαλιστική δράση δεν περιορίζεται, ορίζεται… και ορίζεται από τους πολύχρονους εργατικούς αγώνες και την ιστορία του εργατικού κινήματος, είναι διευρυμένη και δρα πολύτροπα στην κοινωνία, έχοντας ρόλο ταξικό.

 Όπου δεν υπάρχουν σωματεία και οργανωμένη συνδικαλιστική δράση, όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει, ποιες είναι οι εργασιακές συνθήκες και το μέγεθος της εκμετάλλευσης…! 

Οπότε, οι θεωρίες του συρμού από οικόσιτους χουβαρντάδες δωροθέτες με ξένη τσέπη (περί ανθρωπισμού, ισότητας και ενότητας όπως αυτοί τα εκλαμβάνουν), η ηθική των έντιμων δούλων και οι συνομοσιολογίες των παπουτσωμένων γλωσσών, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους.. δεν χρειαζόμαστε μαθήματα «ανθρωπισμού» από διορισμένους τουρίστες, που ομολογούν πως τρέφουν την ίδια αγάπη για τον θύτη και το θύμα,  αν αγαπούν και νοιάζονται για τον θύτη να τον πάρουν σπίτι τους.

Μαθήματα περί αρτιότητας και ήθους, οι αήθεις δεν είναι σε θέση να κάνουν,

Σε όλους αυτούς που μας κατηγορούν πως έχουμε αλλάξει, την στιγμή που αυτοί παραμένουν οι ίδιοι και ακολουθούν το ρεύμα όπως τα ψόφια ψάρια, τους απαντάμε, πως οι έντιμοι αλλάζουν προς το καλύτερο και οι ανέντιμοι προς το χειρότερο..!

Είναι βέβαιο πως οι σοφοί και οι ηλίθιοι δεν αλλάζουν, οι πρώτοι γιατί δεν χρειάζεται οι δεύτεροι γιατί δεν μπορούν. Πείτε μας τώρα ότι είστε και σοφοί…!