Είναι αλήθεια πως δεν
γνωρίζουμε τα όρια της θηριωδίας του ανθρώπου, όταν αυτός μαίνεται από
αμορφωσιά, εμπάθεια και φόβο. Αποτελεί, όμως, ιστορική νομοτέλεια πως, όταν όλα
αυτά συνδυαστούν, μέσα σε δεδομένες οικονομικές συνθήκες όπως της ανεργίας, της
φτώχειας και της πείνας, με το πρότυπο «περί ανωτερότητας της φυλής»,
έχουμε εκδήλωση του μίσους μεταμφιεσμένου σε πατριωτικό καθήκον.
Εν ολίγοις, ο
άνθρωπος από αδυναμία προξενεί το Κακό και όχι από δύναμη!
Δεν μιλώ για το
«κακό» με την θεολογική έννοια, που μπορεί να μην έχει ιδιαίτερο στόχο ή κάποια
σοβαρή συνέπεια πέρα από την «αμαρτία». Μιλώ για το δουλεμένο, το προμελετημένο
Κακό∙ το σχεδιασμένο τόσο καλά, που ωθεί καθημερινούς ανθρώπους, μπακάληδες, ράφτρες,
εργάτες, δασκάλους, τελωνειακούς, τραπεζίτες, δικηγόρους, οι οποίοι
ερωτεύονταν, χόρευαν, αστειεύονταν, δειπνούσαν και διοργάνωναν πάρτυ με τσάι
στην καθημερινότητά τους, προς την διαστροφική, σαδιστική και ανικανοποίητη
εκδίκηση εναντίον των άλλων ∙ των ξένων, των εχθρών της φυλής, και του αίματος.
«Το όπιο-γράφει ο Κέσλερ-διοχετεύεται από τους ηγέτες στις μάζες
τελείως ασυγκάλυπτα. Τα αρχέτυπα του Αίματος και της Γης του Υπερανθρώπου που
σκοτώνει το δράκο, οι θεότητες της Βαλχάλα και οι σατανικές δυνάμεις των
Εβραιών συστηματικά επιστρατεύονται για να υπηρετήσουν το έθνος». (Άρθουρ
Κέσλερ: Ο Κομμισάριος και ο Γιόγκι. Εκδόσεις Γαλαξίας σελ 144)
Είναι θλιβερό που όλα
αυτά θεωρούνται παλιές ιστορίες, κάτι περασμένο που η μνήμη του έχει αρχίσει να
διαλύεται και η ανάμνηση και ο πόνος να ξεθωριάζει και να αμβλύνεται. Μα το
χειρότερο είναι που υπάρχουν σήμερα ιστορικοί που κοπιάζουν να αποδείξουν, πως
τις «ωμότητες» τις πραγματοποίησε μια μικρή μειονότητα ναζιστών, διεστραμμένων
ναρκομανών ή σεξουαλικά ανίκανων ανθρώπων, ως απάντηση μίμηση ή κατά περίπτωση
σε συμμαχία με τις «Μαρξιστικές ιδεοληψίες του Κρεμλίνου». (Διάβασε: ΄΄Η
ξεχασμένη συνενοχή του Μαρξισμού στο Ολοκαύτωμα΄΄ του Κωνσταντίνου Λεντάκη στην
athensvoice 1-2-2019).
Το άρθρο αυτό είναι
χαρακτηριστικό, καθώς βλέπουμε να επιχειρείται, στο μέτρο των δυνατοτήτων
του Κωνσταντίνου Λεντάκη, η δημιουργική ανασύνθεση των διαφόρων ρευμάτων του
αναθεωρητισμού, στη βάση της αποκατάστασης της ενότητας της πολιτισμένης Δύσης
και της καταγγελίας του βάρβαρου ανατολίτικου-μπολσεβίκικου Οκτώβρη.
Δεν λέω, είναι σοβαρό
ιστορικό αστικό επιχείρημα το «Κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις», όμως για να
σοβαρευτούμε, είναι και μια παρηγορητική χίμαιρα για να εξωραΐσουμε την
πρακτική της βιομηχανοποιημένης βίας που παρήγαγε η Γερμανία, το πιο
πολιτισμένο και προηγμένο κράτος της Ευρώπης, και ενός οικονομικού συστήματος
το οποίο αναζητούσε σκλάβους και πρώτες ύλες.
