Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία... ποια υγεία, ποια ασφάλεια και ποια εργασία …!

Η Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, έλκει την καταγωγή της από τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Εργατών, που εορτάζεται την ίδια ημερομηνία από το 1984.

Η πρωτοβουλία ανήκε στο συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσίων υπαλλήλων του Καναδά, οι οποίοι καθιέρωσαν την 28η Απριλίου ως Μέρα Μνήμης Εργατών, για να τιμήσουν τους νεκρούς των εργατικών ατυχημάτων. Η 28η Απριλίου επελέγη συμβολικά, επειδή την ημερομηνία αυτή του 1914 ψηφίσθηκε από την Καναδική Βουλή ο νόμος για την αποζημίωση των εργαζομένων από εργατικά ατυχήματα.

Σύντομα ο εορτασμός υιοθετήθηκε από τα συνδικάτα των ΗΠΑ και στη συνέχεια από τη Διεθνή Ένωση Ελεύθερων Συνδικάτων, με το σύνθημα «Να θυμάσαι τους πεθαμένους, να μάχεσαι για τους ζωντανούς». Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, υιοθέτησε με τη σειρά της την Ημέρα αυτή και από το 2001 την καθιέρωσε ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία», προκειμένου να διευρύνει το περιεχόμενό της με την ιδέα της αειφόρου εργασίας. Ήταν και είναι μια ευκαιρία για να τονιστεί η σημασία της επαγρύπνησης στην αντιμετώπιση των αναδυόμενων κινδύνων στους επαγγελματικούς χώρους.

Το θέμα για το 2014 είναι: «Η Ασφάλεια και η Υγεία στη χρήση χημικών στην Εργασία».

Τα χημικά μπορούν να επηρεάσουν όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.

Η επίδραση τους μπορεί να έχει άμεσα αλλά και απώτερα δυσμενή αποτελέσματα στην υγεία.

Άλλες φορές μπορεί να είναι αθροιστική όπως συμβαίνει μετά από μακροχρόνια επαφή με μικρές ποσότητες χημικών. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κακή υγεία, θάνατο, ανικανότητα, κακής ποιότητας ζωή αλλά κυρίως ελάττωση του προσδόκιμου  ζωής.

Σε έρευνα που έγινε το 2004 για να διαπιστωθεί το παγκόσμιο φορτίο από ασθένειες στις οποίες ο αιτιολογικός παράγοντας ήταν τα χημικά στον αέρα, στο νερό, η επαγγελματική έκθεση και η άμεση επίδραση, έδειξε ότι 4,9 εκατομμύρια θάνατοι (8,3% των θανάτων από όλες τις αιτίες) οφείλονταν στα χημικά και 86 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονταν με αυξημένα τα έτη ζωής με ανικανότητα εξαιτίας της έκθεσης στα χημικά και της κακής διαχείρισής τους, δηλαδή το 5,7% όλων των αιτιών ανικανότητας.

Τα χημικά αποτελούν μέρος της σύγχρονης ζωής γι αυτό και θα συνεχίσουν να παράγονται. Εκείνο που έχει σημασία είναι να υπάρχει ισορροπία μεταξύ της ωφέλειας και των κινδύνων από τη χρήση τους.

Αυτό επιτυγχάνεται: με τη λήψη προληπτικών μέτρων σε επίπεδο χώρας με την εθνική νομοθεσία και τη θέσπιση της ιατρικής της εργασίας,  σε επίπεδο κοινότητας, με αρωγό την περιφερειακή διοίκηση, στους χώρους εργασίας από την πλευρά των εργοδοτών αλλά και με ατομικά μέτρα προστασίας του ιδίου του εργαζόμενου.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΔΟΕ:

1. 2.000.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο.

2.   Σε 270.000.000 υπολογίζονται τα εργατικά ατυχήματα και 160.000.000 τα περιστατικά επαγγελματικών ασθενειών.

3.   440.000 εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους από επικίνδυνες ουσίες (100.000 από άσβεστο).

4.  Ένας εργαζόμενος πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα, 6.000 κάθε ημέρα.

    Το συνολικό κόστος των ατυχημάτων και ασθενειών ανέρχεται ετησίως στο 4% του ακαθάριστου παγκόσμιου προϊόντος.

Συμπέρασμα: Η Εργασία σκοτώνει πιο πολλούς ανθρώπους απ' ότι οι Πόλεμοι.

Όμως  σε μια χώρα που η ανεργία πλήττει το 30% του ενεργού πληθυσμού, που το δημόσιο σύστημα υγείας βρίσκεται σε τροχιά παρακμής, οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν τον χαρακτήρα ελεημοσύνης, οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις έχουν ουσιαστικά απαγορευθεί, μέσω της εφαρμογής των νέων αντεργατικών νόμων και οι επιχειρήσεις αρνούνται την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας, «κρυπτόμενες» στις σκιές των μνημονίων. Το να μιλάμε σήμερα, σε αυτή την χώρα, για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, σηματοδοτεί έλλειψη σοβαρότητας με διαστασεις υποκρισίας….!

 

          Στον κλάδο της τσιμεντοβιομηχανίας ο αριθμός των εργαζομένων από το 2006 έως και το 2013 μειώθηκε σε ποσοστό 40%, το οποίο βαίνει αυξανόμενο και μαζί του αυξάνονται οι ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι και το άγχος.

Κίνδυνοι που προκύπτουν από προβληματικό σχεδιασμό, οργάνωση και διαχείριση της εργασίας, καθώς και από το μη υγιές κοινωνικό πλαίσιο. Όλα αυτά οδηγούν σε αρνητικά ψυχολογικά, σωματικά και κοινωνικά αποτελέσματα, όπως εργασιακό άγχος, εργασιακή εξουθένωση και κατάθλιψη.

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο μας μειούμενοι, εντατικοποιούνται εργασιακά· βιώνοντας καθημερινά την ανασφάλεια, καθώς παρακολουθούν τους συναδέλφους τους να απολύονται, το εισόδημα τους να μειώνεται, τις μη εξυπηρετούμενες υποχρεώσεις τους να αυξάνονται και η πρόσβαση τους σε υπηρεσίες υγείας να γίνεται ολοένα και ποιο δύσκολη.

Ο εργαζόμενος στην τσιμεντοβιομηχανία αισθάνεται μέρα με την μέρα να κυριεύεται όλο και περισσότερο από την ανασφάλεια και το ψυχοφθόρο άγχος, γιατί κι αυτός όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες εργαζόμενοι, βρίσκεται μετέωρος σε ένα εργασιακό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την ανυπαρξία συγκεκριμένου εργασιακού πλαισίου από τον Μάρτη του 2013, καθώς οι τσιμεντοβιομήχανοι του κλάδου αρνούνται «σθεναρά» την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ, προφανώς για όλους εκείνους τους λόγους που θέλουν τον εργαζόμενο φθηνό,  ευκολοαντικατάστατο και όμηρο του φόβου και της ανάγκης….! Δίχως ελπίδα, ψυχική υγεία και αδύναμος!

          Οπότε σήμερα, το  διακύβευμα για τον Έλληνα εργαζόμενο είναι: ποια υγεία, ποια ασφάλεια και ποια εργασία …;

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                         Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΧΑΝΤΖΙΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ        ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Χ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