«Υβριδικοί Εργαζόμενοι» και λόγοι «τιμής»..

Συνάδελφοι-σσες.  Αρχικά θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι οι όποιες διαφορές και διαφωνίες που πιθανώς υπάρχουν, ή θα υπάρξουν στο μέλλον, αναφορικά στον τρόπο που διαχειρίζονται τα εργασιακά και συνδικαλιστικά ζητήματα η Ομοσπονδία και κάποια από τα σωματεία του κλάδου, δεν  προσφέρονται, αλλά ούτε θα επιτρέψουμε να επηρεάσουν σε τίποτα την υποστήριξη και την αλληλεγγύη μας σε κρίσιμες στιγμές.

Θα σταθούμε αλληλέγγυοι  σε κάθε ειλικρινή προσπάθεια και πρωτοβουλία που θα αναλάβουν και θα έχει ως κατεύθυνση την έναρξη και  ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων προς όφελος των εργαζομένων.

Γιατί πιστεύουμε πως όχι μόνο δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια συρρίκνωσης του εισοδήματός μας, αλλά και πως είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η μεγέθυνσή του, προκειμένου οι εργαζόμενοι έπειτα από μια δεκαετία μηδενικών αυξήσεων, οικονομικής αφαίμαξης, στερήσεων και εντατικοποίησης, να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς την συνεχή αύξηση των τιμών σε αγαθά, υπηρεσίες και την υποβάθμιση του τρόπου ζωής τους.

Αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα και αγωνιζόμαστε με ένταση, επιμονή, σθένος, και δίχως αυταπάτες.

Γνωρίζουμε εκ των προτέρων ποιους έχουμε απέναντι μας, γιατί μας έχουν προ πολλού συστηθεί μέσω των ανακοινώσεων και των δελτίων τύπου του ΣΕΒ και της στενής του συνεργασίας με τους «δανειστές».

Οι εργαζόμενοι πέρα απ’ το ότι στην καθημερινότητα τους βιώνουν την αβεβαιότητα και την ανέχεια εξ αιτίας μιας πολύχρονης κρίσης για την οποία δεν φέρουν καμία ευθύνη, αντιμετωπίζουν επιπροσθέτως και τα συνεχώς αυξανόμενα προβλήματα που προκύπτουν στον εργασιακό τους βίο, για τους γνωστούς λόγους.

Καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με ορατούς και αόρατους κινδύνους, όπως το εργασιακό στρες.

Στους χώρους εργασίας βιώνουν ατέρμονες εντάσεις και προσβολές, τον άναρχο και εξοντωτικό τρόπο εργασίας, τις ακατάστατες βάρδιες και τις συνεχείς και αιφνίδιες αλλαγές του χρόνου εργασίας.

Οι πιο πάνω συνθήκες συντελούν αποφασιστικά τόσο στην απορρύθμιση του κοινωνικού και οικογενειακού γίγνεσθαι του εργαζόμενου, όσο και των οικείων του.

Οι παράγοντες αυτοί, ή κάποιοι από αυτούς, συνεπικουρούμενοι από την διοικητική πίεση που ασκείται στους εργαζόμενους ώστε να συμβιβαστούν αδιαμαρτύρητα στην αποδοχή των επιβαλόμενων, έχουν άμεσες επιπτώσεις στην ψυχοσωματική υγεία και την ασφάλεια του εργαζόμενου, εντός και εκτός της εργασίας του.         

Το εργασιακό άγχος είναι ένας ανασφαλής παράγοντας, που τον κουβαλά κανείς καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας. Δεν περιορίζεται και δεν αντιμετωπίζεται μόνο στον χώρο εργασίας.

Ένα πεδίο εφαρμογής λαμπρό, της πλειοψηφίας των πιο πάνω παραγόντων είναι το τμήμα του «ΕΚΔΟΤΗΡΙΟΥ».

Οι εργαζόμενοι σ’ αυτό, υποβάλλονται συχνά - πυκνά σε παρατηρήσεις για ψύλλου πήδημα, καλούνται συνεχώς στα γραφεία των «διοικούντων» ως ανακρινόμενοι, υποβάλλονται  σε ηθική ανάνηψη, ανέχονται κατηχήσεις, γίνονται μάρτυρες ανεπίτρεπτων σχολίων και κατηγοριών για τους συναδέλφους τους (κατά το «διαίρει και βασίλευε»). Υποχρεούνται στην ανάληψη αρμοδιοτήτων που δεν άπτονται της ειδικότητος και του βασικού μισθού τους, αναγκάζονται να μένουν μόνοι τους στη βάρδια λόγω της έλλειψης προσωπικού και του κακοδιαχειριζόμενου προγράμματος εργασίας.

Όταν δε, ο εργαζόμενος τύχει να πέσει θύμα αιφνίδιων αλλαγών στο ωράριό του και δεν το αντιληφθεί, χαρακτηρίζεται - παρουσία των συναδέλφων του - επιπόλαιος και ανεύθυνος.

Αντίθετα, όταν το λάθος γίνεται από βιρτουόζους του απυρόβλητου είναι αθώο. Τότε ο εργαζόμενος που έρχεται το πρωί να εργαστεί, μπορεί να στέλνεται πίσω στο σπίτι του (ιδίοις εξόδοις) για να καλυφθεί το λάθος.. και μάλιστα υπό την απειλή του τετελεσμένου: «αν μείνεις θα χάσεις το μεροκάματο».

Διώχνεται αγχωμένος  και επανέρχεται να εργαστεί μόνος το απόγευμα, ταλαιπωρημένος και άυπνος, από τις 5 το πρωί έως τις 12 τα μεσάνυχτα, που θα επιστρέψει στο σπίτι του θεονήστικος (που χρόνος και αντικαταστάτης για κολατσιό.. είπαμε μόνος..!). 