Μην απατάσθε
αγαπητοί μου!
Γιατί, μπορεί ο
φασισμός να υπήρξε το επίκεντρο από όπου ξεκίνησε η επίθεση στην ανθρωπότητα
και να ήταν ο κύριος εκφραστής της διατροφικής βίας, δεν ήταν όμως η πρωταρχική
αιτία. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλουν οι αναθεωρητές ιστορικοί για να
αποδείξουν πως η βαρβαρότητα ενδημούσε αποκλειστικά στον εξω-ευρωπαϊκό κόσμο,
μην αμελούμε το γεγονός, ότι ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός είχαν δυτικές
ρίζες και μάλιστα βορειοαμερικανικές διασυνδέσεις. Συνεπώς, τον φασισμό πρέπει
να τον τοποθετήσουμε μέσα στις κοινωνικές δυνάμεις, στις πολιτικές και
οικονομικές δομές που του επέτρεψαν να θεριεύσει, τον διαμόρφωσαν ιδεολογικά
και τον προώθησαν στα κοινωνικά στρώματα…
Ωστόσο, μέσα στο
κείμενο που διαβάζετε, δεν έχω προσπαθήσει να γράψω ένα ακόμα χρονικό της
περιόδου του μεσοπόλεμου στην Ευρώπη, από όπου άνθησε ο φασισμός. Αν θέλετε να
διαβάσετε για την απαρχή της πολύ σκοτεινής αυτής περιόδου, μα και το πώς η
Γερμανία μετατράπηκε σε μια “καλολαδωμένη” μηχανή θανάτου, σας προτρέπω να
ανατρέξετε στα άρθρα μου: «Ξεχάστε τον Αδόλφο Χίτλερ» και «Αφέθηκα να
παρασυρθώ», που αμφότερα φιλοξενήθηκαν στο Νόστιμον ήμαρ*. Εδώ θα ασχοληθώ
μόνο με τα SS, τα Schutzstaffel, όπου για να γίνει κάποιος μέλος, έπρεπε να
θεμελιώσει πως είχε καθαρό άριο αίμα τουλάχιστον από το 1750 και εντεύθεν!
***
Τα Schutzstaffel, που
αν και το παρελθόν τους δεν είναι πολύ μακρινό, η ιστορία δεν έχει με σαφήνεια
αποφανθεί για το πότε ακριβώς ιδρύθηκαν. Άλλωστε, η πολιτική βία εναντίον της
Αριστεράς ήταν τυπικό χαρακτηριστικό της Γερμανίας του μεσοπολέμου. Εκθύμως ανεκτές,
εκτός από την γνωστή σε εμάς οργάνωση των «Freikorps», ήταν δεκάδες οργανώσεις
της άρχουσας τάξης, όπως η εθνικιστική-αντισοσιαλιστική «Einwohnerwehr» με
400.000 μέλη, η αντισημιτική- αντιμαρξιστική «Bund Bayern und Reich», η επίσης
εθνικιστική, αντισημιτική «Bund Oberland», η «Viking-Bund», η«Artamanen-Gesellschaft»,
η «Vaterländischen Vereins München», η «Reichsflagge» και τόσες άλλες…
Όλες αυτές οι
εθνικιστικές οργανώσεις, με την ενεργό υποστήριξη των επίσημων αρχών και την
οικονομική αρωγή των καπιταλιστών, δρούσαν σε όλη την Γερμανία. Είναι
χαρακτηριστικό πως την περίοδο 1919-1922 σε ολόκληρη την Γερμανία, οι
οργανώσεις αυτές δολοφόνησαν 354 ανθρώπους που ανήκαν σε αναρχικές,
κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές οργανώσεις. Αυτή η βαρβαρότητα και η βία
πέρασε αδιάφορη, όχι μόνο από τους δικαστές μα και από τον κόσμο.
