Διακήρυξη Απεργίας της Ομοσπονδίας Τσιμέντων

Συνάδελφοι-σσες, η «Ευρώπη των λαών» στην μετά Μάαστριχ εποχή, έχει μεταλλαχθεί σε κολεκτίβα νεοφιλελεύθερων ολιγαρχιών, που αρέσκονται να  αυτοαποκαλούνται Δημοκρατίες…!

Οι πολίτες των Ευρωπαϊκών χωρών παρακολουθούν ανήμποροι μια κακόγουστη ιλαροτραγωδία με κομπάρσους τους ίδιους. Οι θεσμοί και οι ευρωπαϊκοί νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά και κατά περίπτωση, ο νότος βρίσκεται σε ομηρία προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων του βορά.

Μια απέραντη γκρίζα ζώνη καθυβριζομένων πολιτών και απαξιωμένων χωρών. Οι εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά την απειλή της ανεργίας, οι άνεργοι την απόγνωσή, τον κοινωνικό αποκλεισμό και όλοι μαζί βιώνουν την αστείρευτη αδικία και το έλλειμμα δημοκρατίας…!

Στην χώρα μας το βιοτικό επίπεδο των πολιτών παρουσιάζει οπισθοδρόμηση 40 ετών, ομοίως τα εργασιακά δικαιώματα και οι συνθήκες εργασίας.

Η αύξηση των εξαθλιωμένων πολιτών που παράγουν τον πλούτο, έχει σαν αποτέλεσμά όχι μόνο τον πλουτισμό των υπαρχόντων κατόχων του κεφαλαίου άλλα και την αύξηση των κατόχων του…, οι τροφοδότες λογαριασμοί της νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας το 2013 αυξήθηκαν κατά 200 δισεκατομμυριούχους!

Στην χώρα μας, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης ύπαρξης είναι καθημερινός.., το δικαίωμα στην εργασία σχεδόν ανύπαρκτο, ο δε κοινωνικός αποκλεισμός απόκτα χαρακτήρα επιδημίας.

Στον μικρόκοσμο του κλάδου παραγωγής τσιμέντου τα φαινόμενα είναι ανάλογα, οι μνημονικές επιλογές και οι επιχειρηματικές κερδοσκοπικές φιλοδοξίες εφαρμόζονται και σ’ αυτόν αμείλικτα και βάσει σχεδίου. Συνοπτικά αναφέρουμε τα ποιο κάτω:

1. Κλείνει το εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ (Lafarge) στην Χαλκίδα, πετώντας στον δρόμο 300 εργαζόμενους, με αίσθημα εταιρικής ευθύνης, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό πολλαπλάσιες επιπτώσεις στις οικογένειες των εργαζομένων και στην οικονομία  της τοπικής κοινωνίας.

2. Η Ένωση των Τσιμεντοβιομηχανιών, καταβάλει μεγάλη προσπάθεια μέσω πλήθους προσχημάτων και αστήρικτων επιχειρημάτων, να αποφύγει την υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, μη σεβόμενη τους θεσμούς και τους εργαζόμενους στον κλάδο.

3. Στο εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου της εταιρίας Χάλυψ στην αττική, εφαρμόζονται μονομερώς και με εκβιαστικό τρόπο τα μνημονιακά οφέλη εις βάρος των εργαζομένων, πριν ακόμη ξεκινήσουν οι θεσμοθετημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ένωσης και Ομοσπονδίας..!

4. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο (και το εισόδημα τους), τα χρόνια των μνημονίων, μειώνονται δραματικά μέσω εξαντλητικών ψυχολογικών πιέσεων, οι οποίες εξωραΐζονται και  μετονομάζονται σε «κίνητρα οικειοθελούς αποχώρησης». Όσοι από τους εργαζόμενους δεν δέχθηκαν «οικειοθελώς» να αποχωρήσουν, απολύθηκαν μέσω της «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης».

5.  Το τελευταίο μνημόνιο, το μετονομαζόμενο σε πολυνομοσχέδιο, έρχεται να πιστοποιήσει τους στόχους των μεγάλων πολυεθνικών παραγωγής τσιμέντου, που επιδιώκουν την ανεξέλεγκτη εισαγωγή τσιμέντου ακόμη και από τρίτες χώρες….! Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την σταδιακή συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής σηματοδοτώντας το τέλος ενός ακόμη εθνικού προϊόντος, ενός έθνους σε διαρκή ομηρία…!

Όλα αυτά που σχεδιάζουν εις βάρος του τόπου και αυτά που δρομολογούνται εις βάρος των εργαζομένων στον κλάδο, είναι ικανά και πρέπει να μας οδηγήσουν σε ευθεία αντιπαράθεση με όλους αυτούς που επιβουλεύονται, την δημοκρατία, την πρόοδο την αυτοδιάθεση και το μέλλον ενός μακροχρόνια χειμαζόμενου λαού.

Η λύση όλων αυτών των τεχνιτών προβλημάτων που μας οδηγούν στην εξαφάνιση, βρίσκεται στα χέρια μας και αν την λύση δεν την δώσουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανείς.

Για αυτό θα πρέπει η απάντηση που θα δοθεί προς τους αποδομητές να  είναι συνισταμένη!

Μια συνισταμένη που θα συνθέτει όλες τις υγιείς εργασιακές, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.

Τα λάθη, οι ταλαντεύσεις και οι δικαιολογίες άγνοιας είναι πλέον μη αποδεκτές, τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα, αν συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τα γεγονότα με απάθεια, αμηχανία και δέος τα γεγονότα θα μας προσπεράσουν και θα μας εξοντώσουν. Τώρα ξέρουμε!

Την Τετάρτη 09-04-2014 στην Γενική Πανελλαδική Απεργία, οι εργαζόμενοι του κλάδου μας που βιώνουν την αδικία των απολύσεων, την εργασιακή πίεση, τον χλευασμό των θεσμών και την σταδιακή αποδόμηση του κλάδου, θα συναντηθούμε με τους όλους εργαζόμενους, τους απολυμένους και τους άνεργους της χώρας, για να γεμίσουμε τους δρόμους, για να διαδηλώσουμε ενάντια σε όλα όσα μας «αφανίζουν» και για όλους όσους δρομολογούν την καταστροφή…!

 

Μια απεργία ακόμη δεν θα δώσει την λύση, χρειάζεται καθημερινή αντίσταση από τον κάθε ένα ξεχωριστά στην καθημερινότητα μας, όμως μια καλά συντονισμένη απεργία με καθολική συμμετοχή,  θα μπορούσε να είναι η αρχή της αφύπνισης των συλλογικών δυνάμεων και της επανεκκίνησης τους…! Ραντεβού στους δρόμους συμμετέχοντας στις προγραμματισμένες συγκεντρώσεις των Εργατικών Κέντρων σε όλες της πόλεις της επικράτειας! 

Ήρθε η ώρα να πάψουμε να είμαστε γονατιστοί για να πάψουν κι αυτοί να είναι ψηλότεροι….!

Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο…”

             Ο πρόεδρος                               Ο Γεν. Γραμματέας

   Ευάγγελος Χαντζιάρας            Γεώργιος Χ. Αγγελόπουλος