8 Μαρ 2019

Η 8 Μάρτη είναι ημέρα Μνήμης και Αγώνα


"Εργατική Συσπείρωση"

Ανακοίνωση

    Η «Εργατική Συσπείρωση» συντασσόμενη με την «Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας» (ΟΓΕ) στέλνει μήνυμα αγώνα και διεκδίκησης, μπροστά στην 8η Μάρτη, την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας σε όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, τις νέες μητέρες και τις φοιτήτριες, τις συνταξιούχους, τις μετανάστριες και πρόσφυγες. Η ΟΓΕ απευθύνεται σε εσάς, τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου.

Πριν από 109 χρόνια η καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας, μετά από πρόταση της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν, αναδείκνυε τους μεγάλους γυναικείους εργατικούς αγώνες των προηγούμενων δεκαετιών, για ίση αμοιβή των γυναικών με τους άνδρες συναδέλφους τους, για μείωση των ωρών εργασίας και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.  Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.

Σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που μπορούν να εξασφαλίσουν μια ζωή όπως αξίζει σε όλες, όλους και τα παιδιά τους. Υπάρχουν οι δυνατότητες για να έχουν όλες οι γυναίκες μια ζωή με μόνιμη και σταθερή εργασία, με ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, με ελεύθερο χρόνο που θα τον αξιοποιούν δημιουργικά και θα μπορούν να συμμετέχουν στην κοινωνική δράση.
   Το δίλημμα «εργασία ή οικογένεια» οδήγησε στις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις με σπαστά και ακανόνιστα ωράρια, σε μισό μισθό, σε μισή ζωή, σε έλλειψη μέτρων προστασίας της μητρότητας από το κράτος.

Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες, εκβιάζουν και επιβάλλουν στις γυναίκες να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους, στο όνομα των «ίσων ευκαιριών» για άνδρες και γυναίκες και της «συμφιλίωσης επαγγελματικής και προσωπικής - οικογενειακής ζωής». Να παραιτηθούν από το αίτημα ανάκλησης όλων των απωλειών που έφεραν τα μνημόνια, να συμφιλιωθούν με τη λογική των «κουπονιών», των «εφάπαξ» επιδομάτων.

Σήμερα στήνονται νέα ψεύτικα και εκφοβιστικά δίπολα για να εγκλωβίσουν τη σκέψη των γυναικών. Όλες οι δυνάμεις της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης, επιχειρούν να κρύψουν ότι ενιαία υπερασπίζονται τις κατευθύνσεις της ΕΕ και την αντιλαϊκή στρατηγική, που εξειδικεύεται σε Περιφέρειες και δήμους.
    Υπερασπίζονται την πολιτική που καταδικάζει τις γυναίκες στην ανασφάλεια της ανεργίας, στους μισθούς πείνας, στις πετσοκομμένες συντάξεις έως και την κατάργησή τους σε ορισμένες κατηγορίες, όπως στις χήρες, στο σμπαράλιασμα της προσωπικής και οικογενειακής ζωής.

Kανένα κόμμα, καμιά κυβέρνηση, που εξυπηρετεί τον πλουτισμό των λίγων και την εξαθλίωση των πολλών, δεν μπορεί να έχει προοδευτική πολιτική, όπως και αν αυτοπροσδιορίζεται.
     Οι δυνάμεις αυτές έχουν παρελθόν και ιστορία σε βάρος του λαού και των γυναικών, δεν πρέπει να τους δοθεί συγχωροχάρτι.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η ισότιμη συμμετοχή όλων των γυναικών στην κοινωνική εργασία, με βάση το αντικείμενο ειδίκευσης, με σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και λιγότερες ώρες δουλειάς, με αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, μέτρα για την προστασία της μητρότητας, του γυναικείου οργανισμού στο χώρο εργασίας, με άδειες μητρότητας για όλες τις εργαζόμενες.

Σύγχρονο είναι να δίνεται επίδομα άδειας μητρότητας 2 μήνες πριν και 6 μήνες μετά τον τοκετό στις αυτοαπασχολούμενες, στις αγρότισσες.

Συντήρηση είναι μια θέση εργασίας να μοιράζεται σε 2-3 εργαζόμενες και εργαζόμενους. Να απολύονται έγκυες, να εκβιάζονται οι νεοπροσλαμβανόμενες να καθυστερήσουν τη δημιουργία οικογένειας. Συντήρηση είναι στο όνομα της «ισότητας» των φύλων να μην υπάρχουν στο χώρο δουλειάς μέτρα υγείας και ασφάλειας, με βάση τον αναπαραγωγικό ρόλο της γυναίκας.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι να υπάρχουν μέτρα από το κράτος για κοινωνική στήριξη της μητρότητας, της οικογένειας και των αναγκών της στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια, ώστε η γυναίκα πραγματικά ελεύθερα - δημιουργικά να αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της εκτός εργασίας.

Συντήρηση είναι να γίνεται ατομική - οικογενειακή υπόθεση ό,τι θα έπρεπε να είναι κοινωνικό δικαίωμα. Να ακριβοπληρώνουν οι γυναίκες τις αναγκαίες ιατρικές επισκέψεις και διαγνωστικές εξετάσεις, τα φάρμακα, τον προγεννητικό έλεγχο, τον παιδικό σταθμό, τη δημιουργική απασχόληση παιδιών, το εμβόλιο, τη λογοθεραπεία, την εργοθεραπεία, την ψυχολογική στήριξη, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ. Να δίνεται το επίδομα τοκετού μόνο σε όσες γυναίκες γεννούν στο σπίτι, όπως έναν αιώνα πίσω, αντί για σύγχρονα δωρεάν μαιευτήρια κοντά στον τόπο διαμονής της εγκύου.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η κοινή πάλη ανδρών και γυναικών για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στην κοινωνική ζωή και δράση.
  Συντήρηση είναι η καλλιέργεια του ανταγωνισμού ανάμεσα στα φύλα, σπέρνοντας κάλπικες αξίες που οδηγούν στην εξίσωση προς τα κάτω τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών και των ανδρών.

Η ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων των γυναικών στο σύνολό τους δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη.
Η συμμετοχή των γυναικών παντού, στα εργατικά σωματεία, στις ενώσεις επαγγελματιών, στους αγροτικούς συλλόγους και στους γυναικείους συλλόγους, αλλά και στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, στο Κοινοβούλιο, μπορεί να είναι ουσιαστική, να υπηρετήσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα μέσα απο τις καθημερινές και συνεχείς ταξικές μάχες, των δυνάμεων της πρόοδου
     

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Επιστροφή στην αρχή της σελίδας

Επιστροφή

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ "ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ" Εδάφιον 20

"...εγκατέστησαν πολίτευμα που να εκπαιδεύη τους πολίτας έτσι ώστε να θεωρούν την ακολασίαν δημοκρατίαν, την παρανομίαν ελευθερίαν, την αυθάδειαν ισονομίαν και την εξουσίαν του να κάμνη κανείς αυτά ευδαιμονίαν..."

Ουμπέρτο Εκο: Περί Δημοκρατίας

“Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει”.

“Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο…”