Οι Γερμανοί πολίτες,
στην πλειονότητα τους που συνδύαζαν τις παραδοσιακές χριστιανικές συντηρητικές
τάσεις με τον φανατικό και υστερικό αντιμαρξισμό, κάτω από το σύνθημα «Πρώτα
η Πατρίδα ύστερα ο κόσμος», είχαν μια νοοτροπία ηθικής αδιαφορίας μπροστά
στην βία που είχαν εξαπλώσει οι οργανώσεις αυτές πολύ προτού ακούσουν για τον
Χίτλερ*. Άλλωστε, οι μαρξιστές θεωρούνταν εχθροί της πατρίδας, του έθνους, της
τάξης και της εκκλησίας πολύ πριν το πουν οι μπράβοι του Χίτλερ. Μήτρα
πάντως της οργάνωσης των SS θεωρείται μια μικρή ομάδα φανατικών, που το Μάρτιο
του 1923 είχε ορκιστεί τυφλή πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ, και ονομάστηκαν
Stabswache, δηλαδή «Σωματοφυλακή».
Τα Schutzstaffel,
δηλαδή οι «Ουλαμοί Προστασίας», αποτελούνταν από τρεις κύριες ομάδες: α)Την
Allgemeine SS που σκοπό είχε την επιβολή της φυλετικής πολιτικής της
Γερμανίας, β)την SS- Verfügungstruppe η οποία λειτουργούσε ως στράτευμα
μάχης και σωματοφυλακής του Χίτλερ,καθώς επίσης αποτελούσε και τον πυρήνα των
Waffen-SS τα οποία έδρασαν σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, και γ) την ομάδα
SS-Totenkopfverbände, τα μέλη της οποίας ήταν υπεύθυνα για την διοίκηση των
στρατοπέδων συγκέντρωσης και εξόντωσης εντός και εκτός της Γερμανίας.
Οι υποψήφιοι
“κοσμοδιορθωτές” των SS έπρεπε, εκτός από το να διαθέτουν καθαρό άριο αίμα, να
είναι νέοι μεταξύ 23 και 35 ετών και να μην είναι έκφυλοι, μέθυσοι και
τεμπέληδες. Τα βασικά κριτήρια στρατολόγησης ευθυγραμμίζονταν απολύτως με τον
κώδικα που δίδασκαν οι φανατικοί αντισημίτες παγγερμανιστές του γαιοκτήμονα και
πολιτικού Georg Ritter von Schönerer.* Οι παγγερμανιστές συνιστούσαν
στους νέους να είναι οι στυλοβάτες για την καθαρότητα της γερμανικής φυλής, που
ισοδυναμούσε με το να αποφεύγει ο νέος το ποτό, την ομοφυλοφιλία, την ηθική
κατάπτωση και τις πουτάνες, κυρίως τις Εβραίες, οι οποίες προορίζονταν για
πελάτες κατώτερων φυλών. Επίσης, δίδασκαν πως η αγαμία επιβάλεται στους νέους
ως τα εικοστά πέμπτα τους γενέθλια γιατί, εκτός του ότι είναι υγιεινή, δυναμώνει
την θέληση ώστε να επιτυγχάνονται υψηλά πνευματικά ή φυσικά επιτεύγματα.