Είναι Νόμιμο και Ηθικό; Ήταν Δίκαιο και έγινε Πράξη..; 

Ο εργαζόμενος στο εκδοτήριο με την ειδικότητα του υπάλληλου, έχει χαμηλότερο βασικό μισθό από τον βοηθό λογιστή, ωστόσο κάνουν ακριβώς τις ίδιες δουλειές.

Ο υπάλληλος στο εκδοτήριο, ή ο βοηθός λογιστής, όταν μένουν μόνοι τους στην βάρδια εκτελούν καθήκοντα προγραμματιστή, θυρωρού, ντελάλη, εκδότη, ταμία, ζυγιστή, τηλεφωνητή, κλητήρα, καθώς και του γραμματέα «προϊσταμένου».

Δηλαδή ο καθένας τους είναι και ένα πολυεργαλείο, ένας «υβριδικός» εργαζόμενος..!

Κατά τα άλλα, οι συμβάσεις που υπογράφονται τιμούνται και ορίζουν ειδικότητες!

Ο υβριδικός εργαζόμενος όταν λείπει ο «προϊστάμενος», διεκπεραιώνει τις αρμοδιότητες του. Καθημερινά υποχρεώνεται να του στέλνει μηνύματα για την κατανάλωση των διαφόρων ποιοτήτων τσιμέντου και κονιαμάτων, παρόλο που αυτές φαίνονται στις καταστάσεις καταναλώσεων που του παραδίδονται.

Επίσης, θα πρέπει να θυμάται ή να ξέρει μετά από ημέρες, να του πει  γιατί κάποιο αυτοκίνητο δεν έχει ζυγίσει (το έχει, δεν το έχει αντιληφθεί). Οφείλει να στέλνει με e-mail στα 3 μέτρα απόσταση «σκαναρισμένα» (αυτά που του δίνει έντυπα) για να τα προωθήσει στην Αθήνα.

Κι αυτό γιατί όπως και να το δει κανείς, η διάνυση μιας απόστασης 3 μέτρων στα πλαίσια του δόγματος «βάλε πλάτη», είναι Οδύσσεια στις μέρες μας. Πρόσφατα, προκειμένου να μην υπάρχουν συχνές μετατροπές στην βάρδια,  αποφασίστηκε από κοινού (μεταξύ υβριδίων και απυρόβλητων) τη βάρδια να τη συντάσσει ένας εκ των εργαζομένων.    

Έπεσαν οι κατ’ απαίτηση λόγοι «τιμής» και η βάρδια ήταν έτοιμη στα προκαθορισμένα χρονικά όρια (εφόσον πρώτα είχαν γίνει - κατά τα συμφωνημένα - οι αμοιβαίες αλλαγές μεταξύ των εργαζομένων).

Ο λόγος τηρήθηκε…. άλλα από την μια του άκρη..!

Η άλλη του άκρη, απροειδοποίητα, συντάσσει μια καινούργια βάρδια και την αναρτά.

Στην συνέχεια μάθαμε, πως αυτό έγινε διότι κάποιος εργαζόμενος ζήτησε από τους συναδέλφους του να εξυπηρετηθεί κάνοντας 3 Σάββατα, για οικογενειακούς λόγους.

Οι συνάδελφοι του όλοι το δέχθηκαν και οι διοικούντες αντέδρασαν με καινούργια βάρδια, διότι φοβήθηκαν μη τυχόν ο εργαζόμενος που εξυπηρετήθηκε διαμαρτυρηθεί για τα πολλά Σάββατα στο σωματείο (και σε εμάς φάνηκε παράξενο)..!

Δηλαδή σκεφτήκαν το ευφυές, πως  ο συνάδελφος θα κατήγγελλε αυτούς που τον εξυπηρέτησαν, επειδή  τον εξυπηρέτησαν.. και μάλιστα που; Στο σωματείο (χαριτωμένο)..!!

Ωστόσο, η καινούργια νόμιμη, αντικειμενική και ηθική βάρδια, είχε πάλι έναν εργαζόμενο να εργάζεται 3 συνεχόμενα Σάββατα (sic)… και μάλιστα αυτός, να «τυγχάνει» να είναι και ο συνδικαλιστής της παράταξης μας που συνέταξε την βάρδια και δεν είχε ζητήσει διευκόλυνση (sic²)..!

Ο μόνος περιορισμός που υπάρχει από τον νόμο αναφορικά με την εργασία του Σαββάτου, είναι πως οι εργαζόμενοι που εργάστηκαν τις προηγούμενες 5 ημέρες, δεν μπορούν να εργαστούν το Σάββατο, δίχως κυρώσεις και προσαύξηση..!! (Βλέπε Σάββατο 17-03-2018 και Νόμο 3846/2010 (sic³)).

Συν τοις άλλοις, η βάρδια άρχισε να χρησιμοποιείται ως μέσω «τιμωρίας», αποκλεισμού, απαξίωσης και πίεσης προς τους εργαζόμενους, από την ημέρα εκείνη που ζητήθηκε από συνδικαλιστή να τηρηθεί η 11ωρη ανάπαυση ανάμεσα στις βάρδιες, όπως ορίζει η κοινοτική οδηγία 93/104/ΕΚ (νυν 2003/88/ΕΚ) και νόμος του κράτους.

Τα δε ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, καθώς και «ο νοών νοείτω και ουαί τω ανοήτω»..!

Παρακαλούμε θερμά, διαβάστε χαμηλοφώνως, μη και ξυπνήσουν στο «σωματείο