Ως σύνθημα τους τα SS
είχαν “να σκορπάς τον θάνατο και να δέχεσαι τον θάνατο”, ενώ ιερά σύμβολα είχαν
την νεκροκεφαλή και το τιμητικό ξιφίδιο. Φορούσαν μαύρες στολές και υποτίθεται
πως ήταν ιδεολόγοι πολεμιστές, οι εκλεκτοί του Φύρερ. Στην Γερμανία το να
ανήκει κάποιος σε αυτό το σώμα αποτελούσε μεγάλη διάκριση, σίγουρη καριέρα και
οικονομική αποκατάσταση. Η οργάνωση είχε το μονοπώλιο στα χριστουγεννιάτικα
δέντρα τα οποία πουλούσε στους σταθμούς των τρένων, στα πλαίσια της λεγόμενης
Winterhilfe (χειμερινή βοήθεια), που υποτίθεται πως ήταν ένα πρόγραμμα των SS
και των SA για βοήθεια στους φτωχούς, τους ανέργους και τους ηλικιωμένους. Πέρα
από τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, οι άνδρες της οργάνωσης πήγαιναν πόρτα-πόρτα
κρατώντας κουτιά δωρεών, όπου όλοι ακόμα και οι απερίσκεπτοι, με την κατάλληλη
πίεση, έπρεπε να συνεισφέρουν*. Επίσης, αναλώνονταν σε πράξεις όπως η
Strafexpedition, δηλαδή «σωφρονιστικές εξορμήσεις» σε εβραϊκές και κομμουνιστικές
συνοικίες. Η Strafexpedition στην ουσία ήταν βίαιες επιδρομές σε σπίτια, με
περιστατικά ακραίας παράνοιας να καταγράφονται, αποσκοπώντας στον εκφοβισμό της
κοινωνίας, ο οποίος βοηθούσε τον λαό να παραμένει αμέτοχος, σιωπηλός
πειθαρχημένος, ώστε να συνηθίζει την συνεχή απειλή και την τυφλή οργή των
μπράβων του Χίτλερ.
Αρχηγός των SS ήταν
ένα όχι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό δείγμα της άριας φυλής, ο Heinrich Luitpold
Himmler, ο οποίος είχε μυηθεί στις αρχές του «Αίματος και της Γης» από
τον Richard Walther Darré. Ειρήσθω εν παρόδω, ο Ρίχαρντ Νταρέ ήταν ο
καθοδηγητής της πολιτικής του Ράιχ σχετικά με τον «Ζωτικό Χώρο» και την
ανάπτυξη ιμπεριαλιστικών βλέψεων του Ράιχ προς την Ανατολική Ευρώπη (Drang nach
Osten) και την ΕΣΣΔ.
Ο Νταρέ υποστήριζε πως «οι έννοιες του Αίματος
και της Γης μας δίνουν το δικαίωμα να πάρουμε όσα ανατολικά εδάφη κριθούν
απαραίτητα για την θεμελίωση μιας αρμονίας μεταξύ του σώματος του λαού μας και
του γεωπολιτικού χώρου».* Αυτές οι ιδέες που προΰπηρχαν του Χίτλερ, σε
συνδυασμό με την υπακοή και τη αφοσίωση, έννοιες έμφυτες στον γερμανικό λαό,
οδήγησαν χιλιάδες κόσμο στα SS.
Η κατευθυντήρια
γραμμή για την συμπεριφορά των Γερμανών απέναντι στην «ασιατική πλημμύρα του
εβραιομπολσεβικισμού» ήταν η εξής:
«Ο Μπολσεβικισμός αποτελεί θανάσιμο εχθρό
του γερμανικού κράτους. Ο αγώνας της Γερμανίας συνίσταται στον αφανισμό της
αχρείας αυτής κοσμοθεωρίας και των φορέων της».*
Όσον αφορά στην
ιδεολογία των SS, το φτωχό παράδειγμα της κυρίαρχης φυλής Heinrich Himmler μας
την εκφράζει με τα εξής λόγια: «Μια αρχή πρέπει να είναι απόλυτη για τον
άνδρα των SS: πρέπει να είμαστε τίμιοι, ευπρεπείς, αφοσιωμένοι και συντροφικοί
σε όσων τις φλέβες τρέχει το ίδιο αίμα με μας και σε κανέναν άλλο. Το τι
συμβαίνει στους Ρώσους ή τους Τσέχους μου είναι παντελώς αδιάφορο[…] Το αν οι άνθρωποι
ζουν άνετα ή λιμοκτονούν με ενδιαφέρει μόνο στο βαθμό που τους χρειαζόμαστε ως
σκλάβους για τον πολιτισμό μας. Το αν 10.000 Ρωσίδες θα πεθάνουν από εξάντληση
καθώς θα σκάβουν ένα αντιαρματικό όρυγμα με ενδιαφέρει μόνο στο βαθμό που το
όρυγμα αυτό είναι χρήσιμο για την Γερμανία.[…]Εμείς οι Γερμανοί, που είμαστε ο
μοναδικός λαός στον κόσμο με κόσμια στάση απέναντι στα ζώα, θα υιοθετήσουμε
κόσμια στάση και απέναντι σε αυτά τα ανθρώπινα ζώα, όμως αποτελεί έγκλημα κατά
του αίματος μας να ανησυχούμε γι αυτούς και να τους διδάσκουμε ιδανικά[…] Οι
περισσότεροι από σας γνωρίζουν τι σημαίνει να βλέπει κανείς εκατό, πεντακόσια ή
χίλια πτώματα σωριασμένα το ένα πάνω στο άλλο. Να τακτοποιήσουμε αυτές τις
στοίβες και την ίδια στιγμή, εκτός από εξαιρέσεις που οφείλονται σε ανθρώπινη
αδυναμία, να παραμένουμε ευπρεπείς, αυτό είναι που μας έχει κάνει σκληρούς.
Πρόκειται για μια σελίδα δόξας στην ιστορία μας, μια σελίδα που ανάλογη της δεν
γράφτηκε ως τώρα ούτε θα γραφεί στο μέλλον».*
Συνεπώς, τα SS
ανέλαβαν την φυλετική αναπροσαρμογή των κατεκτημένων λαών πάνω στις αξίες του
εθνικοσοσιαλισμού, για να τους βοηθήσουν να εμπεδώσουν την θέση και το ρόλο
τους μέσα στην φυλετική ιεραρχία της Νέας Ευρώπης, όπου κυριαρχούσε το άριο
γερμανικό αίμα. Βέβαια, από την ανάπλαση των κατεκτημένων λαών εξαιρούνταν οι
Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι Σλάβοι, οι ανάπηροι, και οι
κομμουνιστές. Αυτά τα «ανθρώπινα ζώα» τα ανέλαβαν επίσης τα SS για να τα
διαχειριστούν μέσα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι σκλάβοι σήμαιναν απόκτηση
τεράστιων οικονομικών δυνατοτήτων, καθώς στηρίζονταν στην μηδενικού κόστους
εργασία.
Παρενθετικά θα σας
επισημάνω το γεγονός, ότι η οικονομική αυτοκρατορία των SS, που στηριζόταν και
στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αριθμούσε 500 θυγατρικές οι οποίες ειδικεύονταν σε
ένα ευρύ φάσμα επιχειρήσεων, όπως την εκμετάλλευση του μεταλλικού νερού
Apollinaris, το οποίο σήμερα ανήκει στην Coca Cola, την παραγωγή πορσελάνης
Porzellan Manufaktur Allach, την προμήθεια και την κατασκευή οικοδομικών υλικών
DEST κ.α. Όλες αυτές οι επιχειρήσεις λειτουργούσαν κάτω από την ομπρέλα του
ομίλου SS-Wirtschafts-und Verwaltungshauptamt.
Αντιλαμβάνεστε βέβαια
πόσο τεράστια διαχειριστικά προβλήματα είχαν να διαχειριστούν οι άριστοι με το
αγνό άριο αίμα: από τον ορθολογισμό της παραγωγής στα στρατόπεδα
ώστε να ανταποκρίνεται σε ένα ευρύ φάσμα αναγκών του Ράιχ, ως την
ενημέρωση των λογιστικών βιβλίων∙ από τη διασφάλιση επαρκών θερμίδων στους
σκλάβους ώστε να παράγουν εργασία, ως την εξόντωση των μη παραγωγικών
«ανθρώπινων ζώων»∙ από την τιμολόγηση και πώληση παραγωγικών γυναικών και
ανδρών στην Bayer, στην Heinkel, στην
Junkers στην Messerschmitt, στον όμιλο Friedrich Krupp AG (η
σημερινή ThyssenKrupp AG), στις αυτοκινητοβιομηχανίες BMW, Audi,
και Daimler-Benz, στην εταιρεία τσιμέντου Goleszow, στην
εταιρεία ηλεκτρομηχανολογίας Siemens-Schuckertwerke κ.α, ως την
ποιότητα των παραγόμενων ειδών με τα οποία εφοδιαζόταν κυρίως η Βέρμαχτ∙ από τη
διαχείριση των τιμαλφή των ανθρώπινων ζώων όπως τα χρυσά ρολόγια, τα
δαχτυλίδια, ακόμη και τα χρυσά τους δόντια, ως τις διαπραγματεύσεις με τις
Ελβετικές τράπεζες που ήταν οι τελικοί αποδέκτες του χρυσού.*
Γίνεται, επομένως,
κατανοητό πως τα SS είχαν μεταβληθεί σε ένα παράλληλο κράτος με ιεραρχία,
στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό και διοικητικό τομέα και μάλιστα με ειδικές
αρμοδιότητες. Είχαν δικό τους νομικό σύστημα και το προσωπικό τους, άνδρες και
γυναίκες, υπαγόταν στη δικαιοδοσία ειδικών δικαστηρίων! Και ναι! Οι γυναίκες
έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα SS, καθώς τοποθετούνταν σε θέσεις διοίκησης με πρωτοφανή
εξουσία. Γυναίκες διοικητές και φύλακες σε στρατόπεδα και φυλακές, ως
αυτόκλητοι φορείς υπέρτατης εξουσίας, άσκησαν πρωτοφανή βία σε αυτούς που
ανακηρύσσονταν υπάνθρωποι!*
***
Μέσα σε όλα αυτά, τα
ένοπλα τμήματα των SS τα Waffen-SS, μέχρι που ξεκίνησε ο φασιστικός Πόλεμος
στην Ευρώπη, αριθμούσαν μόλις 23.000 άνδρες. Όσο και αν φανεί παράξενο, η
μαζική στελέχωση ξεκίνησε μετά την κατάκτηση της Γαλλίας. Είναι χαρακτηριστικό
το γεγονός, ότι σε ολόκληρη την Γαλλία κατεχόμενη και μη οι Γερμανοί διατήρησαν
λιγότερους από 1500 αξιωματικούς*. Η γερμανική κυριαρχία στηρίχτηκε στην
πρόθυμη συνεργασία της άρχουσας τάξης, του διοικητικού συστήματος της χώρας, μα
και στην μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων που παρέμεινε νομοταγής στις διαταγές
των φασιστών! Αμέσως πλήθος εθελοντών κατατάχθηκε στην Légion des
Volontaires Français contre le Bolchévisme, δηλαδή στην «Λεγεώνα των
Γάλλων εθελοντών κατά του μπολσεβικισμού». Η λεγεώνα ονομάστηκε λίγο αργότερα
σε 33 Waffen-Grenadier-Division der SS “Charlemagne”, δηλαδή στην 33η
Μεραρχία Γρεναδιέρων SS “Καρλομάγνος” με δύναμη 11.000 άνδρες! Ήταν
η τελευταία μονάδα των SS που υπερασπίστηκε το καταφύγιο του Χίτλερ. Και ήταν
Γάλλοι! Ειρωνεία ε; Μόλις 60 άτομα γλύτωσαν…
Άλλες δύο δεξαμενές
στρατολόγησης στα Waffen-SS ήταν: α) οι Volksdeutsche, δηλαδή οι
γερμανικής καταγωγής πληθυσμοί που ζούσαν στην κεντρική, την ανατολική Ευρώπη
και στα βαλκάνια, και β) οι φυλετικά συγγενείς προς το Γερμανικό αίμα Νορβηγοί,
Δανοί, Βέλγοι, και Ολλανδοί. Οι μαζικές προσχωρήσεις δημιούργησαν τις μεραρχίες
SSQ Lanstorn Naterland, Langemarck, Wallonien Viking και Hitler Jugend.
Άλλωστε, στις χώρες αυτές ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός και ο υστερικός
αντικομμουνισμός είχαν βρει αποδοχή σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Όσο
προχωράει ο πόλεμος και η Γερμανία δείχνει ανίκητη, τόσο μεγάλωνε η εισροή
εθελοντών στα SS.Αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες εθελοντές από «φυλετικά συγγενή
κράτη» με την Γερμανία έδωσαν την δυνατότητα στα SS να αναπτυχθούν σε ένα
κράτος εν κράτη σε όλη την Ευρώπη!*
Η αθρόα στρατολόγηση,
όμως, εξαπλώθηκε ως τα Βαλκάνια. Χιλιάδες έτρεξαν στις πύλες των στρατολογικών
γραφείων των SS. Πρώτοι-πρώτοι κατέφθασαν οι Κροάτες που συγκρότησαν τις
μεραρχίες Handsar, Kama κ.α. Εδώ βέβαια υπήρχε μια ιδιαιτερότητα: αν και τα
μέλη των SS έπρεπε να έχουν καθαρό τευτονικό αίμα, στο όνομα του
αντικομμουνισμού και του αντισημιτισμού, δέχτηκαν σε αυτές τις μεραρχίες να
στρατολογήσουν μουσουλμάνους από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που ως γνωστόν, ήταν
μέρος της Κροατίας.
Οι δυο αυτές
μεραρχίες, μαζί με την μεραρχία των Αλβανών SS Skanderberg, αποτέλεσαν ένα
ισχυρό στρατιωτικό σώμα για την αντιμετώπιση των κομμουνιστών στα Βαλκάνια, μα
και τη βιτρίνα της ισλαμικής πολιτικής της Γερμανίας ως χειροπιαστό μήνυμα για
τους Άραβες, οι οποίοι δεν είχαν σε υπόληψη την βρετανική αποικιοκρατία αλλά
ούτε και τους Εβραίους.*
Τα Waffen-SS
έφτασαν να διαθέτουν σχεδόν ένα εκατομμύριο ενόπλους που έδρασαν κυρίως στην
ΕΣΣΔ.
Εκεί δημιουργήθηκε η μεραρχία Waffen SS Galizien, η οποία
στελεχώθηκε από Ουκρανούς φασίστες και η Freiwillingen, η οποία
στελεχώθηκε από Λετονούς. Όλοι αυτοί εμπλέκονται στην αταβιστική μέθοδο μαζικής
θανάτωσης στην Ανατολική Ευρώπη και την ΕΣΣΔ με πογκρόμ, σφαγές, εκτελέσεις
ακόμα και γυναικόπαιδων μπροστά σε λάκκους που τα ίδια τα θύματα είχαν ανοίξει,
αλλά και κάθε άλλη μορφή σαδιστικής θανάτωσης, που δεν μπορεί να συλλάβει ούτε
ο πιο ευφάνταστος σκηνοθέτης ταινιών τρόμου!
Την τρομακτική
σκληρότητα και την βιομηχανοποιημένη βία των SS και των ντόπιων συνεργατών τους,
την γνώρισε στο πετσί του και ο Ελληνικός λαός. Ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει
τις σφαγές αμάχων, γυναικών και παιδιών στα Καλάβρυτα, στην Κλεισούρα, στο
Δίστομο, στην Βιάννο, στην Κάνδανο, στην Καισαριανή;
Και όλα αυτά τα
φοβερά συνέβησαν σύμφωνα με τις διαταγές ενός προηγμένου πολιτιστικά και
πνευματικά κράτους και από τα μέλη ενός λαού που αυτοανακηρύχθηκε ως ο
σωτήρας της άριας φυλής που κινδυνεύει από τον διεθνή εβραϊσμό και τον
μπολσεβικισμό που ευθύνεται για όλα τα προβλήματα…
Σήμερα;
Σήμερα το χθες
προβάλλεται επικίνδυνα στο τώρα.
Στην Ευρώπη της
φτώχειας και της ανέχειας, ο εθνικισμός και ο φασισμός έχουν ούριο αέρα
στα πανιά τους. Τα σημεία αναφοράς των λαών είναι θολά στη σημερινή
πολιτική συγκυρία της καπιταλιστικής κρίσης. Υπάρχει ιδεολογική σύγχυση. Τι
είναι αριστερά, τι δεξιά και τι εθνικισμός –φασισμός; Εδώ εμφανίζεται ο
σύγχρονος φασισμός με ένα πρόσωπο ανώτερο των ιδεολογικών διαχωριστικών
γραμμών. Στην θεματική του ταυτότητα έχει εντάξει την εθνική ενότητα, την
εθνική κυριαρχία και τον πατριωτισμό, την δαιμονοποίηση της πολυπολιτισμικής
κοινωνίας και την πολιτιστική παρακμή της Ευρώπης λόγω της μετανάστευσης.
Όμως και οι
συνωμοσίες βρίσκονται σε συντονισμό με τον ιερό εθνικό αγώνα για την
σημαία. Διότι οι « Εβραίοι » είναι από τη φύση τους ξένοι προς
την έννοια του έθνους και επιπλέον ειδικεύονται στη συσσώρευση κεφαλαίου. Οι
τράπεζες είναι εβραϊκές, ο Τύπος είναι εβραϊκός, οι καταστροφείς της εθνικής
ενότητας είναι οι Εβραίοι…Να δείτε τον Τζωρτζ Σόρος που επιβουλεύεται το
ελληνικό έθνος υπέρ των Σλάβων…Εβραίος είναι!*
Σήμερα λοιπόν, που ο
φασισμός έχει αρχίσει να προβάλλεται επικίνδυνα στην Ευρώπη και που η
πλειονότητα του κόσμου δεν διαθέτει προσωπικές μνήμες και έχει αμυδρές γνώσεις
για τον ναζισμό, τον πόλεμο, τις βιομηχανικές σφαγές, τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης, επιβάλλεται να εντοπίζουμε αυτά τα γεγονότα και να μην τα
αφήσουμε να εκτοπίζονται στο περιθώριο.
Και επειδή στην αρθρογραφία υπάρχει περιορισμός χώρου ψάξτε…
Είναι αναγκαίο να
δημιουργήσετε το δικό σας ερμηνευτικό πλαίσιο.
***
1* Κωστας
Λουλουδακης: Ξεχάστε τον Αδόλφο Χίτλερ http://www.nostimonimar.gr/xechaste-ton-adolfo-chitler/ Αφέθηκα
να παρασυρθώ http://www.nostimonimar.gr/afethika-na-parasyrtho/
2* Recht und Justiz im »Dritten Reich«: Herausgegeben
von Ralf Dreier und Wolfgang Sellert. Βλέπε και Ian Kershaw Χίτλερ 1889-1936 σελ 201 Eκδόσεις scripta.
3* Διαβάστε περισσότερα: Schönerer, Lueger, and Hitler: The Politics of the
Vienna Years, 1907-1913 http://www.academia.edu/6573765/Sch%C3%B6nerer_Lueger_and_Hitler_The_Politics_of_the_Vienna_Years_1907-1913
4* Ερικ Λάρσον Στον
Κήπο με τα Θηρία Εκδόσεις Μεταίχμιο
5* Θεοφάνης Γ.
Γραμμένος: Το Κράτος των SS Ε Ιστορικά
6* Manfrend
Messerschmidt:Ιδεολογική Διάβρωση 1933-1945 Ε Ιστορικά
7* Gordon Williamson: The SS: Hitler’s Instrument of
Terror
8* Κώστας
Λουλουδάκης: Η Ευρεσιτεχνία των «Λουτρών» Ημεροδρόμος https://www.imerodromos.gr/i-evresitechnia-ton-loutron-tou-kosta-louloudaki/
9* Wendy Lower : Οι
Μαινάδες του Χίτλερ Εκδόσεις Μεταίχμιο
10* Laurence Rees:
Άουσβιτς Εκδοσεις Πατάκη
11* Βουλη ντοκιμαντέρ:
Τα SS: Το σύμβολο του Θανάτου (Die SS: Die waffen – SS) https://www.youtube.com/watch?v=gjRcXXZTKzo&has_verified=1
12* Γιώργος
Μαργαρίτης: Τα πολύγλωσσα SS Ε Ιστορικά.
13*
monde-diplomatique: Το ιδεολογικό κουβάρι της Ακροδεξιάς 9 Νοεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου